به گزارش مشرق، آموزش‌وپرورش مدت‌هاست که در بحث پرداخت سرانه به مدارس با مشکل مواجه است و طبق گفته مدیران مدارس، امسال نیز برای بازگشایی مدارس سرانه‌ای در اختیار آنها قرار نگرفت، این در حالی است که مدرسه هزینه‌های بسیاری دارد بنابراین چاره‌ای ندارند جز اینکه از خانواده‌ها کمک بخواهند و این مسئله مدارس مناطق محروم کشور را با مشکلاتی مواجه کرده است.
در مناطق محروم کشور به دلیل موقعیت اقتصادی ضعیف، کمک مالی به مدرسه تبدیل به مناقشه‌ای میان خانواده و مدیر می‌شود اما بالا و پایین شهر ندارد در تمام مناطق کشور حتی در نقاط محروم و مدارس شبانه‌روزی باید بخشی از هزینه‌های مدرسه توسط خانواده‌ها تامین شود.
مدارس مناطق محروم علاوه بر مشکل عدم پرداخت سرانه یا اختصاص سرانه اندک با مشکلات دیگری از جمله فرسودگی فضای مدرسه، کمبود تجهیزات و نبود سرویس مناسب برای رفت‌وآمد دانش‌آموزان مواجه هستند به گونه‌ای که در برخی موارد مشاهده می‌کنیم دانش‌آموزان برای رفتن به دبیرستان ناگزیرند از وسایل نقلیه‌ای همچون نیسان استفاده کنند.
پیروز نامی معلمی که در مناطق روستایی استان خوزستان فعالیت می‌کند در رابطه با وضعیت مدارس در مناطق محروم و روستایی به تسنیم گفت: در اغلب موارد شاهد هستیم سرانه به ازای هر دانش‌آموز دو هزار و 500 تومان است و در مجموع سرانه سالانه مدرسه، یک میلیون و 500 هزار تومان است که حتی کفاف هزینه‌های آب، برق و گاز مدرسه را نمی‌دهد بنابراین مدارس ناچارند از خانواده‌ها کمک بگیرند و در مناطق محروم و روستایی بسیاری از خانواده‌ها توانایی کمک مالی به مدرسه را ندارند بنابراین مدیران مدارس با رایزنی و تلاش از خیران کمک می‌خواهند.
وی افزود: یکی از مدارس استثنایی را می‌شناسم که با گذشت حدود یک ماه از سال تحصیلی هنوز نتوانسته است آبسردکن مدرسه را تعمیر کنند همچنین سقف مدرسه چکه می‌کرد و نیاز به تعمیر داشت که برای تعمیر آن از خیران کمک گرفتیم.
این معلم ادامه داد: هم‌اکنون مدارس دولتی خودگردان شده‌اند، چشم خود را به کمک‌های آموزش‌وپرورش بسته‌اند و برای تامین هزینه‌های مدرسه از خانواده‌ها و خیران کمک می‌گیرند چرا که امیدی به دریافت سرانه از ادارات آموزش‌وپرورش ندارند.
نامی با اشاره به اینکه اخیراً در یکی از مناطق استان خوزستان معلمان با پولی که هزینه کردند اقدام به خرید یک کانکس برای دانش‌آموزان کردند، گفت: با توجه به اینکه اضافه کارها پرداخت نمی‌شود،معلمان تمایلی برای برداشتن ساعات اضافه کار ندارند و این مسئله باعث شده است در مناطق محروم با کمبود معلم مواجه شویم و در یکی از مناطق استان هنوز معلم تامین نشده و کلاس‌های درس تشکیل نشده‌اند.
وی مطرح کرد: در مناطق روستایی دبیرستان وجود ندارد و دانش‌آموزان باید به روستاهای دیگر بروند که گاه ممکن است با منطقه محل زندگی آنها کیلومترها فاصله داشته باشد بنابراین با همراهی هم سرویس تهیه می‌کنند یا کنار جاده می‌ایستند که به مدرسه بروند و در برخی مناطق صعب‌العبور مانند روستاهای مسجد سلیمان مجبورند مسیری طولانی را پیاده بروند یا از پل‌های خطرناک عبور کنند.
