سرویس سیاست مشرق - حجت الاسلام دکتر حسن روحانی براساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که بستر ساز انتخابات آزاد و فراگیر است، در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ با کسب اکثریت حدود ۵۸ درصد آراء رای‌دهندگان، معادل تقریبی بیست و سه و نیم میلیون رای، به ریاست جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد و بر خلاف انتخابات سال ۸۸ که عده‌ای قانون‌شکن، بازی خورده و مزدور بیگانه بر روی قانون اساسی مترقی و نظام اسلامی و آراء رای‌دهندگان مسوولیت شناس و متعهد، تیغ کینه و عداوت کشیدند، مردم با احترام کامل به آنچه واقع شد و کم و بیش اشکالاتی هم به همراه داشت، در برابر قانون تمکین کردند و ریاست جمهوری روحانی را پذیرفتند تا نشان دهند پاسدار و وفادار به قانون اساسی و ارکان نظام اسلامی هستند؛ پس از آن هم چنانچه شایسته بود غالب صاحب منصبان و افراد حقیقی شاخص، این پیروزی را به وی تبریک گفتند.

آنچه گفته شد روایتی کلی از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم بود. این انتخابات افتخارآفرین که حدود ۷۳ درصد واجدان شرایط رای دادن را به پای صندوق‌های رای می‌کشاند، دارای پرده‌های گوناگون است، یکی از این پرده‌ها نگاهی گذرا به پاره‌ای حقایق به نمایش درآمده در این انتخابات است که به نظر می‌رسد به کار همه می‌آید؛ از مسوول گرفته تا غیر مسوول، رای داده و نداده و رقیب و رفیق.
 

قانون برای عمارت حکومت و سیاست در حکم اسکلت و داربست و وجدان و صداقت برای آن در حکم روح است. قانون یا همان اسکلت و داربست به عمارت استحکام و وجدان و صداقت به آن سلامت و حیات می‌بخشد. در عمارت سلطانی یا همان حکومت رام شده، انطباق قانون یا وجدان و صداقت آمیخته شدن با روح جامعه، ضامن آرامش و رونق و شکوفایی و حرکت مشتاقانه رو به جلوست و قانون تنهای به دور مانده از این روح، روان، سلامت و حیات بخش با تمام اهمیت و نیکویی‌هایش، مزیت‌هایش را به تدریج از دست می‌دهد؛ حال آنکه برای بقاء یک جامعه و یا عمارت حکومت و سیاست قاون باید استوار بماند.

آنچه در طول رقابت انتخاباتی از آقای روحانی مشاهده شد، تلاش بی‌وقفه برای رسیدن به حد نصابی بود که قانون انتخابات به عنوان فصل الخطاب بر آن صحه بگذارد؛ - پیروزی با اکثریت مطلق یعنی نصف به اضافه یک - و این در حالی بود که وی و شریک پوششی‌اش کمتر به روح عمارت حکومت و سیاست یعنی وجدان و صداقت توجه نشان دادند تا آنجا که حاضر شدند برای مخدوش کردن چهره رقیب ارزش‌هایی را از ارزش بیندازند که برای همیشه از ارزش‌های اسلامی و انقلابی محسوب می‌شوند و آنچه این رفتار ناصواب را دردناک‌تر می‌ساخت، همراهی آقای روحانی با این ارزش‌ها در سال‌های دور و پشت پا زدن امروز به آن بود. دکتر روحانی در دوره رقابت انتخاباتی به جای تلاش برای همراه ساختن قانون با روح جامعه، آن دو را در برابر هم قرار داد؛ نتیجه این رفتار، پیروزی وی در انتخابات بود، بدون اینکه به نتیجه دیگر یعنی سرنوشت این روح آزرده از آن رفتار بیندیشد. روحانی با بازی با ارزش‌ها و با آراء رنگین کمانی که همه آن‌ها برای نظام محترم است که در کمیت پیروز شد ولی کیفیت را باخت. با این رفتار روحانی در صندوق‌های رای جا گرفت اما جای خود را در صندوق دل بیش از سی میلیون - حدود هفده میلیون که به وی رای ندادند و حدود پانزده میلیون که در انتخابات شرکت نکردند، یعنی چندین میلیون نفر بیش از کسانی که به وی رای دادند، از دست داد. آقای روحانی همانطور که خود اعتراف کرد به حکم قانون رئیس جمهور همه ایرانیان است و باید برای همه آن‌ها تلاش کند، حال آنکه برای همیشه حمایت جمع کثیری را از دست داده است.

بازی با ارزش‌ها پیروزی روحانی را از ارزش انداخت و وی را به پیروز بازنده تبدیل کرد. برحسب عرف قانونی و نه روح جامعه، باید نتیجه انتخابات را به این پیروز بازنده تبریک گفت!

رضا گرمابدری