*آقای دارابی ضمن تبریک بایت دریافت انگشتری متبرک پدر شهید در افتتاحیه جشنواره هفتم عمار می‌خواستم احساسی را که از دریافت این جایزه داشتید با مخاطبان این گفت و گو قسمت کنید.

ممنون از لطف جنابعالی. لحظه خاصی بود که واقعا غافلگیر شدم و نفهمیدم چه اتفاقی افتاد چون از قبل به من بابت این جایزه اطلاعی نداده بودند و تنها دعوتم کردند تا در مراسم افتتاحیه شرکت کنم و من هم گفتم که برنامه ای دارم و اگر توانستم حتما می‌آیم اما دوستان عمار گفتند که حتما بروم چون یکی از عزیزان خانواده شهدا می‌خواسته مرا ببیند. من خواستم که آدرس منزل ایشان را بگیرم و خدمت شان برسم که گفتند از شهرستان آمدند. من هم به مراسم رفتم و هنگامی که اسم مرا صدا کردند و جایزه را از دست مادر شهید دریافت کردم واقعا لحظه شیرینی بود.

 

 

 

*مادر شهید موسوی زاده از کجا شما را می‌شناخت؟

ایشان ظاهرا در یکی از اکران ها فیلم «دایو» را دیده بودند و نوه ایشان جزو اکران کننده ها بود و تماشای این فیلم را که درباره شهدای غواص بود به ایشان پیشنهاد کردند. این مادر شهید عنوان کرده بودند که می‌خواهند انگشتری را که از پدر شهید موسوی زاده به یادگار داشتند به من هدیه کنند و این موضوع در مراسم افتتاحیه عمار انجام شد و برای من ارزش و اعتبار بالایی داشت و امیدوارم بتوانم در مسیر فیلمسازی دغدغه این عزیزان را برآورده کنم. ما امروزه درگیر جنگ رسانه ای عظیمی هستیم که واقعا باید در این زمینه کار کرد و زحمت کشید و در برابر دشمنان فرهنگی این سرزمین ایستاد.

 

* نقش جشنواره عمار در فضای فرهنگی جامعه ایران و در میدان عظیم جنگ نرم چگونه است؟

عمار نشان داده که تاثیر مهمی در فضای هنری کشور دارد. چون پیش از برگزاری جشنواره عمار جریان های فرهنگی در کشور به مسائل و موضوعات حساس جامعه ورودی نداشتند و اصولا فیلمسازان کشورمان به دنبال نگاه های دیگری بودند. بعد از اتفاقات فتنه 88 و با بیداری مسئولان عمار و تلاش فیلمسازان جوان جریانی به وجود آمد که حالا دیگر می‌توان گفت که هیچ نهادی نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد و نسل جوان فیلمسازی به وجود آمده که می‌خواهد حرف مردم را در قالب تصویر بزند که بنده هم یکی از همان جوانان رشد یافته در مکتب عمار هستم. ما فیلمسازان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی بعد از آن اتفاقات سال 88 به این نتیجه رسیدیم که فضای رسانه ای بسیار مهم است و بچه ها دست به کار شدند. در ابتدا تجربه ای وجود نداشت و جشنواره عمار این فرصت را به فیلمسازان جوان داد تا تجربه کسب کنند و فیلم بسازند و مردم کارهایشان را ببینند و داوری کنند.

 

 

 

 

حالا که وارد هفتمین دوره از جشنواره مردمی فیلم عمار می‌شویم به نظرتان نسبت به تعداد دوره های برگزاری توانسته به اهداف خود برسد؟

به نظرم با توجه به این که 7 دوره زمان زیادی نیست، جشنواره عمار توانسته به اهداف خود به میزان زیادی دست پیدا کند. در این سال ها چه به لحاظ برگزاری جشنواره و اکران های بسیار گسترده ای که با سازمان تماشا ایجاد کرده و حمایت از فیلمسازان تازه کار توانسته موفق عمل کند. کیفیت کارها و استقبال مردم هم در طی این سال ها به تدریج بیشتر شده است و نسبت به دوره های ابتدایی خیلی فرق کرده و به نظرم این‌ مساله می‌تواند با تلاش دوستان بیش از این ها شود.

 

 

 

 

*خودتان از کدام دوره وارد جشنواره عمار شدید و پیش تر سابقه فیلمسازی داشتید؟

من فکر می‌کنم سال 91 با مستند «کرایه ها آماده» وارد جشنواره شدم و پیش از این به شکل دانشجویی آثار داستانی ساخته بودم و فیلم مستندی نداشتم و می‌خواستم وارد فضای حرفه ای شوم که خوشبختانه جشنواره عمار با حمایتی که انجام داد توانست این مسیر را هموار کند. نحوه آشنایی بنده با جشنواره عمار از طریق یکی از دوستان بود که گفت چرا به جشنواره فیلمی نمی دهم و بعد از آشنایی لطف خدا همراهم شد و در همان سال جایزه هیات داوران را گرفتم. بعدها جشنواره عمار و نوع اکران فیلم ها خیلی برایم جذاب شد و به این همکاری ادامه دادم.

یکی از وجوه متمایز جشنواره «عمار» سیستم اکران فیلم ها در نقاط مختلف شهرها و روستاهای کشور و از طریق سازمان تماشا است.

 

*در این اکران ها حضور یافته و خاطره ای دارید؟

بله، به لطف خدا در این سال ها بارها شده که برای اکران فیلم ها دعوتم کردند و در نقاط مختلفی حضور داشتم و بین مردم نشستم و فیلم دیدیم که واقعا تجربه بسیار بی نظیری بود. مردم نقاط دورافتاده با فیلم همراه شده و در پایان نظرات خود را به صادقانه ترین شکل بیان می‌کردند. این سیستم پخش و تماشا یکی از ثمرات مطلوب عمار بوده که باعث شده فیلم ها و فیلمسازان به نزد مردم بروند. صحبت های خیلی خوبی در زمان اکران فیلم با مردم داشتم و بازخوردهای خوبی دریافت کردم. حتی این ارتباط بعدا از طریق فضای اجتماعی هم ادامه یافت و همچنان در جریان درخواست ها و نقطه نظرات مردم در شهرهای و نقاط مختلف کشور قرار می‌گیرم و این اتفاق خیلی خوبی است. کانال تلگرامی اکران کننده های جشنواره عمار هم وجود دارد که بنده هم عضوش هستم و مشاهده نظرات مخاطبان به من در مسیر فیلمسازی خیلی کمک می‌کند چون فیلمساز باید از بدنه جامعه و مردمان کشورش باشد و از دغدغه های آن ها آگاهی داشته باشد. کلا ارتباط با مردم برایم خیلی جالب است.

یکی از مختصات آثار جشنواره عمار و از جمله فیلم های شما انتخاب مضامین مورد نظر مردم و ساخت آن ها با فرم و زبانی ساده است. حتی در انتخاب عنوان فیلم ها هم به این سادگی و ایجاد ارتباط با مردم توجه شده است. می‌خواستم بدانم چقدر در انتخاب نام فیلم هایتان مانند «علمک» 

 

 

 

 

*«قابلمه» به این موضوع فکر کردید؟

خیلی برایم انتخاب اسم ها مهم است و همین اسم ها می‌تواند باعث نزدیکی مردم با آثار شود. معمولا درباره اسم فیلم ها با خیلی دوستان مشورت می‌کنم و درباره انتخاب نام «دایو» که فیلمی درباره شهدای غواص بود به شکل مفصلی با دوستان مشورت کردم و درباره اسم های «علمک» و «قابلمه» هم به همین صورت بوده است. علاوه بر اسم ها در انتخاب موضوعات هم خیلی فکر و تحقیق  می‌کنم که مهم ترین دغدغه من است و سال ها این نقد را نسبت به آثار جشنواره هایی مانند فیلم کوتاه تهران داشتم که چرا فیلمسازان جوان سراغ موضوعاتی خارج از دغدغه مردم می‌روند! فیلم هایی در جشنواره هایی غیر از عمار حضور دارند که بیشتر برای خواص هستند و مردم عام با آن ها هیچ ارتباطی نمی‌توانند پیدا کنند. بیشتر می‌خواهند فضای خاص هنری را داشته باشند و این فضا در میان ساخته های بلند سینمایی هم وجود دارد.

 

 

این مساله دغدغه اساسی من است که به سراغ موضوعاتی بروم که برای مردم بیان شود و مخاطب بتواند با فیلم من ارتباط برقرار کند و جذبش کند. به نظرم یکی از دغدغه های مهم فیلمسازان عمار، ارتباط با عموم مخاطبان است. مردمی که شاید خیلی سواد هنری نداشته باشند و دنبال موضوعات بیهوده نیستند و فیلمسازان عمار هم به دنبال روایت موضوعاتی مرتبط با مردم هستند. البته شکی نیست که فیلم ها باید زبان هنری داشته باشند اما نباید به گونه ای باشند که مخاطب را پس بزنند.

 

*پس مهم ترین دستاورد جشنواره عمار را توجه به ذائقه مخاطبانی از جنس جامعه ایرانی می‌دانید؟

بله، شما مهم ترین فیلم های تاریخ سینمای جهان را هم ببینید همین ویژگی ها وجود دارد که در اوج برخورداری از هنر توانستند با مخاطب ارتباط خوبی برقرار کنند و بارها قابل دیدن باشند. بچه های عمار از جنس مردم هستند و فیلم هایی برای همین مردم و طبقات عام جامعه می‌سازند.

 

*شما در جشنواره هفتم فیلم عمار با چه آثاری حضور دارید؟

در این دوره از جشنواره عمار فیلم های «قابلمه» «جیب کت»، «مزاحم»، «چشم به راه» و فیلم «دایو» را دارم که سال گذشته ساخته شد اما متاسفانه به اکران های مردمی پارسال نرسید و امسال اکران می‌شود. این فیلم درباره شهدای غواص است و خیلی دوستش دارم و الحمدالله مورد توجه مخاطبان هم قرار گرفته است.