به گزارش مشرق، محمدهادی صحرایی در یادداشت روزنامه کیهان نوشت:
امام رضا فرمود اگر خواهان شریک شدن در ثواب حسین علیه‌السلام هستی، هر وقت یادش افتادی بگو «یا لیتنی کنت معکم فأفوز معکم فوزاً عظیماً... » ای کاش من با شما همراه بودم و به همراهتان به پاداش و پیروزی بزرگ می‌رسیدم.(1) این کمترین کاری است که از ما ماندگان بر می‌آید و آرزویی است که بر جوانان عیب نیست ولی آنان که عمرشان ریشه در خاک گرفته، خود می‌دانند که سنگین است. سنگین است جوانانی نورسیده در شبی، ره ده‌ها ساله پیمایند و ده‌ها ساله‌هایی هنوز در خم یک کوچه گرفتار باشند. رفیقان؛ سنگین است ببینی آنان‌که دیر آمدند، زود رفتند و از ما نشستگان، کسی سراغی نمی‌گیرد. سنگین و سخت است عاشقان، که در معرکه مدعیان عشق، نورستگان محبت را انتخاب کنند. سخت است مؤمنین، در زمانه‌ای که از صف آخر مخلصین را گلچین می‌کنند ما در صف اول تقلای جا کنیم. سخت است پشت تابوت جوانان قدم زدن برای آنکه در این راه مویی سپید کرده است.
محرم است رفیقان نفسی تازه کنیم و گره بغض از گلو باز کنیم. محرم است و برکت حسین است که عالم را مبارک نموده که حسین نور عالم است و اگر او نبود، دنیا برامان طاقت‌فرسا بود و بهشت بی‌مسمی. آنکه پدرش پدر خاک و مادرش مادر آب، خود دفن نشد و تشنه جان داد ولی قرنهاست که خاک زمین را به عرش و خلایق لایق را به خدا رسانده است. تنها او که کشتی نجات است و در هدایت انسانها اسرع و اوسع است می‌تواند خیل آخرالزمانیان را بسامان کند. محرم است مؤمنین خیمه عزا به پا کنید که سرادق ملکوت سیاه‌پوش گشته و ملائک پیراهن خونین یوسف فاطمه را که دست به دست انبیاءست و چشم از آن روشن می‌کنند، از عرش آویخته‌اند و تا روز عاشورای هر سال، این شمیم حسین است که چون شیشه عطری که درش گم شده باشد عالم را مدهوش خود می‌کند و پس از آن نیز یاد مصیبتهای او آتش زیر خاکستر دلهای عاشق است که فرمود از قتل او حَرارَهًًْ فی قُلوبِ المُؤمِنینَ لاتَبرُدُ أبَداً.(۲)
ای مردمان! این حسین است که آموزگار آدمیان است و تا ابد رسم جوانمردی و آزادگی به پاکان روزگار می‌دهد و هرکه درس از او نگرفت طومارش را روزگار سختی، به سختی به هم پیچید. آنکه در فتنه‌ها و حوادث و گردنه‌ها، الگو نداشت، عاقبتی جز حسرت ندارد. درس حسین درس زندگی است. درس چگونه زندگی است. زندگانی، نه زنده مانی. زندگی قیمتی، نه زندگی به هر قیمتی. در مکتب حسین است که مرگ با عزت بر زندگی با ذلت می‌چربد. و در مکتب او سردادن بر سرافکندگی می‌ارزد. در مکتب حسین، مرگ سرخ برتر از حکومت ری می‌گردد. در مکتب حسین است که دست دادن به راه او، بر دست دادن با دشمنش شرف دارد. و این حسین است که امان عالم است نه امان‌نامه شمر و یزید. و هرکس به امان‌نامه دشمن دلخوش گشت، رسوای عالم گشت و جز ذلت و خفت و خسران تاریخی چیزی به کف نگرفت که صراط حق صراط حسین است والسلام.
محرم است و به لطف انقلاب عظیم خمینی که روح خدا بود و بسیجیانش که حواریونش بودند، عالم کم‌کم حسین را می‌شناسد. اگر انقلاب ما بی‌نام خمینی در هیچ جای جهان شناخته شده نیست، دفاع مقدس ما نیز بی‌نام و نشان حسین، با جنگهای جهان قابل تمیز نیست. آنکه فرق دفاع مقدس با جنگ را نمی‌داند، فرق اسلام ناب با بدلیجاتش را نمی‌داند و فرق مروارید را با خرمهره. آنها که جنگ تحمیلی بعثیان علیه ایران را جنگ مسلمان با مسلمان می‌دانند، قرآن نمی‌خوانند(۳) و در فهم جمل و صفین و نهروان نیز درمی‌مانند. اگر در آن معرکه هشت‌ساله، حقانیت با رزمندگان این ملت نبود، قهرمانان افسانه‌ای، سلحشوران و جوانمردان جهان، سرداران ما نبودند. جهانیان بیدار، حسین را می‌شناسند که پای عزتشان مانده‌اند. اگر شور حسین نبود کجا لبنان و سوریه و عراق و یمن و بحرین و نیجریه و شیعیان حجاز و افغانستان، سالیان متمادی مقاومت و مبارزه می‌کردند؟
امروز طنین حسین از آمریکا به گوش می‌رسد گوش کنید. صدای عاشورا را در انگلیس نمی‌شنوید؟ این به این معنی است که حب حسین در خانه شمر و یزید نیز رفته است و اهل آن خانه نیز هوای حسین به سر دارند. گمان مبرید که زوزه کدخدای زمین‌گیر شده بی‌جهت است. و گمان نکنید پریشان‌گویی و مهمل‌سرایی سران صهیون که محبوب پنگوئنها و ترامپ است، بی‌سبب است. امروزه برای علی‌اصغر حسین، روز جهانی گذارده‌اند و دنیا به احترامش، کودک خود را سرِ دست می‌گیرند. دنیا حیرت‌زده اربعین هر ساله حسین است. امسال را ببینید که لشگر ارباب چه‌ها می‌کند. نام حسین، بانگ آزادی است کز خاوران خیزد و فریاد انسانهاست کز نای جان خیزد و اعلام طوفان‌هاست کز هر کران خیزد. و آتش‌فشان محبین حسینی و مقلدین خمینی است که دودمان شیطان را به باد می‌دهد. و استقامت 39 ساله مردم ایران اکنون به الگوی جهان تبدیل گشته است.
ای کاش به آن اندازه که خارجیان به انقلاب و امنیتمان غبطه می‌خورند، برخی از مدیران مدعی که موی تجربه در آسیاب آمریکا و انگلیس سفید کرده‌اند، به داشته‌هامان غیرت می‌داشتند تا پای قدرتمند خود را با عصای کج دشمن عوض نکنند و می‌دانستند، عمرسعد به طمع ملک ری به ابن زیاد دل بست و ابن زیاد به طمع عراق به یزید خود را فروخت و کدخدا یزید ریسمان آمالشان را برید. آنکه به عزت حسینی پشت کرد تا ابد در حسرت از کف داده‌ها ماند. حسین زنده است و زنده می‌ماند چراکه حیات بشر بسته به اوست. او آرمان آزادیخواهان عالم است. نمی‌توان با او بود و دل در گرو غیر او داشت. همان‌گونه که نمی‌شد نماز را به علی اقتدا کرد و بر سفره معاویه نشست. آنکه مدعی است با علی است ولی همنشین فتنه‌گران است، نمی‌فهمد معنی «ما جَعَلَ الله لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فی جَوْفِه»(۴) را و گویی تاریخ را نمی‌داند که گاهی سقوط نتیجه سکوت و سکونی بود که برای خدا نبود.
امسال دفاع مقدس ایرانیان از انقلاب اسلامی مصادف با دفاع مقدس حسینیان از اسلام شده است. که هر دو از یک جنسند و به یک هدفند و هر دو جهانی‌اند و 8 سال دفاع مقدس مردم رشید ایران را شاید بتوان اولین تجربه پیروزِ نشأت گرفته از قیام حسینی دانست و قرار است الگوی قیامات اصلاح‌گرایانه مظلومان باشد. حسین، آرام جانم، سر برآر و امت جدت را ببین که چگونه گرفتار طاعون صهیون شده است و هر روز با حیلتی جدید و خباثتی نو، مسلمانان را تکه‌پاره می‌کند. برخیز و ببین آن کژراهه و اعوجاجی که در دین خدا به وجود آمد و امروز به وهابیت رسیده، چگونه مسلمانان را به وبای سعودی مبتلا نموده است. برخیز ای که بر مناره نی اذان مظلومیت سر دادی، برخیز و اذان وحدت و پیروزی بگو و ما مردگان این جهان مادی و مادون را زنده کن. برخیز که عاشقان تو کم نیستند و ببین چگونه جمجمه به خدا سپرده‌اند و بسم الله و بالله و علی ملة رسول‌الله، در این بزم عاشقانه، عارفانه سر می‌اندازند.
حسین مولای مظلومان عالم، برخیز و سیل رفیقان حججی را ببین که برای انتقامش آرام ندارند. اکنون هزاران هزار لشگر لبیک‌گوی شیعه و سنی داری. از فاطمیون و زینبیون و علویون و حزب‌الله و حشدالشعبی و انصارالله و ارتش دلاور و... گرفته تا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که به کوری دشمنان برای تو نیرو می‌سازد تا روز روشن را بر اولاد یهودا تیره و تار کنند. بیچارگان و بدبختان بزدل چه می‌گویند و از پرچم بلند و برافراشته این سپاهت چه می‌خواهند. عزت ندارند و شرافت نمی‌شناسند. فرمانده؛ ببین که ادامه راه تو، روزهایمان را به هم دوخته و روزگارمان را حسینی نموده و نام و یاد تو از لبهامان نمی‌افتد. قربان آن شهید که به حق جان نثار کرد / اسلام را به دادن جان پایدار کرد / کاخ ستم به اوج فلک سر کشیده بود / با سیل خون خویش خراب آن حصار کرد / آموخت درس رادی و مردانگی به خلق / با نهضتی که آن شه والاتبار کرد. با این اشعار و شعار است که دشمنان ریز و درشت ما، نمی‌توانند هیچ غلطی بکنند و سیل خون و اشکی که از عاشورای تو در تاریخ روان گشته است کاخ ظلم ستمگران را فروخواهد برد.
1- آیه 73 سوره نساء- امالی صدوق ص130
2- پیامبر اسلام فرمود از قتل حسین در دلهای مؤمنین آتش و حرارتی ایجاد شده که هرگز خاموش نخواهد شد.
3- آیه 9سوره حجرات. و اگر دو گروه از مؤمنان با هم جنگ کنند، پس بین آن دو صلح دهید، و اگر یکی از آن دو بر دیگری ستم روا میدارد، پس با آنکه ستم می‌کند بجنگید، تا آنکه به حکم الهی [ترک جنگ] بازگردد.
4- آیه 4 سوره احزاب. خداوند برای هیچ مردی دو قلب در اندرون وی قرار نداد.
