سرویس جهان مشرق- ناوشکن آمریکا مستقر در دریای مدیترانه ۵۰ تا ۶۰ موشک «توماهاوک» را در ساعات پایانی پنجشنبه به پایگاه هوایی «الشعیرات» در حومه شهر حمص شلیک کرد. این حمله که به دستور شخص ترامپ صورت گرفته است، پرسش‌هایی را پیرامون برنامه آمریکا برای ورود به بحران سوریه برانگیخته است. پایگاه تحلیلی آتلانتیک به نوبه خود هفت درسی که می‌توان از این حمله گرفت را برشمرده است.
نمی‌توان به سخنان ترامپ اعتماد کرد
دانلد ترامپ ۲۶ اکتبر گذشته یعنی کمتر از دو هفته مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری در مصاحبه با رویترز گفته بود: «ما باید بر مبارزه با داعش تمرکز کنیم نه سوریه... اگر طبق برنامه هیلاری کلینتون با سوریه بجنگید در واقع جنگ جهانی سوم را کلید زده‌اید زیرا عملاً با سوریه، روسیه و ایران می‌جنگید.»
دلیل کارهای ترامپ را از او نپرسید
ترامپ در شامگاه حمله به سوریه به همین اکتفا کرد که «از جمله منافع ملی حیاتی و امنیتی ما، مقابله با گسترش کاربرد مرگبار تسلیحات شیمیایی است.» این در حالی است که بشار اسد پیش از این نیز متهم به استفاده از تسلیحات شیمیایی شده بود اما در آن زمان نظر ترامپ در مورد احتراز از رویارویی با دمشق تغییر نکرده بود. در واقع او احساس خود را خیلی زود عملی می‌کند بدون اینکه نیاز ببیند منتقدانش یا دست کم کمیسیون‌های مرتبط در کنگره را قانع کند.
ترامپ اهمیتی به اقدام نظامی در چهارچوب قانون نمی‌دهد
ترامپ و سایر منتقدان اوباما، وی را نسبت به برنامه‌ریزی برای موشک‌باران سوریه بدون نظر کنگره محکوم کردند در حالی که اکنون دانلد در مقام رئیس‌جمهور، خود را بی‌نیاز از گرفتن تأیید کنگره برای موشک‌باران سوریه می‌داند. اگر این موشک‌باران موجب واکنش متقابل یکی از دولت‌ها یا گروه‌های نظامی می‌شد، چه کسی پاسخ‌گو بود؟
ترامپ به روندهای اداری در دولت اهمیت نمی‌دهد
این‌گونه اقدام‌های نظامی معمولاً در بازوهای مختلف وزارت دفاع مورد بررسی قرار می‌گیرد، اما برای ترامپ متفاوت است. او با مشاوران خود و نهایتاً وزیر دفاع تصمیم نهایی را اتخاذ کرده و احتمالاً در مورد حملات مشابه نیز چنین اقدام خواهد کرد. البته ترامپ حدود و ماه پیش به وزیر دفاع فرصت داد تا برنامه جامعی با همکاری وزراتخانه خود برای مقابله با داعش ارائه کند، اما این حمله ناگهانی در کدام قسمت از آن برنامه که فعلاً خبری از آن نیست، قابل توجیه است؟
ترامپ چندان به دنبال متحد نمی‌گردد
حمایت‌های کانادا و بریتانیا از اقدام پنج‌شنبه‌شب ترامپ، صرفاً پس از آن صورت گرفت، آن هم حمایتی میانه‌رو و محدود. اما فرانسه و آلمان از موشک‌باران سوریه حمایت نکردند. حتی برلین اقدام ترامپ را «غیرقابل درک» نامید. چنین سیاستی اگر تداوم یابد، بیش از پیش دست واشینگتن را از حمایت متحدان دیرینه خود خالی می‌کند.
ترامپ به دنبال پایان جنگ است یا تشدید آن؟
ترامپ در آوریل سال گذشته تأکید کرد هر گاه از نیروی نظامی استفاده کند، قطعاً پیش از آن به پایان موفقیت‌آمیز جنگ اندیشیده است. او بارها هیلاری کلینتون و دولت اوباما را به دلیل پایان‌ندادن به منازعه سوریه محکوم کرده است. حال پرسش اینجا است که اقدام نظامی او با چه تحلیلی به پایان جنگ کمک می‌کند؟ و آیا این پایان برای آمریکا یک پیروزی خواهد بود یا نه؟
نمی‌توان به دموکرات‌ها برای مقابله با اقدامات ترامپ دل بست
چاک شومر، نانسی پلوسی و الیزابت وارن از دموکرات‌های بانفوذ، همگی موشک‌باران سوریه را تأیید کردند. اگر مقایسه‌ای میان برخورد جمهوری‌خواهان با برنامه اوباما در سوریه داشته باشیم، جالب می‌شود. مارک روبیو که خود از هواداران تمرکز عملیات بر مبارزه با اسد بود، وقتی با برنامه مشابهی از سوی اوباما روبرو شد، اعلام کرد «قانع نشده‌ام که استفاده از قدرت نظامی در این مورد جواب بدهد.»
منبع
https://www.theatlantic.com/politics/archive/۲۰۱۷/۰۴/seven-lessons-from-trumps-syria-strike/۵۲۲۳۲۷
