به گزراش مشرق، صدای جشن و شادی شدید آدمی را به وجد می‌آورد که بی‌قرار شده و می‌خواهی هر چه زودتر خودت را به سالن تولدشان برسانی، روسری‌های رنگی و بوی اسپند و... مزید علت شده بود و از وقتی‌که در ترافیک برای رسیدن سپری‌شده بود افسوس می‌خوردی!
پله‌ها را به‌تندی و چالاکی می‌دوی تا به مجلس تولد برسی، "مجلسی برای تولد کودکان". چندین صندلی و طراحی زیبا را می‌بینی که چند کودک به همراه مادر یا پدر نشسته‌اند، چراکه امروز تنها تولد یک شخص نیست بلکه یک تولد برای چند نفر است و امروز از آن روزهاست. تولد فرزندان مادرانی که دیگر انگار اشک در چشمانشان خشکیده شده و پدرانی که کمرشان از دردی هر روزه خمیده گشته است.
همه مادران و پدران حاضر در جشن تولد، هوشمند و باوقار، صبور و پویا و ظاهراً خوشحال بودند و یکسری افراد مانند دیگر تولدها، دوربین و گوشی به دستشان بود و فیلم می‌گرفتند و از موزیکی که برای تولد نواخته می‌شد لذت می‌بردند و شاد بودند.
به خاطر خاص بودن این تولد، گروه موزیک هدیه خود را، که یک موزیک شاد "تولد تولد" انتخاب کرده بودند اجرا کردند تا مراسم شادتر نسبت به قبل برگزار شود.
اما در این میان افرادی بودند که غریبی می‌کردند و یا چشم‌هایشان را با دست‌هایشان می‌پوشاندند و یا اصلاً پشتشان را به مراسم کرده بودند و نشسته بودند و مدام اشک می‌ریختند،آن‌ها مثل خواهر و برادرهای دیگرشان از حضور در مراسم شاد نبودند! و گویی از نگاه‌ها، ترحمات و مشکلات خود گله‌دارند.
اینجا موسسه الفبای زندگی است
رقیه عباسی کارشناس کودکان اوتیسم در گفت‌وگویی می‌گوید: اتیسم یک اختلال و یک طیف است که باعث می‌شود کودکان اتیسمیک به‌خوبی نتوانند در محیط اجتماعی حضورداشته باشند.
وی تصریح می‌کند: فرد مبتلا به اتیسم به دلیل حساسیت‌ها و محدودیت‌ها، گریه‌های مفرط، آزردگی روحی و صدمه‌های شخصی که متوجه اش است، توانایی و تحمل برگزاری این قبیل مراسمات را ندارد مگر با شرایط خودش.
کارشناس اوتیسم بابیان اینکه این قبیل افراد در جامعه دچار عدم‌حمایت حتی از سوی افراد نزدیک خانواده خود هستند ابراز می‌کند: متأسفانه طیف اوتیسم زیاد موردپذیرش و حمایت خانواده‌ها نیستند، ما و البته خانواده کودکان اوتیسم سعی در برگزاری هر چه بیشتر این مراسمات دارند.
وی با اشاره به دیگر برنامه‌های تعریف‌شده برای این طیف از بیماران می‌گوید: به همت خود خانواده‌ها در راستای اهداف و برنامه‌های کارشناسان، مربیان و مددجویان برای تسریع و بهبود در درمان هر چه سریع‌تر این کودکان، برنامه‌هایی همچون کلاس‌های اسب‌سواری و استفاده از محیط استخر تدارک دیده‌ایم که با تخفیف ویژه بتوانند از این امکانات بهره‌مند باشند.
عدم پذیرش اوتیسم‌ها در جامعه
عباسی خاطرنشان می‌کند: عدم شناخت عوام از این طیف و از طرفی عدم پذیرفتن این طیف در گستره جامعه مشکلی بوده که بیش‌ازپیش باید موردبررسی و پیگیری باشد تا این افراد هم بتوانند به‌راحتی از محیط و جامعه خود استفاده کنند و از حیطه اجتماعی طرد نشوند.
همچنین نیز در این رابطه زینب شاکری کارشناس روانشناسی عمومی و مربی اتیسم با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی اوتیسم، اظهار دارد: این کودکان اغلب ارتباط چشمی ندارند و اگر هم باشد بسیار ضعیف است، درواقع کودک اوتیسمیک فاقد تکلم است و تکلم او در حد تک کلمه است.
افراد اوتیسم کلیشه‌های خاص خودشان را دارند
وی می‌گوید: اوتیسم‌ها به بازی‌های گروهی علاقه ندارند و بیشتر به بازی‌های انفرادی علاقه نشان می‌دهند، به‌نحوی‌که با یک وسیله، سرگرم بازی می‌شوند و از تکرار لذت می‌برند و هر فرد و هرکدام از این افراد اوتیسم کلیشه‌های خاص خودشان را دارند، به‌طور مثال چرخ یک ماشین را به‌طور متناوب می‌چرخانند و یا می‌چرخند و یا به حرکت بال زدن علاقه دارند و مدام آن را تکرار می‌کنند.
کارشناس روانشناسی عمومی و مربی اوتیسم عنوان می‌کند: انتظاری که از افراد و طیف‌های مختلف جامعه داریم این بوده که شناخت خود را در مورد این کودکان بالا ببرند تا بهتر بتوانند پذیرای رعایت حقوق شهروندی این کودکان باشند.
وی بابیان اینکه این کودکان معنای انتظار را درک نمی‌کنند و برایشان انتظار هیچ‌گونه معنا و مفهومی ندارد، ادامه می‌دهد: با شناخت این طیف حداقل می‌توانیم در همیاری این کودکان در زندگی اجتماعی آن‌های سهیم باشیم.
همچنین در این رابطه کارشناسان اوتیسم بیان می‌کنند: متأسفانه علت این بیماری البته که بهتر است بگوییم این عدم ارتباط معمول با جامعه، هنوز به‌خوبی شناخته‌نشده و دلیل و فرضی برای این بیماری حاصل نشده و احتمالاً علت این بیماری مربوط به فضا و دنیایی باشد که هم‌اکنون در آن زندگی می‌کنیم ولی مسلماً استرس و فشارهای روانی در دوران بارداری، بسیار تأثیرگذار است.
اینجا تولدی برای کودکان اوتیسم است و وقتی می‌فهمی که این کودکان قدرت برقراری ارتباط و سخنوری ندارند و یا اگر سخن بگویند سخنان بی‌ربط و پراکنده می‌گویند تنها شاید دیگر دنیا را تاریک‌تر ببینی و می‌فهمی که باید در مقابل حرکات و ناآرامی‌های این کودکان فقط اولیاء و یا مددکار اجتماعی راهی برای بی‌قراری‌ها بیابند.
کودکانی که مثل همه کودکان هستند ولی با فقدان حتی یک نوبت دارو، عدم درمان به‌موقع و گفتاردرمانی روزانه هرروز بدتر از روز قبل خواهند شد.
اینجا تولد کودکان اتیسم است و میدانی که این کودکان در صورت داشتن قدرت بینایی فقط می‌توانند از نیم قسمت پایین صورت، دنیا را ببینند. ولی نکته جالب اینجاست که اینان قدرت ثبت تصاویر دارند حتی گاهی به دلیل داشتن این قدرت ثبت، حافظ قرآن هستند و یا جراح شده‌اند.
