به گزارش مشرق، ایام ولادت امام هادی(ع) فرصت مناسبی برای فهم بهتر سیره رفتاری و عملی آن حضرت است؛ اکنون برخورد ما با برخی از ائمه معصومین(ع) به قدری ضعیف است که حتی نسبت به فضایل علمی و معرفتی و ابعاد اجتماعی و سیاسی زندگی این بزرگواران کم‌ترین اطلاع را داریم و این موضوع باعث می‌شود با کوچک‌ترین شبهه از سوی معاندان نسبت به اهل‌بیت(ع) رفتار ضعیفی ارائه دهیم. این در حالی بود که خود ائمه معصومین(ع) مهم‌ترین مرجع پاسخگویی به شبهات علمی، معرفتی بودند.

از این رو به مناسبت روز ولادت امام هادی(ع) به نقل از آیت‌الله جوادی آملی روایتی از حضرت درباره حکمت «نحس» بودن امور انسان‌ها نقل می‌کنیم که بسیاری از افراد به آن مبتلا هستند.

«حضرتش با خرافات مانند سایر امامان معصوم(ع) مبارزه کرد. روزی ظاهراً حسن بن مسعود به حضورش شرفیاب شد، عرض کرد چه روز بدی بود. دستم آسیب دید، به جمعیت برخورد کردم، دوشم آسیب دید، لباسم پاره شد. خلاصه از نظر لباس و بدن امروز آسیب دیدم. چه روز شومی بود. «مَا أشئم هَذا الیَوم». وجود مبارک امام هادی(ع) فرمود تو هم این حرف را می‌زنی، با اینکه به مکتب ما آشنایی و در محضر ما رفت و آمد می‌کنی؟! عرض کرد مگر چه شد؟ فرمود گناه روز چیست؟ روز، ظرف حوادث است، گناهی ندارد. نحس و سعد به کار خود افراد باز می‌گردد. گناه خودت را بر روز نگذار؛ تو باید آسیبی می‌دیدی و متنبه می‌شدی. این نحس روز نیست. امام(ع) بحث مبسوطی فرمود و این شاگرد متنبه شد.»