به گزارش مشرق، مصطفی جمشیدی از نویسندگان حوزه ادبیات داستانی در متنی کشتار مسلمانان میانمار را محکوم و هنرمندان را به حرکت علیه این رفتار دعوت کرد. در ادامه متن این یادداشت را می‌خوانید.
«از اینکه بر ندگان جایزه صلح به کشتن صلح و برافروختن جنگ مشغولند جامعه جهانی باید سخت شرمنده و آزرده باشد. زهی تاسف که جلادان لباس صلح به تن کرده‌اند!جنگ فی نفسه چیز خوبی نیست اما بهر حال وجود دارد. از دوره غارنشینی و برای تصاحب قلمرو بیشتر و بلکه در آغاز سرنوشت بشر و در قصه آدم و هابیل و قابیل هیبت مرگ و جنگ و ستیزه نمودار بوده است و از آن گریزی نیست.
وقتی جنگ افزاری به ستم به روی مضللومی نشانه می‌رود مدافعه با آن ستمگر ضرورت پیدا می‌کند و آنجاست که دفاع عزیز است و حماسه جای مشروع خود را می‌یابد و دفاع جایز!
اما نسل‌کشی چیر دیگری است، واقعیت این است که جهان با ورود به تجدد و تمدن بر دایره عقل مداران نگشته و فروش تسلیحات و بکارگیری آنها مثلا در همین یمن نشانه گستاخی بشر در کنار گذاشتن رواداری است و به دست گرفتن آهن آخته در مقابل تن خود مظهر نباتی شیطانی است.
پس کجاست طبع نکوی انسانی؟ سرشت نیک و آموزه‌های صلح به کجا گریخته است؟فضیلت در کجا مرده که قساوت اینهمه گسترش یافته و خون و عربده جویی و تجاوز تمامی جهان را فراگرفته است. در میانمار اینهمه بوی عود و سلم آراسته به متانت رداها و طیلسان‌های آبی و سرخ و بنفش به چه کاری آمده‌اند؟ به کار تعقیب کودکان و زنان و سلاخی و آتش زدن خانه‌ها؟
در حیرتم که خیل روشنفکران جهان مصلحان کرسی‌دار در گوشه‌های عافیت پایتخت‌های جهان و انبوه احساس فروشان در نوارهای کاست میلیونی و استیج‌های تفاخر و هیجان و مثلا اندیشه در جهان چرا صداهای‌شان درنمی‌آید؟
چرا کتب الهی در گوشه پرستشگاه‌های رسمی کلان شهرهای آغشته به دلار و طلا فقط تالیان ناباور عافیت دارد و از خروش علیه ظلم و کشتار و نسل کشی در منابر آنان خبری نیست؟
فیلمسازان، رمان‌نویسان، مخبران، موسیقی‌دانان و ... چرا تناقض وحشتناک بین معبد آراستگی و حمام خون به راه افتاده از پی فرمان آنان را بازگو نمی‌کنند و پرده از چهره دژخیم عود سوزان و جنگ‌پیشگان و کودک‌کشان برنمی‌دارند؟
این چه جهان گستاخی است که بشریت را عوض سراندن به گوشه‌های امن رواداری و صلح آن را هر روزه به تیغ کشیدن به روی مظلوم و مظلومیت سیر می‌دهد؟
چه تجارت سودآوری در به آتش کشیدن خانه‌های مسلمانان در میانمار وجود دارد که چنین به مسلخ کشانده می‌شوند و سناریوهایی نسل کشی تکمیل‌تر می‌شود ... اگر همان چند سال پیش دژخیم‌ها به آغوش رئیس‌جمهورها کشانده نمی‌شدند امروز وضع چنین نبود.
تیغ و آتش و کشتار و نابخردی و جهان سوزی و کودک‌کشی را متوقف کنید. مسلمان‌ستیزی و نسل‌کشی را متوقف کنید به توحش نه بگویید و به آموزه‌های واقعی مصلحان و اندیشمندان واقعی که سرلوحه پیام‌هایشان حمایت از مظلوم و مظلومان بوده است بپیوندید و خون کودکان و زنان و مسلمانان برمه را نریزید که انتقام الهی و مدد مسلمانان و نصر خدا نزدیک است. چه تفاوت آشکاری بین صلح و سلم راستین و جنگ و تجاوز وجود دارد؟»
