وی ادامه داد: شعر امروز ایران گاه پیچ و خم هایی را طی کرده، به بن بست رسیده، گاهی به مرداب و دشت منتهی شده، گاهی هم مانند یک رودخانه مسیر طبیعی خود را طی کرده است. به باور من اگر غزل را رودخانه ای بدانیم، مسیر طبیعی آن جایی است که این دوستان در آن ایستاده اند ودر حال آئینه داری هستند.

نظری افزود: این دوستان، شاعرانی هستند که دچار افراط و تفریط نشده و مانند یک موج مقطعی به دیوار کوبانده نشده‌اند. به‌صورت کاذب سر ذوق نیامده‌اند و به جای فریاد زدن و بیانیه صادر کردن، با کارشان حرفی را که باید زده اند. جهان ذهنی آن‌ها برای من بسیار جذاب است.

این شاعر خاطرنشان کرد: اتفاق عجیبی که بعد از انقلاب رخ داده این بود که سن عقلی شاعران ما پائین آمده، در سال‌های قبل باید صبر می‌کردیم که شاعری در ۵۰ سالگی به پختگی، تجربه و فکر برسد اما امروز شاهدیم که شاعران ما در سنین کم به بلوغ و پختگی می رسند. این دوستان جوان در زمره چنین شاعرانی هستند که خداوند به آنها توجه و عنایت داشته و در مسیری قرارشان داده است که به یک اثر خالص بدون زوائد برسند.

معاون هنری حوزه هنری گفت: امروزه نمونه‌های زیادی در شعر داریم که حتی دستور زبان و حداقل های کلام را رعایت نمی کنند. این دوستان در زمره چنین شاعرانی نیستند. حاصل کار آنها نتیجه جوشش و کوشش، مطالعه و مباحثه است.

وی همچنین ادامه داد: حقیقت آن است که عنوان غزل را نباید برای هر اثری مصرف کرد اما در مورد این دوستان من به جرأت از چنین اسمی استفاده می‌کنم و تأکید هم دارم به جای آنکه به کار آن‌ها شعر جوان بگوییم باید از آنها با تعبیر شاعر جوان یاد کنیم.

نظری خاطرنشان کرد: زیست بوم شاعران، اندیشه است. آنها باید دمخور عقل و تفکر باشند. اعتدال نه به معنای سیاسی بلکه به عنوان عینی و فردی اش باید در آنها حلول یافته باشد. معنای من از اعتدال، همان معنایی است که انسان بر مبنای آن خلق شده و در ادامه شاعر باید در جهان عاطفی و احساسی زیست داشته باشد تا بتواند مسیر طبیعی حیات شاعرانه اش را بپیماید.

وی در همین زمینه افزود: عطش و شتاب نسل امروز برای دیده شدن و پرداخت هزینه برای اینکه به طور معجزه گون حال خود را خوب کنند به یکی از پدیده‌های روزگار ما تبدیل شده است در حالی که تعالی و رشد مسیری است که قدم به قدم رخ می‌دهد. اگر آدمی یاد بگیرد که چطور به نیازهای کاذبش پاسخ دهد و در بند آن‌ها نباشد، رشد و تجلی پیدا می‌کند. یادمان باشد که تاریخ ادبیات ما به ما می‌گوید که چگونه می‌توان بقا داشت و چگونه نه.

نظری تصریح کرد: منتقدان کوتاه قد دوست دارند تا آثار ادبی را به اندازه خود، کوتاه کنند. آن‌ها حتی شعر حافظ را نیز با همین نگاه، نگاه می‌کنند. در حالی که شاعران ما باید از این نگاه بگذرند و خود را با مطالعه به قله رشد برسانند. من البته قبول دارم که شعر خوب نیاز به منتقد خوب دارد و منتقد خوب کسی است که نشانی درست بدهد اما شاهدیم گاهی منتقدان ما یا نشانی غلط می دهند و یا نشانی را فراموش کرده اند. در واقع یا مسیر تعالی را نمی شناسند و یا دوستش ندارند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: من از شاعران جوان می‌خواهم از سیل انتقادات خسته نشوند و اجازه ندهند که این صداها باعث شود آنچه که باید بشنوند فراموششان شود. به یاد داشته باشند که دنیا هنوز پر از خوبی‌ها و زیبایی‌هاست که باید روایت شود و بی تردید دنیایی که شعر نداشته باشد چیزی کم دارد.