قاضی زاده هاشمی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا شرایط جنگ تن به تن برای شما پیش آمد، اظهار کرد: بله اول جنگ در چند محور عملیاتی سوسنگرد بودیم، ولی هفته‌های اول وظیفه ما این بود که سلاح تهیه می‌کردیم و از طریق رامهرمز به خرمشهر می‌رفتیم.

وی ادامه داد: فاصله‌ها خیلی نزدیک بود، چون درگیری‌ها خانه به خانه بود و سلاح هم نداشتیم، با کوکتل مولوتف و بمب‌های دستی سعی می‌کردیم جلوی آن‌ها گرفته شود؛ در جاده سوسنگرد به بستان فاصله ما با نیروهای عراقی ۳۰۰ متر بیشتر نبود و درگیری کاملا مستقیم بود؛ کار، کار جهاد سازندگی نبود و نیاز به نیروی عملیاتی و نظامی داشت.

در ادامه این گفت و گو خبرنگار از وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی درباره تعداد دفعاتی که در جنگ تحمیلی مجروح شد از او پرسید و او در پاسخ اظهار داشت: سه بار، یک بار قبل از انقلاب و دو بار بعد از انقلاب که تا به حال در جایی ذکر نکرده بودم. قبل از انقلاب در مشهد بالاخره تظاهرات بود و بانک آتش می‌زدند، در یکی از همین برنامه‌ها هم پای راست مورد اصابت قرار گرفت و مجروح شد.

وی افزود: در دوران دفاع مقدس هم نزدیک پل سوسنگرد به طرف بستان خمپاره ۶۰ باعث ترکش شد و در فتح‌المبین هم سومین مجروحیت رو تجربه کردم.

قاضی زاده هاشمی در خاتمه در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا حاضر است اگر بازهم جنگ شود جبهه و خاکریزی که درآن حضور داشت را به جایگاه فعلی خود و ساختمان ۱۶ طبقه‌ای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ترجیح دهد، تصریح کرد:خدا نکند جنگی شود، البته این کاری که الان داریم هم کمتر از جنگ نیست، جنگیدن در جبهه کار شیرینی است، عزت و تکریم دارد، ولی تمام این کار حرف، نفرین، ناله و حاشیه است. فکر می‌کنم کسانی که در دفاع مقدس بودند آرزوی آن روزها را می‌کنند البته این‌هایی که الان می‌جنگند خیلی ارزش‌شان بیشتر است، چون خارج از مرزهای کشور در جبهه هستند.

وی بیان کرد: این‌ها هم همین‌طورند، ولی صحنه‌هایی که می‌سازند بسیار زیباتر از دفاع مقدس است و همین است که انقلاب را زنده نگه داشته است. در کل من آرزو نمی‌کنم به جنگ بازگردم، ولی در عالم خیال نه تنها من بلکه همه کسانی که در آن دوره بودند و حتی تعدادی در دولت هم می‌بینم امثال آقای محمود حجتی وزیر جهاد کشاورزی که همگی بدون درنگ می‌روند.