به گزارش مشرق، «حشمت الله فلاحت پیشه» در یادداشت روزنامه «جام جم» نوشت:

استقلال کردستان عراق زمانی مطرح شد که مردم عراق زیر جور و ستم صدام بودند. با فروپاشی رژیم صدام در سال ۲۰۰۳ بیشترین امکان برای توسعه مناطق کردنشین فراهم شد. براساس شاخصه‌های توسعه این مناطق بیشترین توسعه را نسبت به دیگر اقلیم‌های عراق به دست آوردند. اما در حالی‌که عراق و منطقه همچنان گرفتار فتنه داعش است، طرح همه‌پرسی استقلال توسط مسعود بارزانی با شرایط منطقه همخوانی ندارد. توجیه استقلال کردستان با ظلم و ستم‌هایی که پیش از سال ۲۰۰۳ در حق اکراد رفته و تهییج مردم کردستان بر این اساس و سوار شدن بر موج احساسات مردمی و خواسته‌های تاریخی آنها، مقبولیت چندانی ندارد.

استفاده رژیم صهیونیستی با تفسیر بنی‌اسرائیلی از موضوع اکراد، همواره تفسیر توطئه‌گرانه بوده و آنها به دنبال ایجاد بحران هستند و نه کردستان باثبات؛ آنها خواستار تبدیل موضوع کردستان به یک عامل اختلاف و بی‌ثباتی همیشگی در دنیای اسلام هستند تا موضوع اشغال فلسطین تحت‌الشعاع قرار گیرد.

آنها در موضوع اکراد همان اهدافی را دنبال می‌کنند که در گسترش سلفی‌گری تکفیری و تروریسم افراطی دنبال می‌کردند.شکل‌گیری یک رژیم مستقل که حاشیه‌هایی را در مرزهای ترکیه، ایران و سوریه ایجاد کند سبب خواهد شد تحولات منطقه پیش‌بینی‌ناپذیر شود.

در آینده اگر استقلال کردستان تبدیل به موضوعی برای مذاکرات جدی‌تر و افزایش حقوق فدرالی‌ کردها شود، بهترین سرنوشت این همه‌پرسی خواهد بود؛ ولی تبدیل شدن به کشور مستقل یعنی تجزیه عراق و شکل‌گیری شرایط تجزیه در اقالیم دیگر این کشور، به‌گونه‌ای که اقوام دیگر عراق مانند اعراب سنی و ترکمان‌ها و ... خواهان استقلال خواهند شد و از سوی دیگر حساسیت‌ها در کشورهای همسایه عراق مانند ترکیه و ایران افزایش پیدا خواهد کرد. در میان۱۸ استان ترکیه ۱۲ استان کردنشین با جمعیت ۲۰ میلیونی وجود دارد و در ایران نیز بیش از هفت میلیون کرد زندگی می‌کنند و باوجود تنوع این جمعیت‌ها، حساسیت‌هایی در این دو کشور را به دنبال خواهد داشت.

بر این اساس، ‌ایران و ترکیه که مناسبات خود را بر پایه روابط با دولت مرکزی عراق شکل داده‌اند به اقداماتی مانند بستن مرزها و .... دست خواهند زد. همچنین در کردستان عراق باید نظرات افردای مانند برهم صالح را مدنظر قرار داد که معتقدند هر گونه پیگیری موضوع کردستان مستقل باید در قالب ترتیبات بین‌المللی و منطقه‌ای صورت گیرد.

در غیر این صورت در آینده کردها کماکان با بحران مواجه خواهند شد. مرزهای آنها با دیگران تبدیل به مرز مستقل نخواهد شد بلکه کماکان چالش‌آفرین بوده و آرمان به واقعیت نپیوسته کردستان، منجر به خونریزی در منطقه کردی می‌شود که ۱۴ سال شاهد آرامش بود.