اتلتیکومادرید هیچ گونه شوری برای تبدیل شدن به ضلع سوم قدرت نشان نداده و در حال حاضر بیش‌تر در رویای بازگرداندن دیه‌گو کاستاست! در سوی مقابل رئال مادرید و بارسلونا در شرایطی متفاوت آماده فصل جدید شده‌اند. 

 رئال‌مادرید؛ بهتر از این امکان ندارد

 روحیه رئال مادرید بهتر از این نمی‌شود. تیم زیدان هر چه در بازی‌های دوستانه نتایج خوبی نگرفت و اولین ال‌کلاسیکو خارج از اسپانیا را به بارسا واگذار کرد اما با فتح سوپر جام اروپا و اسپانیا، نشان داد به لطف جوانانش انگیزه زیادی برای تکرار قهرمانی فصل قبل در اروپا و اسپانیا دارد. یکی از آسان‌ترین پیروزی‌های چندین دهه اخیر مقابل بارسلونا بخصوص در بازی برگشت سوپرجام اروپا، کام تیم زیدان را شیرین کرده، با این حال 4 جلسه محرومیت باقی مانده کریس رونالدو، اندکی هواداران عادت کرده به درخشش ستاره پرتغالی را نگران می‌کند؛ به خصوص اینکه کهکشانی‌ها در فصل تابستان، برخلاف شیوه معمول پرس و شاید با فشار زیدان به جای جذب ستاره به تقویت جوانان خودشان پرداختند. خرید سبایوس و هرناندس را هم می‌توان در همین راستا ارزیابی کرد.فروش خامس رودریگس و آلوارو موراتا، جای 2 بازیکن تهاجمی را در این تیم خالی گذاشته و  دور شدن امباپه از برنابئو به مقصد همبازی شدن با نیمار در پاری‌سن‌ژرمن، می‌تواند بیش از پیش این خلا را نمایان کند.

 بارسلونا؛ روزهای تاریک 

آبی و اناری‌های کاتالونیا یکی از بدترین ادوار چند سال اخیر خودشان را پشت سر می‌گذارند. از وقتی ارنستو والورده به جای لوئیس انریکه روی نیمکت بارسا نشست، تیم روزهای خوبی زیادی نداشته است.مصدومیت اینیستا و ناآمادگی امثال پیکه، مصادف شده با پیر شدن تدریجی تیم. این موضوع از جا ماندن بازیکنان بارسلونا در کورس‌های سرعتی با بازیکنان رئال مادرید در 2 بازی سوپر جام اسپانیا نمایان بود. نیمار با شکستن رکورد نقل و انتقالات، بارسا را ترک کرد و قطعا جای او با امثال دلوفئو پر نمی‌شود پس خرید کوتینیو و دمبله الزامی است. شکست 5 بریک در مجموع 2 بازی رفت و برگشت مقابل رئال مادرید در سوپر جام اسپانیا تنها با موفقیت در فصل آینده لالیگا جبران می‌شود. معلوم نیست پائولینیو و سمدو، 2 خرید جدید تیم توان درخشش مستمر در طول فصل آینده را دارند یا خیر. با این اوصاف والورده در اولین فصل نخستین تجربه مربیگری در یک تیم بزرگ کاری بسیار دشوار پیش‌رو خواهد داشت.

 اتلتیکو مادرید؛ مزاحمی که شاید مراحم شود! 

اگر از رئال و بارسلونا خوش‌تان نیاید، قطعا می‌دانید که با توجه به اوضاع فعلی فقط یک تیم می‌تواند انحصار آن‌ها را شکسته و مانند فصل 2014-2013 قهرمان شود؛ اتلتیکو مادرید، البته تیم مادریدی چندان در قواره یک تیم مدعی نشان نداده؛ چه در نتایج و چه در نوع یارگیری در تابستان. بازنشسته شدن تیاگو و قرض دادن ویتولو، تنها خبرسازی قطعی اتلتیکو در فصل نقل و انتقالات تابستانی بود؛ البته اگر داستان‌های هزار و یک شب درباره بازگشت دیه‌گو کاستا به کالدرون را فاکتور بگیریم! در چنین شرایطی شاید حتی روحیه جنگندگی همیشه حفظ شده دیه‌گو سیمئونه هم باعث  تبدیل شدن اتلتیکو مادرید به مزاحم بزرگ کورس قهرمانی رئال مادرید و بارسلونا نشود.

خاطره‌های فراموش شده 

 لالیگا در اوایل هزاره جدید قهرمانانی مانند والنسیا ولاکرونیا داشت؛ تیم‌هایی که در حال حاضر در بهترین حالت برای حضور در میانه‌های جدول می‌جنگند. والنسیا 2 فصل قبل را با 3 سرمربی و در نگرانی کامل پشت سر گذاشت. از لاکرونیایی که روزی به میلان قدرتمند آنچلوتی 4 گل زد، تنها خاطره‌ای باقی مانده است. رئال سوسیه‌داد در آستانه قهرمانی در فصل 2003-2002 لالیگا بود اما از آن زمان تا به حال بیش‌تر در آستانه رسیدن به رقابت‌های اروپایی از رسیدن به آرزوهایش بازمانده است. شاید دلخوش کردن به سویا به عنوان یکی از شگفتی‌سازهای احتمالی منطقی‌تر باشد. پرافتخارترین تیم تاریخ لیگ اروپا و جام یوفا در فصل تابستان کاملا چراغ خاموش حرکت کرد. خرید موریل و کایر دانمارکی حال تیم منطقه اندلس را بهتر کرده است؛ برخلاف ژیرونا که در اولین فصل تجربه لالیگا به احتمال زیاد با نتایج پرافت و خیزش حال منطقه کاتالونیا و بندر بارسلون را مدام از خوب به بد و از بد به خوب تغییر خواهد داد. کاتالونیا از اسپانیول انتظار زیادی ندارد؛ همین طور مادرید از لگانس. پس همان قصه قدیمی باز هم ویترینی می‌شود؛ جنگ ازلی و ابدی رئال مادرید و بارسلونا!