به گزارش مشرق، «علی محمد القائد» اظهار داشت: ادامه حملات ائتلاف سعودی و مزدورانش به تنگه باب المندب نشانه تمرکز ائتلاف سعودی بر اشغال این منطقه راهبردی است.

وی افزود: آل سعود به دنبال رسیدن به دستاوردی پس از گذشت 2 سال از عمر تجاوز خود به یمن است از همین رو با اشغال باب المندب به دنبال تامین منابع خود و متحدانش در ائتلاف عربی است.

القائد گفت: یکی از دلایل پیچیده شدن جنگ در یمن تقابل ارتش یمن و کمیته های مردمی با گروه های تروریستی مختلف اعم از نیروهای منصور هادی، رئیس جمهور فراری یمن، نظامیان ائتلاف سعودی و مزدورانش و دیگر گروه هایی مثل القاعده، انصار الشریعه و دیگران است.

این مسئول اطلاعاتی یمن گفت: امارات با استفاده از نیروهای زمینی، دریایی و هوایی خود به ائتلاف متجاوزان علیه یمن پیوسته به گونه ای که نیروی دریایی امارات 10 درصد از ارتش این کشور را تشکیل می دهد.

القاید گفت: امارات سه فرماندهی نظامی جداگانه در ابوظبی، دوبی و رأس الخیمة دارد و این قضیه یکی از دلایل پیچیدگی حضور نظامی امارات در ائتلاف سعودی است و تاکنون معلوم نشده که چه گروه نظامی اماراتی با عربستان در جنگ علیه یمن همکاری می کند.

وی افزود: بخش دوم از نیروهای امارات در یمن مزدوران شرکت امنیتی امریکایی بلک واتر هستند که جزء نیروهای اصلی امارات محسوب نمی شوند.

القاید گفت:جَنجَویدها شبه نظامیان عرب زبان در منطقه دارفور در غرب سودان و شبه نظامیان کلمبیایی عضو شرکت بلک واتر در اجاره ارتش امارات هستند و با لباس ارتش امارات در یمن حضور دارند در حالی که اکثر نیروهای ارتش امارات از ساکنان اصلی امارات هستند.

مسئول اطلاعاتی یمن گفت: بخش اعظم درگیری های ارتش و کمیته های مردمی یمن با ائتلاف سعودی در مرزهای یمن و عربستان (شمال یمن) و جنوب این کشور جریان دارد و نیروهای بلک واتر در مدت اخیر با استقرار در استان های حضرموت و أبین به دنبال سیطره بر شبه نظامیان منصور هادی و القاعده و انصار الشریعه هستند کما اینکه امارات برای سیطره بر استان تعز تلاش می کند.

القاید تاکید کرد: امارات عربی متحده به دنبال سیطره کامل بر 2 جزیره «سقطرا» و جزیره «میون» است، جزیره مهم سقطرا در دهانه خلیج عدن واقع است و طی توافقی میان امارات و منصور هادی به مدت 99 سال به ابوظبی اجاره داده شده است.

وی افزود: جزیره میون هم یکی از مهم ترین نقاط موجود در ورودی تنگه باب المندب  است که از آن به ثروت نهفته تنگه یاد می شود و امارات از سال 2008 تاکنون در راستای طرح های عمرانی خود و ساختن پلی که این جزیره را به جیبوتی متصل می کند به دنبال نفوذ و سیطره کامل خود بر این قطه راهبردی است.

این مسئول اطلاعاتی یمن گفت: بر اساس اطلاعات محرمانه امارات با پول های هنگفت خود بحران یمن را غنیمت شمرده و در سواحل خلیج عدن و دریای سرخ حضور یافته تا با کشورهای عربی و در راس آن عربستان بر سر سیطره بر باب المندب رقابت کند.

القاید تاکید کرد: اتاق عملیات ائتلاف عربی در نبرد باب المندب از سوی افسران آمریکایی، اسرائیلی، انگلیسی، سعودی و اماراتی در پایگاه عصب اریتره فرماندهی می شود.

باب المندب به عنوان یک گذرگاه آبی و اهمیت جغرافیایی واقتصادی و نیز راهبردی می‌تواند در کشمکش های کنونی منطقه به برگه برنده طرف‌های متعددی تبدیل شود از همین رو عربستان و آمریکا به آن چشم طمع دوخته‌اند.

از نظر جغرافیایی باب المندب از این نظر حائز اهمیت است که دومین تنگه مهم جهان پس از کانال سوئز به شمال می آید، زیرا نقطه ارتباطی بین دریای سرخ و مدیترانه است به اضافه اینکه جنوب غرب آسیا را به شرق آفریقا  و اروپا متصل می کند.

همچنین باب المندب گذرگاه آبی استراتژیک است که دریای سرخ را به خلیج عرب و بحر العرب متصل می کند و مرزهای آبی آن بین سه کشور یمن، اریتره و جبیوتی مشترک است.

عرض این تنگه حدود 30 کیلومتر است که از «رأس منهالی» در یمن شروع شده و تا «رأس سیان» در جیبوتی امتداد می یابد و جزیره پریم (میون) متعلق به یمن این تنگه را به دو کانال شرقی و غربی تقسیم می‌کند.

کانال شرقی به «باب اسکندر» معروف است که عرض آن سه کیلومتربوده و عمق آن به 30 متر می رسد.

اما کانال غربی به نام «دقة المایون» معروف است و عرض آن 25 کیلومتر و عمق آن 310 متر است و در نزدیکی ساحل آفریقا مجموعه جزایر کوچکی قرار دارد که هفت برادران (الاشقاء السبعة) نامیده می شوند.

از نظر اقتصادی نیز بر اساس آمار موجود حدود پنج تا شش درصد تولید نفت جهان و به عبارت دیگر حدود چهار میلیون تن نفت هر روز از این تنگه به سمت کانال سوئز و از آنجا به سایر نقاط جهان عبور می کند.

سالانه حدود 21 هزار کشتی حامل انواع کالاها نیز از باب المندب عبور می کند.

بر اساس ارزیابی های اداره اطلاعات انرژی آمریکا در سال 2013، مقدار نفتی که روزانه از این تنگه عبور کرد، حدود سه میلیون و 800 هزار بشکه بود که این رقم معادل شش درصد تجارت نفت جهانی به شمار می آید.

از زمان حفر کانال سوئز در سال 1869 باب المندب به یکی از مهم ترین گذرگاه‌های حمل و نقل دریایی بین کشورهای اروپایی و دریای مدیترانه و نیز اقیانوس هند و شرق آفریقا تبدیل شد.

همچنین افزایش صادرات نفت کشورهای حاشیه خلیج فارس به بازارهای جهانی عبور و مرور در باب المندب را افزایش داد.