به گزارش مشرق، ماجرای انتخاب شهردار تهران توسط اصلاح‌طلبان هم حکایت نسخه پیچی برای دولت است که چرا وزیر زن نداریم و ... نسخه‌ای که خود قبول ندارند چراکه اگر غیر از این بود برای انتخاب شهردار دچار سیاسی کاری نمی‌شدند و لااقل از بین گزینه‌های موجود، محسن هاشمی را انتخاب می‌کردند و یا حتی حالا که محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران شده یک زن را به عنوان شهردار تهران برمی‌گزیدند.

در واقع صدای دهل از دور خوش است. در این وانفسا و هیاهو آنچه بیش از پیش خودنمایی می‌کند ترجیح سیاسی کاری به جای واقع‌بینی است و در این بین چیزی که مهم نیست مردم است.

اصلاح‌طلبان همواره در زمانی که در مسند قدرت نیستند، شعارهای رنگ و لعاب‌دار خوبی سر می‌دهند؛ شعارهایی که برای کسب رأی به قول خودشان خاکستری حسابی به کار می‌آید و بعدها هم به خاطر حافظه تاریخی ضعیف مردم زود فراموش می‌شوند و کسی هم از آقایان مطالبه‌گری نمی‌کند.

در ماجرای انتخاب شهردار تهران، پیش از این افشین حبیب‌زاده منتخب شورای شهر پنجم تهران اعلام کرد: «محمدعلی نجفی، حسین مرعشی، الهه کولایی، محمدعلی افشانی، حبیب‌الله بیطرف، محمد شریعتمداری و محسن مهرعلیزاده هفت کاندیدای اصلی برای شهرداری تهران انتخاب شدند.»

هر چند در این لیست هفت نفره نام الهه کولایی نیز به چشم می‌خورد اما در ادامه، نام الهه کولایی از لیست افراد مطرح برای شهرداری تهران خط خورد تا تنها گزینه زن شهرداری نیز عملاً حذف شود. حتی در بین اسامی مطرح برای شهرداری تهران نام یکی از افراد مطرح دیده نمی‌شود؛ محسن هاشمی.

محسن هاشمی در حالی شهردار تهران نمی‌شود که بهانه اصلاح‌طلبان برای انتخاب نکردن او، پایبندی به میثاق‌نامه زمان انتخاباتشان است. اصلاح‌طلبان، مخالف شهردار شدن محسن هاشمی هستند چون با شهردار شدن هاشمی، مهدی چمران باید به عنوان عضو جدید وارد شورا شود. هر چند چمران پیش از این اعلام کرده بود که انصراف خواهد داد و بنابراین علیرضا دبیر وارد شورا می‌شود اما اصلاح‌طلبان اصرار زیادی داشتند که به میثاق‌نامه خود پایبند باشند.

این پایبندی البته هزینه‌هایی هم دارد؛ کنار گذاشتن محسن هاشمی از پست شهرداری تهران و انتخاب افرادی که یک سوم سوابق او را هم در حوزه شهری ندارند. در واقع اصلاح‌طلبان با این کار دوباره نشان دادند که سیاست همواره اولویت اصلی آنان است و در این بین آنچه اهمیت ندارد شهر و مردم ساکن آن است.

حال باید منتظر ماند و دید دوره جدید مدیریت شهری که با قبای سیاست آمده چه گلی بر سر شهر خواهد زد و مدعیان مشارکت زنان در امور جامعه، چقدر زنان را در اداره امور شهر سهیم می‌کنند، چند شهردار زن بر مناطق تهران حکمرانی می‌کنند و آیا زنان در بین معاونان شهرداری تهران جایی دارند؟