به گزارش مشرق، شاید بتوان خبر فوت عباس کیارستمی کارگردان سینما و تلویزیون کشور را یکی از پر بحث‌ترین و جنجال برانگیزترین خبرهای سال گذشته به شمار آورد.
روز 6 فروردین خبر کوتاهی با این عنوان «کیارستمی در بیمارستان بستری شد» در برخی رسانه‌ها منتشر شد؛ اما اخبار منتشر شده حاکی از آن بود که وی بدلیل مشکلات متعدد گوارشی مدتی تحت درمان قرار گرفته است و درپی شدت گرفتن مشکلات جسمی با نظر پزشکان معالج در بیمارستان بستری و تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد. اما انگار شانس با کیارستمی همراه نبود و عوارض عمل جراحی گریبان وی را گرفت و با وخیم‌تر شدن وضعیت جسمانی وی عمل‌های سوم و چهارم نیز صورت گرفت که در نهایت با تصمیم خانواده ، کیارستمی برای ادامه روند درمان به فرانسه انتقال یافت.
متأسفانه بعد از گذشت مدت زمانی اخبار ضد و نقیضی از وخیم شدن حال کیا رستمی در فرانسه و درگذشت وی در فضای مجازی منتشر شد و سرانجام در روز 14 تیرماه سال گذشته خبر درگذشت کیارستمی توسط فرزند وی تایید شد.
پس از تایید این خبر تاثرآمیز تعدادی از هنرمندان و بازیگران با بیان این موضوع که خطای پزشکی باعث فوت کیارستمی شده است با برپایی کمپینی خواستار مشخص شدن علت فوت وی شدند.
پزشک خطاکار را محاکمه کنید!
در حالی که این ادعا از طرف هیچ یک از مراجع رسمی مورد تایید قرار نگرفته بود داریوش مهرجویی در سخنانی تند خطاب به جامعه پزشکی گفت: از حادثه ای که رخ داده است بسیار عصبانی هستم؛ حادثه ای که حاصل ندانم کاری و بی مسئولیتی جراحانی است که عباس کیارستمی را کشتند.
همچنین حامد بهداد نیز با دفاع همه جانبه از سخنان مهرجویی در یادداشتی انتقادی خطاب به جامعه جراحان نوشت: جامعه ما از پیش دریافته، هیچ قصوری در پرونده پزشکی آقای کیارستمی اثبات نخواهد شد. داغ کیارستمی سازمان نمی‌خواهد. هر نفر ایرانی و غیرایرانی که او را بشناسد خواهانِ پاسخ شماست. و جامعه فرهنگی پیگیری این مطالبه جهانی را بر خود وظیفه می‌داند.
مراسم سالگرد یا محاکمه وزارت بهداشتی‌ها
یک سال از درگذشت مرحوم کیا رستمی گذشت و مراسم سالگرد وی با موافقت وزیر بهداشت و با حضور برخی از هنرمندان، پزشکان و معاون‌های وزیر بهداشت در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. مراسمی که البته با حضور و استقبال بسیار کمرنگ جامعه هنری و صد البته بدون حضور جامعه پزشکی برگزار شد.
اما نکته قابل تامل اینجاست که این مراسم بیشتر از آنکه جایی برای بزرگداشت مقام این هنرمند سینما باشد، به محکمه‌ای برای وزارت بهداشتی‌ها و در فرای آن برای جامعه پزشکی شباهت داشت.
به‌طوری که در آغاز تا پایان مراسم مسئولان وزارت بهداشت با حضور در جایگاه و روبه‌رو شدن با سوالات کیانیان به نمایندگی از جامعه هنری به تشریح اقدامات انجام شده در خصوص روند درمان کیارستمی پرداختند.
در ابتدای این مراسم، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی ایران به درخواست کیانیان در جایگاه حضور یافت و به تشریح اقدامات درمانی پرداخت.
در نهایت هم کیانیان که نقش دادستان و شاید وکیل مدافع هنرمندان را برعهده داشت با بیان اینکه باید توضیحاتی شفاف‌تر بیان شود اظهارات پایدار را غیرشفاف دانست و از سخنگوی وزارت بهداشت خواست توضیحات شفاف‌تری ارایه دهد.
حریرچی نیز با حاضر شدن در جایگاه در پاسخ به سوال کیانیان که چرا تاکنون هیچ نتیجه شفافی در خصوص علت فوت کیارستمی مطرح نشده است گفت: وزارت بهداشت نمی‌تواند در خصوص این پرونده اعلام نظر کند، اما وزیر بهداشت از وی درخواست کرد بعنوان پزشک و متخصص نظر خود را اعلام کند که حریرچی پاسخ داد: یکی از مسائلی که در این پرونده مطرح شد غیبت چند روزه پزشک معالج آقای کیارستمی در مراحل اولیه درمان ایشان بود. مساله مهم این است که درست که آقای کیارستمی در فرانسه فوت شدند و یک قسمت کار مربوط به اقدامات پزشکان در فرانسه می‌شود اما باید بدانیم که شرایط می‌توانست به گونه‌ای پیش رود که ایشان نخواهند به فرانسه بروند.
وزیر بهداشت نیز با حاضر شدن در جایگاه با تایید سخنان حریرچی و انتقاد از عملکرد سازمان نظام پزشکی و پزشکی قانونی گفت: بنده سعی می‌کنم با برگزاری جلساتی با رییس قوه قضاییه و رییس جمهور در خصوص تعجیل در مشخص مشخص شدن نتیجه این پرونده اقدام کنم.
انگشت اتهام همچنان به سمت پزشکان
مراسم سالگرد مرحوم کیارستمی بدون مشخص شدن نتیجه این پرونده و عدم حضور مراجع مربوطه به اتمام رسید و درحالی که رییس سازمان پزشکی قانونی چند روز قبل در این خصوص توضیحاتی را ارایه داده بود مسئولان وزارت بهداشت با حضور در این مراسم اقدامات پزشکی قانونی را ناکافی دانستند.
باید به این نکته توجه داشت که با مراجعه به سازمان نظام پزشکی و بررسی پرونده‌ها می‌توان پرونده‌های بسیاری را در این زمینه مطالعه کرد، پرونده‌هایی که شاید حتی یکبار توسط مسئولان وزارت بهداشت مطالعه نشده‌اند و سازمان نظام پزشکی و پزشکی قانونی بر اساس وظیفه و امانت داری به بسیاری از آن‌ها رسیدگی کرده‌اند.
بدون شک اگر قصور پزشکی در هریک از این پرونده‌ها تایید شده باشد برخورد لازم نیز توسط مراجع قضایی صورت گرفته است. اما با توجه به جنجال رسانه‌ای صورت گرفته در این پرونده و خدشه دار شدن وجهه پزشکان در جامعه چه کسی مسئولیت این موضوع را خواهد پذیرفت؟
با برپایی چنین نمایش‌ها و مراسم‌هایی انگشت اتهام همچنان به سمت جامعه پزشکی باقی ماند، جامعه‌ای که شاید کمترین توقعشان از مسئولان وزارت بهداشت این بود که در آن جلسه به‌جای اینکه در این جایگاه حاضر شوند و برای فرار از شفاف‌سازی به متهم کردن سازمان نظام پزشکی و پزشکی قانونی بپردازند با نیم نگاهی به جایگاه پزشکان و حفظ جایگاه خود مقداری به ترمیم وجهه تخریب شده پزشکان توسط جامعه هنری در یکسال اخیر بپردازند و این نکته را مد نظر قرار دهند که جامعه پزشکی همیشه نوک پیکان بوده است، چه در فداکاری و کمک به مردم و محرومان و چه در نقد، تخریب و حمله غیرمنصفانه منتقدان.
