به گزارش مشرق به نقل از نیویورک تایمز، پاتریک پویانه، رئیس و مدیر ارشد اجرایی غول فرانسوی توتال، ماهها نگران بود که قرارداد سرمایهگذاری در ایران نهایی نشود.
وی به صورت ویژه نگران بود که دولت ترامپ توافق هستهای 2015 را بر هم زند. در همین راستا در ماه فوریه در مصاحبهای گفته بود: «اگر هر کدام از طرفها از معاهده خارج شوند، ما دیگر قادر نخواهیم بود در ایران سرمایهگذاری کنیم.»
اما روز دوشنبه پویانه به اندازه کافی خیالش بابت ریسکهای امضای توافق با تهران راحت بود. توافقی که شرکتش را به رهبری پروژهای در ایران متعهد میکرد که میتواند ذخایر عظیم نفتی این کشور را به روی بازیگران بینالمللی باز کند.
این تصمیم توتال نه تنها ممکن است راه را برای ورود دیگر شرکتهای غربی در بخش انرژی باز کند و حتی راه امضای قراردادهای بیشتر برای خودش را نیز هموار کند، اما تبعات گستردهتری دارد. درصورتیکه ترامپ توافق هستهای با ایران را انکار یا آمریکا تحریمهای بیشتری علیه تهران اعمال کند، این قرارداد در معرض ریسک قرار میگیرد.
گویا آقای پویانه قمار حساب شدهای انجام داده است چراکه ایران منابع عظیم انرژی دارد؛ بزرگترین ذخایر گاز طبیعی اثبات شده در جهان و دومین گنجینه نفتی در غرب آسیا به ایران تعلق دارد. توتال با آن بخش از پارس جنوبی که قرار است در آن فعالیت میکرد به خوبی آشناست.
مقامات ایرانی به سرسختی در مذاکرات مشهورند اما آقای پویانه با این استدلال که توتال نخستین شرکت بینالمللی نفتی است که پس از تحریمها یک قرارداد بزرگ با تهران امضا میکند (و راه را برای بقیه باز میکند.) توانسته است شرایط بسیار بهتری نسبت به پیشنهادات گذشته از ایران دریافت کند.
به نوشته نیویورک تایمز، نخستین بودن میتواند موقعیتی به توتال بدهد که پاداشهای بیشتری درو کند؛ از جمله احتمال دستیابی به میدان نفتی آزادگان که میتواند به یکی از بزرگترین پروژههای این صنعت در دهه آینده بدل شود.
آشوبهای غرب آسیا، دیگر شرکتها را نسبت به این منطقه محتاط کرده است اما آقای پویانه آنها را به عنوان فرصتهای مهم برای سرمایهگذاری میبیند.
با این حال، قرارداد توتال بدون ریسک نیست. به ویژه اینکه دولت ترامپ که در حال بازنگری رویکرد خود در قبال ایران است میتواند موضع سختتری در قبال تهران بگیرد و حتی شرکتهای بینالمللی را نسبت به سرمایهگذاری در این کشور بی میل کنند.
به نوشته نیویورک تایمز، از دید توتال، منافع قرارداد با ایران به ریسکهای آن میچربد.