مهمترین تخلف در برگزاری دیدار ایران و سوریه وضعیت سکوهای ورزشگاه تانکو عبدالرحمان است. در قوانین برگزاری بازی های مقدماتی جام جهانی 2018 در آرتیکل شماره 22 به صراحت قید شده محل برگزاری مسابقات باید در استادیوم هایی باشد که تمام جایگاه های آن صندلی دارد. تبصره این ماده این است که اگر ورزشگاهی سکو و صندلی را با هم داشت، تماشاگران تنها باید روی صندلی ها بنشینند و سکوها باید خالی بماند. این قانون صریح امنیت و سلامت ورزشگاه های فیفاست که در رقابت های مقدماتی جام جهانی 2018 لازم الاجرا می باشد.
 

 

جالب اینکه فیفا پیش از شروع رقابت های جام جهانی 2018 به ایران هشدار داده بود که در طبقه دوم ورزشگاه آزادی در صورت عدم نصب صندلی نباید هواداری حضور یابد. خوب است بدانید سخت گیری فیفا روی این مساله حتی در میزبانی افغانستان از تیم ملی ژاپن هم اعمال شده و از ایران خواسته شده بود برای رخ ندادن هر گونه حادثه احتمالی به هیچ وجه به طرفداران افغانستان اجازه حضور در طبقه دوم ورزشگاه داده نشود. حال آنکه ورزشگاه تانکو عبدالرحمان در بازی دیروز تنها 300 صندلی برای نشستن تماشاگران ظرفیت داشت و سایر حاضران در ورزشگاه روی سکوهای سیمانی استادیوم مستقر شده بودند.
این چیزی بود که بعد از بازرسی های کادرفنی ایران در نامه ای به فیفا اعلام شده بود اما مرجع اصلی برگزاری رقابت های فوتبال در جهان پاسخی به نامه ایران نداد تا با وجود پیگیری ها، این مسابقه در مالزی برگزار شود.

 

در حال حاضر فدراسیون فوتبال ایران به جز مساله صندلی های ورزشگاه و استاندارد نبودن سازه به وضعیت زمین چمن نیز اعتراض کرده است چراکه باتوجه به پیش بینی مراکز هواشناسی مشخص بود باران سنگینی در سرمبان خواهد بارید و البته شرایط زمین و زه کشی آن طوری نیست که بتواند آب را تخلیه کند. اتفاقی که نتیجه اش برگزاری مسابقه در یک زمین کاملا بی کیفیت بود که منجر به انجام شدن مسابقه ای به سود حریف ضعیف تر (سوریه) گردید. موضوع قابل ذکر این است که شهر کوالالامپور و کشور مالزی ورزشگاه های بهتری برای برگزاری این مسابقه داشتند اما با اصرار کشور سوریه، به عنوان میزبان این دیدار، استادیوم فرسوده تانکو عبدالرحمان برای انجام این بازی انتخاب شده است.   


در حال حاضر طرفداران فوتبال در ایران در انتظار پاسخ قانع کننده مقامات برگزارکننده بازی ها هستند. شاید پیگیری این قضیه از طریق رسانه ها به زبان انگلیسی باعث شود فیفا پاسخ بی مسئولیتی خود و کنفدراسیون فوتبال آسیا را بدهد. در حال حاضر و در غیاب رسانه فراگیر انگلیسی زبان در فوتبال آسیا اعتراض به تصمیمات این چنینی هرگز ابعادی فراکشوری پیدا نمی کند و طبعا کنفدراسیون فوتبال آسیا لزومی برای تغییر رویه در خود نمی بیند. از حالا رسانه های ورزشی ایران نیز باید در پیگیری آنچه که مطالبه جدی ایران در این رقابت هاست حضور مستقیم داشته باشد.