به گزارش گروه خواندنی های مشرق به نقل از مهر، دکتر قاسم پورحسن در مورد اینکه چگونه می‎توان تفکر منطقی را در کودکان نهادینه کرد گفت: یکی از مباحث بنیادینی که متفکران حوزه تعلیم و تربیت و بخصوص متفکران اسلامی به آن تأکید می‎کنند مسئله فکرورزی است، اینکه مهمترین عنصر تربیت را اخلاق می‎دانند و برخی معتقدند که تفکر و عقلانیت بخشی از این اخلاق است .

وی افزود: شهید مطهری عنوان می‎کند که یکی از بنیادیترین غرض از تعلیم و تربیت تفکر مستقل و شکوفایی عقل است. علاوه بر اخلاق و عادات پسندیده مربوط به بدن یا تندرستی به چیزی به نام شکوفایی و رشد یافتن عقل نیز تأکید می‎کنند. لزوما تفکر عقلانی به معنای فربه شدن و نیرومندی هوش نیست گرچه به فعلیت رساندن هوش و استعداد مهم است اما مهمترین معنای آن این است که کودک از قبال تعلیم و تربیت به یک تفکر مستقلی دست یابد.

استاد گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی تصریح کرد: در میان متفکران اسلامی غرض از تعلیم و تربیت علاوه بر ایمان و اخلاق مسئله‏ای به نام تفکر یا فکرورزی و عقلانیت است. در برنامه فلسفه برای کودکان تأکید بر عقل مقداری افراطی است. هدف از تعلیم و تربیت تنها دست یافتن به عقل (عقل حسابگر) نیست.  همه متفکران بر این سخن که همه متفکران بر مسئله‏ای به نام عقلانیت و تفکر عقلی درباب تعلیم و تربیت تأکید می‎کنند توافق دارند اما این بحث باید مورد بررسی جدی قرار بگیرد.

این محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه یادآور شد: عقلی که بدون مبانی ایمانی و اخلاقی شکل بگیرد نمی‏تواند نیازهای جدی و اساسی کودک را در آینده مرتفع سازد. این عقل تنها عقل ابزاری خواهد بود که نمی‏تواند سنجه‏ای برای خوبی و بدی، درستی و نادرستی رفتار نکوهیده و زشت داشته باشد. اما عقلی که در تفکرات اسلامی هویداست عقل همطراز با ایمان و اخلاق است.

پورحسن در مورد اینکه چگونه می‎توان قدرت نه گفتن را در کودکان در موقعیتها و سنین مختلف تقویت کرد هم اظهار داشت:  باید پرسید که چگونه قدرت پرسشگری را در کودکان تقویت کنیم. در برنامه فلسفه برای کودکان در غرب تأکید می‏شود که اگر بخواهیم وارد نظام آموزشی جدید بشویم باید به کودک نه گفتن و مخالفت کردن را یاد بدهیم. من معتقد نیستم که کودک در ابتدا هنوز آن چنان از استعداد و هوش و سنجشی برخوردار باشد که درباره  خیر و فیض و سعادت و نیکی و بدی بتواند بله و خیر بگوید.

وی افزود: آن چه که باید مورد توجه قرار بگیرد قوه شناخت است یعنی غریزه کودک را شکوفا کردن و رویه معتدل در پیش گرفتن. اصلی ترین مسئله این است که کودک باید جرأت سؤال کردن و توضیح خواستن داشته باشد. این با اینکه بگوییم حتی با اندیشه درست مخالفت کند کاملا متفاوت است. باید جرأت پرسشگری داشته، بدون ادله قانع نشوند و برای هر چیزی توضیح و تبیین آنرا بخواهد.