سرویس سیاست مشرق- بسیاری از وعده های ریز و درشتی که حسن روحانی در زمان تبلیغات انتخاباتی روی آنها مانور کرد، امروز، پس از چهار سال فعالیت، قابلیت بازخوانی دارد. وعده‌هایی که بعدها روحانی و بسیاری از دولتمردان به عملی نشدن آنها اذعان کردند.

یکی از وعده‌های مهم روحانی در سال ۹۲، احترام به منتقدین بود. وی بارها این عبارات را تکرار کرد. در برخی از این وعده‌ها آمده بود:

• نقد می‌تواند موجب تصحیح خطا و اشتباه دولت شود، نقد حق و وظیفه مردم است و همه دولت‌ها به خصوص دولت تدبیر و امید از نقد استقبال می‌کنند.
• به نظر بنده حتی نقد و نظر مخالف نیز نعمت است. وقتی تیمی در کابینه کار می‌کند باید هماهنگی‌هایی داشته باشند. در سال‌های اخیر در هیئت‌وزیران جو غیرآزاد برقرار بود به طوری که با انتقادی کوچک وزیر جابجا می‌شد.
• من دوست ندارم در سفرهای استانی نامه‌ای دریافت کنم که درخواست پول کنند. من دوست دارم در نامه‌ها نقد عملکرد من باشد. باور کنیم که اگر به حرف مردم گوش دهیم کشور بهتر اداره می‌شود.
• نقد خیلی زیباست البته دلسوزانه و سازنده، با نقد منصفانه می‌شود تصمیمات را تصحیح کرد و نقاط ضعف را برطرف. نقاد بهترین خدمت را به کشور و دولت خواهد کرد.

این وعده‌ها اما از همان روزهای اول به فراموشی سپرده شد و القاب زیادی به منتقدین نسبت داده شد. از ترسو و بزدل گرفته تا متحجر و کم‌سواد.