به گزارش مشرق، هر چه به "روز سرنوشت" نزدیک می‌شویم، آخرین شگردهای تبلیغاتی نامزدها برای تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی و کسب آراء بیشتر نمایان می‌شود. آقای روحانی و یار پشتیبانش جهانگیری، نیز که همه تلاش خود را برای تداوم دولت دوازدهم بکار گرفته و این روزها به شدت نگران موفقیت خویش‌اند، سناریوهای مختلفی را چون؛ القاء ضرورت سازی برای ادامه دولت یازدهم، برجسته‌سازی امتیازات دولت، مصادره به مطلوب کردن خدمت نظام، توجیه ضعف‌های دولت، پالس مثبت دادن به پایگاه اجتماعی در اولویت دوقطبی‌سازی کذایی، گسترش خدمات دولتی در آستانه انتخابات، ارائه وعده‌های پرطمطراق برای آینده و ... را در دستور کار خود قرار داده‌اند.
"رقیب هراسی" و "تخریب رقبای سیاسی" نیز از دیگر دستورالعمل‌های تیم رسانه‌ای آقای روحانی است که این روزها به مهمترین اولویت این جریان بدل گردیده است. این جریان با همه توان به تخریب رقیب می‌اندیشد و آن را آخرین راه موفقیت می‌داند و در این راستا چندین اقدام دنبال شده است:
۱. اولین اقدام رسانه‌ای در این راستا برچسب زدن و تخریب چهره رقبا و معرفی کردن ایشان به عنوان چهره‌ای خشونت‌طلب و متصلب و اقتداگرا است. به کارگیری تعابیری چون سردار گازنبری، آیت الله قتل عام، حامیان دولت پادگانی و ... مواردی است که در این ایام توسط حامیان این جریان به کرات بکار برده شده است. در مناظره اول هم شاهد بکارگیری ناشیانه کلید واژه سوخته "گازنبری" توسط آقای جهانگیری بودیم.
۲. کارنامه رقبا نیز زیر ذره‌بین قرار داده شده تا ضعف‌ها بزرگنمایی و برای اثرگذاری بر اذهان عمومی بازنشر یابد. عملکرد دوازده ساله شهرداری تهران و پرداختن به مسایلی چون؛ املاک نجومی، پلاسکو، فساد اداری، آلودگی هوا، بلندمرتبه سازی، هزینه پروژه‌ها و ساخت و سازها، ترافیک و ... از جمله مواردی است که در این روزها به عنوان اهرم فشار مطرح شده و تکرار خواهد شد. با جدی شدن رقابت‌ها رئیسی نیز از این هجمه‌ها مصون نماده و عملکرد ایشان در دستگاه قضائی و تولیت آستان قدس رضوی نیز در معرض هجمه و تخریب قرار دارد.
۳. برنامه‌های اعلامی از سوی نامزدها نیز از جمله اهدافی است که مورد تخریب این جریان قرار گرفته است. به عنوان نمونه اسحاق جهانگیری در واکنش به برنامه‌های اعلامی قالیباف اعلام داشته کسی که بگوید چند میلیون شغل ایجاد می‌کنم، می‌خواهد مردم را فریب دهد. این برادر عزیز یا شغل ایجاد نکرده یا عدد و رقم متوجه نمی‌شود! ظرفیت اقتصاد کشور مشخص است که چقدر می‌توان شغل ایجاد کرد! نباید چند روزی که قدرت را در اختیار داریم با منابع و سرنوشت ملت هرطور می‌خواهیم برخورد کنیم.
اما مواضع روحانی در برنامه انتخاباتی‌اش پس از افتتاح راه آهن همدان، گامی فراتر از "تخریب رقیب" است که می‌توان آن را اقدامی انتحاری و از جنس "رقیب هراسی افراطی" دانست. وی در بخشی از اظهاراتش اعلام می‌دارد: «اردیبهشت ۹۶ هم یک بار دیگر مردم ما اعلام خواهند کرد آنهایی که در طول ۳۸ سال فقط اعدام و زندان بلد بودند ...»
وی می‌افزاید: «شما اینها را نمی شناسید، من اینها را می شناسم. اینها روزی در جلسه ای تصمیم گرفته بودند در پیاده رو دیوار بکشند! می‌خواهند پیاده رو را مردانه زنانه کنند! همانطور که در محل کارشان بخشنامه جدایی جنسیتی دادند!»
این اظهارات ناشیانه که آن را می‌توان واکنشی برای سرپوش نهادن به افتضاح حضور در معدن یورت دانست، حرکت در مسیری خارج از موازین اخلاقی و عبور از خطوط قانونی بود که متاسفانه آقای روحانی برای هجمه به رقیبانش به کار برد، در حالی که خود به خوبی به دروغ بودن آن واقف است. این عصبانیت و هجمه تند و تیز که بدون شک واکنش عکس خواهد داد، حکایت از آن دارد که ناکامی روحانی در مناظرات تلویزیونی که حاصل آن ریزش آراءوی در نظرسنجی‌هاست موجب شده تا وی برای تغییر شرایط به نفع خود، به رادیکالیسم و تند کردن فضا پناه ببرد.
این اقدام با این جهت دنبال می‌شود که روحانی برای موفقیت، نیاز مبرم به تحریک آراء خاموشی دارد که میانه چندانی با نظام سیاسی ندارند. روحانی ژست اپوزیسیون به خود گرفته تا شاید بتوانند ریزش آراء خود را اینچنین جبران کند. روحانی به خوبی می‌داند که باقی ماندن در مقوله معیشت و اقتصاد، چاره ساز جذب رای وی نیست، چرا که علیرغم تلاش برای موفق نشان دادن عملکردها، اکثریت جامعه چنان احساس مثبتی ندارند و سخنان وی و تیمش را قانع کننده نمی‌دانند، لذا مباحث مطرح در فضای انتخاباتی باید از موضع اقتصاد به عرصه سیاست انتقال یابد! اما از بدی روزگار موضوع آخرین مناظره تلویزیونی باقی مانده نیز اقتصادی است، و دست دولت بیش از دو مناظره قبلی خالی خواهد بود!
ادامه کار روحانی در ۱۰ روز باقی مانده تا ۲۹ اردیبهشت، رقیب هراسی افراطی و کوبیدن بر طبل رادیکالیسم است، تا شاید افکار عمومی دچار اشتباه محاسباتی شده و ضرورت اول کشور را که حل مشکلاتی چون رکود، بیکاری و مسکن و ... است را به فراموشی سپرده و مسایل حاشیه‌ای توجه ایشان را جلب نماید. در این میدان باید هوشیار بود و با بصیرت و تیزبینی عمل کرد!
منبع: پایگاه بصیرت
