به گزارش مشرق، ناصر شهنازی درباره تغییر نسل در تیم ملی والیبال اظهار کرد: ما باید اول ببینیم برنامهریزی فدراسیون و مربی تیم ملی چیست و چه اهدافی را برای والیبال ما در نظر دارند. تیمهای بزرگی مثل روسیه و آمریکا هر ۴ سال یک بار و از یک المپیک به المپیک بعدی برای تیمهایشان برنامهریزی انجام میدهند ولی در والیبال ما آن طور که از قرائن پیداست برنامهریزی دقیقی برای آینده نداریم و دلیش هم این است که ما در هر مسابقه برای کسب نتیجه به میدان میرویم و وقتی نتیجه برای ما از همه چیز مهمتر میشود اهداف بلند مدت کمتر مورد توجه قرار میگیرد. این موضوع هم مختص تیمهای بزرگسالان نیست بلکه در همه ردهها این مشکل نتیجهگرایی وجود دارد به طوری که این مساله به هواداران والیبال هم منتقل شده و مردم هم از تیم ملی در همه مسابقهها انتظار گرفتن نتیجه دارند و این در نهایت به ضرر والیبال است. ما باید مسابقهها را اولویتبندی کنیم و بر اساس آن اولویت بازیکنان را انتخاب کنیم.
او افزود: متاسفانه ما نه در لیگ جهانی توانستیم اهداف از پیش تعیین شده داشته باشیم و نه در مسابقههای آسیایی که در تهران برگزار شد.
این کارشناس والیبال تصریح کرد: در حال حاضر بازیکنانی که در تیم ملی حضور دارند سن آنچنان بالایی ندارند که بخواهیم نسبت به این موضوع حساسیت نشان دهیم و این بازیکنان برای المپیک۲۰۲۰ هم شرایط مناسبی برای حضور در تیم خواهند داشت اما آن چیزی که اهمیت دارد بازیکنان جوانی است که باید در کنار این بازیکنان باتجربه قرار گیرند. ما باید از بازیکنان جوان، با پتانسیل بالا، فیزیک مناسب و ضریب هوشی بالا در کنار بازیکنان باتجربه که سالها برای آنها زحمت کشیده شده و هزینه شده استفاده کنیم. این میتواند ثمرات خوبی برای تیم ملی در المپیک ۲۰۲۰ داشته باشد.
او بیان کرد: ما نمیتوانیم در رقابتها هم از بازیکنان باتجربه در ترکیب اصلی استفاده کنیم و هم بر روی نیمکت تیم ملی بازیکنان باتجربه حضور داشته باشند و این فکر پسندیده و آیندهنگری خوبی نیست.
شهنازی گفت: به عنوان مثال برای جام بین قارهیی در حال حاضر حدود ۲۰ بازیکن به تیم ملی دعوت شدهاند. به اعتقاد من باید حداقل نیمی از این ۲۰ بازیکن را بازیکنان امید و جوانان تشکیل بدهند.
این کارشناس والیبال تاکید کرد: آن چیزی که من در تیم ملی شاهدش بودم این است که کولاکوویچ خیلی کم به ترکیب اصلی تیمش دست میزند بنابراین وقتی او دست به ترکیب اصلی نمیزند بهتر است که در کنار بازیکنان اصلی، از بازیکنان آیندهدار و جوان استفاده شود. از طرف دیگر مربیان بزرگ ریسکپذیری دارند. مربیانی که ذهنیت قوی دارند و آیندهنگر هستند ریسک میکنند و در مقاطعی از بازیکنانی استفاده میکنند که خیلیها جرات استفاده از آنها را ندارند. این ریسکپذیری را مربی ما باید داشته باشد و به نظر من این کار باید از مسابقههای آسیایی و حتی از لیگ جهانی شروع میشد ولی الان در جام بین قارهیی هم با وجود این که تیمهای قدرتمندی حضور دارند میتوانیم از بازیکنان جوان استفاده کنیم.
او در پاسخ به این سوال که با توجه به این که هدایت تیمهای امید و بزرگسالان را مربیان خارجی بر عهده دارند، آیا این مربیان میتوانند به پشتوانهسازی تیم ملی کمک کنند یا خیر؟ گفت: سیچلو از زمانی که ولاسکو سرمربی تیم ملی شد در ایران حضور دارد و شاید شناختش از بازیکنان ما از مربیان ایرانی هم بیشتر باشد. او خیلی برای والیبال ما زحمت کشیده و شناخت بسیار خوبی از اکثر بازیکنان ما دارد. اگر حضور او در این ردهای که کار میکند و حتی در رده جوانان ادامه داشته باشد مطمئنا برای ساختار والیبال ما بسیار مفید خواهد بود و یکی از مربیان بسیار خوب، علاقهمند و عاشق است که آیندهنگر است و به درد والیبال ما میخورد.
شهنازی تصریح کرد: اما در مورد کولاکوویچ تا الان جوانگرایی دیده نمیشود و اگر مواردی هم پیش آمده اتفاقاتی بوده که او مجبور به استفاده از جوانان در ترکیب تیم شده است مثل بازی با لهستان در لیگ جهانی یا بازی آخر در رقابتهای آسیایی که چندان اهمیتی نداشت. کولاکوویچ معمولا یک ارنج ثابت دارد که تغییری در این ترکیب ایجاد نمیکند.
او در پاسخ به این سوال که آیا بهتر نیست مربیان تیمهای امید و بزرگسالان یک نفر باشد؟ گفت: این موضوع بستگی به این دارد که مربی چه کسی باشد. در زمان ولاسکو ما دو تیم الف و ب داشتم که این کار خیلی به رشد والیبال ما کمک میکرد. در هر بار ۳۰ تا۴۰ بازیکن به تیم ملی دعوت میشدند و هیچ اطمینانی وجود نداشت که یک بازیکن حتما در تیم الف یا ب باشد و همه بازیکنان تلاش میکردند. اگر این رویه ادامه پیدا میکرد دست مربی در بازیهای مهم برای انتخاب بازیکنان بازتر بود.
این کارشناس والیبال درباره این که در حال حاضر آیا بازیکنانی از تیم جوانان و امید وجود دارند که قابلیت حضوردر تیم بزرگسالان را داشته باشند؟ گفت: بلی تعدادی بازیکن محدود داریم که میتوانند در آینده در تیم بزرگسالان جایگاه داشته باشند و البته باید این بازیکنان را پرورش دهیم و وظیفه مربی تیم ملی است که از پتانسیل آنها استفاده کند.
شهنازی همچنین درباره قوانین جدید والیبال و این که آیا این قوانین میتواند اجرایی شود یا خیر؟ اظهار کرد: تغییر و تحولاتی که گاهی در قوانین والیبال ایجاد میشود حاصل تفکرات مربیان بزرگ است. مطمئنا فدراسیون جهانی به دنبال ایجاد تاثیر مثبت در روند بازیهاست و به نظر من باید این قوانین ابتدا در رده نوجوانان به صورت آزمایشی اجرا شود. یکی دیگر از اهداف فدراسیون جهانی از تغییر قوانین، کمتر کردن زمان مسابقه است. بعد از اتمام مسابقههایی که این قوانین جدید در آنها اجرا میشود مربیانی که در این مسابقهها حضور دارند میتوانند درباره خوب یا بد بودن این قوانین نظر بدهند.
او درباره این که در صورت اجرا شدن این قوانین آیا استعدادیابی در والیبال ما هم با توجه به این قوانین تغییر میکند یا خیر؟ پاسخ داد: اگر این قوانین اجرا شود با توجه به کم تر شدن زمان مسابقه، بازیکنان هوشمند و با ضریب هوشی بالا میتوانند تاثیرگذاری زیادی داشته باشند. چون زمان برای فکر کردن، عکسالعمل و هماهنگ شدن با بازی در قوانین جدید کم تر میشود و بازیکنان باهوشتر قطعا عملکرد بهتری در تیم خواهند داشت و استعدادیابی هم میتواند با توجه بیشتر به این فاکتور در بازیکنان صورت بگیرد. البته باز هم تاکید میکنم این قوانین باید اجرا شود تا بتوانیم در این باره نظر قطعی بدهیم.
این کارشناس والیبال درباره برگزار نشدن بازی خداحافظی برای بازیکنانی که از عرصه بازیهای ملی خداحافظی میکنند، توضیح داد: یکی از نقاط ضعفی که سالهاست در والیبال ما وجود دارد برگزار نشدن یک مراسم خداحافظی برای پیشکسوتان است و خیلی به ندرت شاهد این موضوع بودهایم. این اتفاق میتواند هم توسط فدراسیون، هم توسط باشگاهها و حتی میتواند به صورت خودجوش و توسط مردم انجام شود ولی هیچ کدام از این موارد تا به حال انجام نگرفته است.
وی تاکید کرد: البته این کار بیشتر وظیفه مسئولان فدراسیون اعم از رییس، دبیر و ... است. همچنین کادر فنی تیم ملی و مسوولان این تیم هم میتوانند به انجام این کار کمک کنند تا یک ذهنیت خوب از آن بازیکن باقی بماند و فکر میکنم مردم هم از این موضوع استقبال خواهند کرد.
شهنازی در پایان درباره اعلام آمادگی بازیکنان برای خداحافظی از تیم ملی گفت: در این باره دو موضوع وجود دارد. گاهی مربیان، بازیکنان را از تیم ملی کنار میگذارند و یک زمان هم خود بازیکن قصد خداحافظی دارد. در هر دو مورد میتوان بازی خداحافظی را برگزار کرد و به عنوان مثال در یک مسابقه خارجی یا در یک تورنمنت به عنوان نمادین حضور پیدا کنند و تجلیل خوبی از آنها صورت بگیرد. البته به شرطی که بعد از خداحافظی دیگر قصد برگشت به تیم ملی را نداشته باشند.