حضرات گرانقدر و بزرگوراران ارجمند
فعالان عزيز و استادان و پژوهشگران گرامي
خواهران و برادرانم! فرزندان و عزيزان امام موسي صدر
سلام بر شما و رحمت و برکات خداوند بر شما باد!
در آغاز به شما خوش‌آمد مي‌گويم. براي استقبال شما و اين کنگره از خانواده امام صدر، بسيار سپاسگزار هستم. من سخنان خانواده را در اين سومين کنگره بيان مي‌کنم و اميدواريم که خداوند تلاش‌هاي شما را جزاي خير دهد.
بنده پس از همه آنچه امروز از امام موسي صدر درباره فرقه‌ها و فرقه‌‌گرايي خوانده‌ايم و شنيده‌ايم و پس از آنچه از محققان گرامي خواهيم شنيد و خواند، از اين سخن از امام موسي صدر الهام مي‌گيرم که مي‌گويد: «وحدت ملي معنايي عميق‌تر از وحدت منافع يا وظيفه احترام به پيمان ملي و ايمان به زندگي مشترک دارد؛ وحدت ملي در حقيقت وحدت انديشه‌ها و دل‌هاست.»
امروز بعد از گذشت سي و سه سال از ربودن امام موسي صدر و دو يارش، هدف مشترک همه طوايف و گروه‌ها ـ که وحدت هدف بيش از هر چيز در آن خلاصه مي‌شود ـ آزادي امام موسي صدر و دو همراهش جناب شيخ محمد يعقوب و سيد عباس بدرالدين است.
بنا بر سخنان خانواده امام در کنگره دوم و مسلمات ما در قضيه و مطابق با آنچه در بيانيه ما در ۲۲ آگوست ۲۰۱۱ ميلادي آمده است، مي‌بينيم که ما امروز در برهه‌اي سخت، دقيق، حساس و سرنوشت‌ساز در قضيه امام موسي صدر و دو همراهش هستيم.
ما با دقت افزايش تحرکات و سخنان و ملاقات‌ها و پيشنهادها و سخنان رسمي و غيررسمي را پي‌گيري کرده و مي‌کنيم و علاوه بر آن، غرض‌ورزي‌هايي را که روزانه در برخي رسانه‌ها منتشر مي‌شود.
آنچه مايه اندوه و تأسف است اين است که تعامل نادرست درباره اين قضيه همچنان استمرار داشته باشد؛ گويي که معمر قذافي همچنان پيشواي حکام عرب و بر تخت حکمراني خود بر حکام عرب نشسته است.

سخنان و موضع‌ها و اخبار غير رسمي فراوان برخي کساني که به تازگي از نظام قذافي جدا شده‌اند، هدفي جز پراکنده کردن افکار ما و منحرف کردن ما از هدف اصلي‌مان ندارد و گاه به دنبال راهي براي تبرئه خودشان هستند تا به خاطر هدف زشت و خبيث خود، مانع بازگشت توأم با سلامت امام و دو برادرش شوند.
امروز پس از آنکه بيش از سي و سه سال از ربودن و سلب آزادي امام صدر و شيخ محمد يعقوب و سيد عباس بدرالدين در زندان‌هاي معمر قذافي مي‌گذرد و بعد از تحولاتي اميدبخش که در جهان به طور عام و بالاخص کشورهاي عربي رخ داده است و بعد از تحولات سريعِ اخير ليبي که انسان را به مرز سردرگمي مي‌رساند، به‌رغم شوقي که دوستاران امام و دو همراهش براي ديدارشان و براي دريافت اخبار صحيح درباره آنها دارند از شما به خاطر اينکه وارد جزئيات نمي‌شويم، پوزش مي‌طلبيم. چون دغدغه اصلي ما سلامت آن ياران و آزادي هرچه سريع‌تر آنان است. صبر مي‌کنيم و به درگاه خداوند دعا مي‌کنيم اما در عين حال با جديت تلاش مي‌کنيم و مسؤولان را به سوي کار جدي و فوري وا مي‌‌داريم تا به هدف مطلوب برسيم و از خداوند بلندمرتبه و توانا کمک مي‌خواهيم و در راه پي‌گيري قضيه ربودن ايشان گام برمي‌داريم. در اين باره همه راه‌هاي ممکن و حتي محال را مي‌پيماييم و در خانه همه مسؤولان را در لبنان و ايران و در همه جهان مي‌کوبيم؛ بدون خستگي و ملال و هول و هراسي. در اين مسئله بحق، به شما مي‌گوييم که «تمام حقيقت» اين است که در اين قضيه، سرنوشتِ مجهولي وجود ندارد که نياز به کشف شدن داشته باشد؛ معمايي نيست که احتياج به حل شدن داشته باشد؛ ابهامي نيست که محتاج روشن شدن باشد و پيچيدگي‌اي نيست که احتياج به توضيح داشته باشد؛ حقيقت مجهولي نيست که احتياج به روشن شدن داشته باشد. همه اينها القائاتي است که به تبرئه قذافي و همکاران او و به از بين بردن حقيقت و الغاي پاسخ‌گويي کمک مي‌کند و زندگي امام و دو همراهش و سلامتي آنان و بازگشتشان را به خطري بزرگ مي‌اندازد.
حقيقت مانند روز آشکار است: امام صدر و دو همراهش اسير دست قذافي بوده‌اند و هستند و قذافي به تنهايي تمام مسؤوليت ربودن ايشان را در ۳۱ آگوست ۱۹۸۷ بر عهده دارد. او مسؤول سلب آزادي آنان و دروغ و ارعاب و گمراه کردن و خريدن افراد و وجدان‌ها و احکام قضايي در قضيه ايشان بوده است و هست.
هدف اول و آخر ما که بايد هدف همه باشد، آزادي امام موسي صدر و شيخ يعقوب و سيد بدرالدين و هموار ساختن راه آزادي آنان از زندان‌هاي قذافي و بازگشت آنان به طور سالم به وطنشان و خانواده‌شان و دوستدارانشان است. و هر سخن ديگري باطل است و نتيجه‌اش انحراف ما از اين هدف و تعويق آزادي آنان و اخلال در پيگيري و تضعيف انگيزه و همت دوستادارن و اراده مسؤولان است.
در ماه آگوست گذشته، علي رغم سختي اين دوره و حساسيت اوضاع، فرصتي و بلکه فرصت‌هاي مهمي براي نجات امام و دو برادرش از اسارت در زندان‌هاي معمر قذافي ستمکار به وجود آمد. اين فرصت ها روز به روز همراه با نزديک شدن سقوط نظام قذافي بيشتر تبلور مي‌يابد. و اين آخرين روزهاست؛ پيش از آنکه ديگر فرصت‌ها براي رسيدن به مطلوبمان از دست برود. تأخير و تعويق و غفلت و تمسک به دلايل واهي ما را از خواسته‌مان دور مي‌کند و در اين صورت چه بسا در همين اثنا با جرم تازه‌اي مواجه خشويم. پس بايد گذشته را جبران کنيم و پيش از آنکه حوادث و تحولات سريع، بر ما پيشي بگيرند، فرصت‌ها را مغتنم بشماريم.
از همه (بدون اسثناي فردي خاص) مي‌خواهيم که موضعي کنشگرانه و جدي در قضيه امام و دو برادرش بگيرند؛ به گونه‌اي که نخستين اولويت ما باشد. ۳۳ سال حبس شدن اين عزيزان در زندان‌هاي قذافي، بزرگترين دليل براي کوتاهي همه ماست از مسؤولان لبناني و ايراني تا مسؤولان عربي و اسلامي و حتي نهادهاي حقوق بشري و سازمان ملل متحد. اما ما همچنان که امام به ما آموخته است، از گذشته در مي‌گذريم تا با عزم و جهد مسؤولان را واداريم که بدون توجه به اظهارات و دروغ‌هاي مغرضانه، برنامه‌اي فوري براي آزادي و بازگشت سالم آنان تدوين و اجرا کنند.
ما امروز هشدار مي‌دهيم که کساني هستند که به خاطر منافع شخصي تلاش کرده‌اند و مي‌کنند که بدبيني ايجاد و اميدها را قطع کنند و دروغ منتشر کنند و مانع پيگيري شوند؛ تا در مرحله کنوني در عزم ما براي آزادي امام موسي صدر و دو برادرش خلل ايجاد کنند؛ ياران قذافي، مانند موسي کوسا و الهوني و شلقم و جلود و ديگران و گاه غير ليبيايي‌ها. اما ما بر خداوند توکل مي‌کنيم و به فضل او تلاش‌هاي جدي و پيگيرانه‌مان و درخواستمان از مسؤولان را ادامه خواهيم داد. با اذن خداي تعالي و با دعاي شما و با همت فرزندان با وفاي امام و همکاري دوستاران امام و دو برادرش به نجات آنان و بازگشت سالم آنان خواهيم رسيد.
«حق او بر جامعه اين است که جامعه به او آزادي ببخشد. آري، آزادي!» امام روزگاري چنين در دفاع از زندگي‌اي که با ظلم و دشمني سلب شد، فرياد زد. آيا امام وطن سزاوار اين نيست که براي آزادي‌اش تلاش کنيم؟
با تشکر؛ والسلام عليکم ورحمة الله وبرکاته