به گزارش مشرق، «اندیشکده واشنگتن» در تازه‌ترین گزارش خود درباره ایران تحت عنوان «آیا ایران در تلاش برای خنثی کردن تلاش‌های آمریکا در رصد فعالیت‌های موشکی خود برآمده است» نوشت: به نظر می‌رسد تهران مشتاق افزایش برد و قابلیت‌های موشک‌های ضد کشتی  و نیز مایل به بازداشتن غرب در رصد پیشرفت‌هایش در این مسیر حتی با به جان خریدن خطر رویارویی دریایی است.

بر اساس این گزارش، در آخرین مرحله از مواجه ناامن نیروی دریایی سپاه پاسداران ایران با نیروی دریایی آمریکا، قایق‌های سپاه در چهارم مارس مسیر حرکت کشتی غیرمسلح آمریکایی با همراهی نیروی دریایی انگلیس را سد کردند و آن کشتی را مجبور به تغییر جهت نمودند. البته ایران مدعی رهگیری این کشتی بعد از انحراف از آب‌های بین المللی در تنگه هرمز شد. اما این‌که کشتی یا شده وارد آب‌های ایران شده باشد یا خیر مشخص نیست. در هر حال، این قضیه آشکارا در هدف قطع جاسوسی آمریکایی‌ها از آخرین آزمایش‌های موشکی ایران در آن منطقه صورت گرفت.

این اندیشکده با اشاره صریح به جاسوسی بودن کشتی متخلف آمریکایی به نام «یواس‌ان‌اس اینویسیبل» ( USNS Invincible)  نوشت که کشتی یاد شده مجهز به ابزارآلات دقیق تعیین برد موشک و عملیات جمع آوری اطلاعات از اهداف سطحی و زیر سطحی و حتی هوایی (MASINT) و ماموریت در نزدیکی تنگه هرمز بوده است.

در حقیقت این کشتی در لحظه بروز حادثه به احتمال زیاد در حال رصد فعالیت‌های موشکی ایران بود. بنابر گزارش‌ها ایران ۲ موشک بالستیک دریایی مجهز به فرستنده و گیرنده راداری  « active radar homing»  را آزمایش کرده بود.

«سردار علی حاجی زاده» فرمانده نیروی هوا فضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز تایید نمود که موشک ضدکشتی بالستیک «هرمز-۲ » در هفته گذشته (سواحل مکران در دریای عمان) با موفقیت شلیک و به هدف موردنظر در مسافت ۲۵۰ کیلومتری اصابت کرد.

به نوشته این اندیشکده، این کشتی آمریکایی از سال ۲۰۱۲ به این سو به کار رصد آزمایش‌های موشکی ایران مبادرت دارد.

کشتی اینوینسیبل در تاریخ ۲۳ ژانویه بحرین را ترک کرد و ۶ مه به آنجا بازگشت و بنابر گزارش‌ها در آن برهه ایران موشک بالستیک میان بردی را از پایگاه موشکی خود در سمنان که در فاصله کمتر از ۱۰۰۰ کیلومتری شمال تنگه هرمز است، شلیک کرد و این آزمایش در برد رهگیری کشتی اینوینسیبل قرار داشت.

بر اساس این گزارش، کشتی اینویسیبل مجهز به رادار دو باند «کبرا جیمینی» می‌تواند مسیر دقیق حرکت موشک‌های بالستیک از زمان پرتاب تا رسیدن به هدف را رصد کند.

تجهیزات شنود این کشتی نیز می‌توانند ارتباطات رمزگذاری شده بین موشک و مقر پرتاب آن را کشف و ضبط کنند. این اطلاعات جمع آوری شده بعدا می‌تواند برای پشتیبانی سامانه‌های دفاع موشکی منطقه‌ای چون «ایجیس»، «ثاد»  و «پترویت» استفاده گردد.

در حالی‌که این کشتی می‌تواند یک موشک بالستیک از مسافت ۱۰۰۰ کیلومتری فراتر از افق ۲۰ درجه را رصد کند، با این وجود رصد کامل و تصاویر راداری نیاز به سامانه‌ای دارند که بتواند نزدیکتر به اهداف باشد و شاید این امر توضیح دلیل نزدیکی نسبی کشتی آمریکا به آزمایش موشکی هفته گذشته ایران باشد

در ادامه این گزارش با اشاره به انجام آزمایش موشکی ایران در نزدیکی بندر جاسک در دریای عمان آمده است: در سال‌های اخیر نیروی دریایی ایران، جاسک در ۵۰ کیلومتری جنوب شرقی تنگه هرمز را به پایگاه پیش قراول نظارت بر تردد کشتی‌ها در ورودی تنگه شلوغ هرمز قرار داده است.

نیروی دریایی سپاه نیز در نزدیکی جاسک با در اختیار داشتن پایگاه‌های عملیاتی قادر است به سرعت با موشک‌های متحرک ضد کشتی کروز و بالستیک در منطقه حاضر و مستقر شود.

بر این اساس، اگر ادعای سردار حاجی زاده درست باشد، ایران با آزمایش موشک ضدکشتی  هدایت شونده راداری هرمز -۲ می‌تواند تمامی تنگه هرمز و دریای عمان را در برد موشکی خود داشته باشد و در صورت مجهز بودن این موشک به سامانه راداری فعال و غیر فعال و الکترو اپتیکال، ایران قابلیت انعطاف پذیری علیه ناو گروه وابسته به ناوگان پنجم دریایی آمریکا و دور زدن آن‌ها در منطقه هنگامی که در حال عبور از تنگه هرمز هستند را خواهد داشت.

در بخش دیگر این گزارش آمده است: با توجه به زمان وقوع این حادثه، اخلال در فعالیت کشتی اینوینسیبل به نظر اقدامی تصادفی از سوی خدمه قایق‌های سپاه ایران نبوده بلکه شاید بخشی از تلاش هماهنگ این کشور برای مانع گذاری بر مسیر نظارت غرب بر فن آوری‌های تسلیحاتی حساس‌تر خود است. این کشور در ماه‌های اخیر نسبت به پروازهای جاسوسی هواپیماهای آمریکا در قلمروی هوایی بین المللی بر فراز خلیج فارس و جمع آوری اطلاعات هشدار داد.

بر این اساس، چنین هشدارهایی از سوی ایران این احتمال را می‌رساند که فعالیت‌های اخیر موشکی این کشور بخشی از آزمایش شتاب گرفته  و برنامه آموزشی در ایجاد قابلیت عملی بازدارندگی و حملات سریع علیه  جنگ افزارهای راهبردی نیروی دریایی آمریکا در محدوده‌هایی است که توسط بسیاری از موشک‌های موجود ضد کشتی‌اش دست نیافتنی است.

در خاتمه این گزارش آمده است: آخرین نمونه موشک های خانواده فاتح مرکب از «فاتح-۳۱۳» و «ذوالفقار» بردی برابر با ۵۰۰ تا ۷۵۰ کیلومتر دارند و به یقین و در آینده در طراحی نسخه‌های دیگر موشک‌های خلیج فارس و هرمز ترکیبی از ویژگی‌هایی چون بدنه سبک تر و برد بیشتر به آن‌ها افزوده می‌شود.