به گزارش مشرق، چند سالی است که تب راهپیمایی اربعین در بین ایرانیان و همسایگان به وجود آمده است. راهپیمایی عزاداران به کربلا، همراه با پذیرایی باشکوه همراه است. همه از هر چه که دارند، از چای ساده و غذا گرفته تا جای خواب و ماساژ برای عزاداران حسینی برگزار می‌کنند. حالا چند سالی است که همزمان با پذیرایی عراقی‌ها از راهپیمایان، ایرانیان و مرزنشینان هم از کسانی که در پشت مرزها در انتظار ورودند، پذیرایی می‌کنند.

در این روزها که همه خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و مجلات درباره اخبار اربعین و ایجاد ستاد مردمی در پشت مرزهای ایرانی صحبت می‌کنند، گفت‌وگو با مسوولان لطفی ندارد. باید به دنبال روایت‌کنندگان جدیدی بود. آقای «اسماعیل معنوی» یکی از راویان موکب‌های جنوب ایران است. او خود مدیر فرهنگی است و عنوان «پایتخت موکب‌ها» را خودجوش و با دغدغه فردی در فضای مجازی راه انداخته است. او تعریف می‌کند: «در چند سال اخیر، در خوزستان اتفاقی در حال انجام است. در مرزچزابه و همچنین در سطح شهر، مردم به‌صورت خودجوش، شروع کرده‌اند و همان کاری را که عراقی‌ها در اربعین انجام می‌دهند، انجام می‌دهند و از مردم پذیرایی می‌کنند.»

ما فقط راوی هستیم

«ما در خوزستان یک هجو فرهنگی داریم که به جریان‌های خارجی، مربوط است. این جریان‌ها اهواز وخوزستان را دچار یک بحران فرهنگی، اعتقادی مربوط به وهابیت نشان می‌دهد.» معنوی حرف اولش را درباره شروع این کار با این جملات شروع می‌کند، بعد   سراغ پیشینه خوزستان می‌رود و تعریف می‌کند: «ما با یک خوزستانی طرف هستیم که در دهه‌های قبل، همه اقوامی که در خوزستان هستند، چه فارس‌ها، چه لرها و چه عرب‌ها هر وقت، دشمن می‌خواسته که نفوذ کند، یک جریان مردمی فراتر از جریان دولتی جلوی نفوذ را گرفته است. ما مبارزه با استکبار رضاخانی، مبارزه با نفوذ انگلیسی‌ها و بحث دفاع مقدس را داریم.» او درباره هجوِ جدیدی که در شهرش پیش‌آمده، توضیح می‌دهد: «دشمن‌روی نقاط ضعف ما دست گذاشته است. مشکلی که هست، کم‌کاری دولت‌هاست. اگر در محله‌های ما قدم بزنید، حداقل‌های زندگی را هم نمی‌بینید.

ما نه فاضلاب داریم، نه آسفالت. هرچند ماه یک‌بار، یک بچه در فاضلاب‌های روبازمان کشته می‌شود. مسجدسلیمانی که نخستین مرکز نفت کشور است، مرکز نفت و گاز کشور است، تازه چند سال است که برایش گاز کشیده‌اند، خیلی از جاهایش هنوز گاز ندارد. شادگان ما، بااین‌همه منابع، بالای چهل درصد آمار بیکاری دارد. دشمن از این مشکلات استفاده می‌کند و این مشکلات را به سمت ضد فرهنگی که دنبالش است، جهت می‌دهد؛ اما نتوانسته‌اند مشکل اعتقادی  به وجود بیاورند. آن چیزی که جلوی این هجوِ فرهنگی ایستاده است، جریان‌های مردمی است با آن باورهایی که از دل مردم برمی‌آید. اگر هم صدای اعتراض شنیده می‌شود به خاطر کم‌کاری برخی مسوولان است. ما در خوزستان تقریباً هیچ مشکل اعتقادی نداریم. هر جا که صحبت از مشکلات اعتقادی می‌کنند، وقتی‌که وارد می‌شویم، بررسی می‌کنیم؛ می‌بینیم به خاطر مشکلات معیشتی مردم است. ما در خوزستان با مردمی طرف هستیم که هر وقت دفاع از اسلام ناب محمدی؟ص؟ بوده، این مردم پای آن ایستاده‌اند.» همین قضیه و این تبلیغ‌ها باعث می‌شود تا فعال فرهنگی وارد عمل شود و به شیوه خودش اطلاع‌رسانی کند: «ما خواستیم آنچه را واقعیت است، بیشتر انعکاس دهیم، بنابراین عنوان پایتخت موکب‌ها از یکی دو هفته پیش کلید خورد. سعی‌مان این است، واقعیت‌هایی را که وجود دارند منعکس کنیم. ما تنها راوی این قضیه هستیم؛ کار ما فقط روایتگری است.»

روی واقعی خوزستان

اسماعیل تعریف می‌کند: «حماسه اربعین سه جنبه دارد، بحث زیارت، بحث پیاده‌روی و بحث ضیافت و پذیرایی. بحث ضیافتش را مردم خوزستان، تبادل فرهنگی مثبت آن را دریافت کرده‌اند و الان در سال‌های اخیر هم به‌مراتب بیشتر شده است.» معنوی جو شهر را این‌طور تشریح می‌کند: «آن چیزی که خیلی مورد تأیید است این است که مردم مناطق محروم ما در این زمینه پیشتازند. در خود سطح شهر اهواز ما موکب‌هایی را داریم که 60 روز پذیرایی می‌کنند. نه‌فقط در اربعین، بلکه از ابتدای محرم تا انتهای ماه صفر در مناطق مختلف اهواز موکب برپاست. این موکب‌ها هم کارشان فقط پذیرایی نیست. ترکیبی از پذیرایی و عزاداری است. در برخی از موکب‌های ما، شبانه‌روزی عزاداری برپا ‌ کرده و از مردم و از عزاداران پذیرایی می‌کنند. این‌ها روی واقعی سکه خوزستان است که کمتر به آن پرداخته ‌شده است.» او درباره برگزاری مراسم و افرادی که بانی این موکب‌ها هستند، می‌گوید: «افرادی را می‌شناسیم که مشکل مالی دارند و ماشین خود را وقف این کارکرده‌اند. مسافران را رایگان به لب مرز می‌رسانند. خانه‌های زیادی شاید صدها خانه داریم که در ستاد اربعین اسم نوشته‌اند که زائرینی را که به اهواز می‌رسند در خانه‌هایشان اسکان دهند. مثلاً پاکستانی‌ها مشکل ویزا دارند، چندروز باید منتظر باشند تا مشکل‌شان حل شود، در این مدت در خانه‌های مردم اسکان دارند. این کارها کاملاً مردمی است و حالا امسال ستادی تشکیل‌شده که به این کار رسیدگی می‌کند؛ این ستاد هم دولتی نیست. مجموعه‌های فرهنگی، افراد مؤمن و انقلابی در این زمینه ورود کرده‌اند و این کارها را ساماندهی می‌کنند.» معنوی حال‌وهوای شهر را عاشورایی می‌داند: «بزرگ‌ترین کاروان اربعینی جهان از اهواز حرکت می‌کند و اتفاقاً اینجا از مناطقی است که دشمن روی آن کار می‌کند. پارسال 15 هزار نفر حرکت کردند. امسال 40 هزارنفر ثبت‌نام کرده‌اند. همزمان یک کاروان تشکیل می‌دهند و در راهپیمایی شرکت می‌کنند.»

انعکاس صداقت مردمی

معنوی یکی از اهداف انتشار روایتگری‌شان را اطلاع‌رسانی می‌داند: «کاری که ما انجام می‌دهیم، در مقابل آنچه درواقع در حال انجام است، خیلی کوچک است. ما اگر بتوانیم، تنها بخشی از واقعیت را انعکاس می‌دهیم. ما قصد نداریم که برندسازی کنیم. ما می‌خواهیم آن چیزی را که در خوزستان اتفاق می‌افتد واقع‌نگاری کنیم. ما این را نمی‌خواهیم القا کنیم که مردم خوزستان یک کاری انجام می‌دهند و از سایر استان‌ها برتری دارند. ما به نمایندگی از مردم ایران انجام می‌دهیم. اگر این فضا در مشهد یا در همدان ما هم بود، قطعاً آن‌ها هم این کار را انجام می‌دادند و شاید هم بهتر از ما.» او درباره شبهاتی که کاربران فضای مجازی مطرح می‌کنند، می‌گوید: «در این چند روز که ما بخشی از این اخبار را انعکاس می‌دهیم، بعضی‌ها برایشان سؤال است، پیام می‌گذارند که شما می‌گویید، این‌ها محروم‌ترین مناطق هستند، خیر تهرانی هزینه را تأمین کرده است. ما با موکب‌ها گفت‌وگو کرده‌ایم. هزینه‌ها را خود مردم تأمین می‌کنند. مواردی است که مردم یک سال تمام پول جمع می‌کنند تا به زائران اباعبدالله؟ع؟ خدمت‌رسانی کنند. همین‌که ما بتوانیم بخشی از این اخبار را انعکاس دهیم، باعث می‌شود که این مظلومیت خوزستان، حفظ شود و از طرفی هم انگیزه‌سازی برای دیگران می‌کند. چه بخواهیم، چه نخواهیم، ما ام‌القرای جهان اسلام هستیم و پاکستانی که از مرز شرقی ما وارد می‌شود، زیبنده نیست که هیچ خدماتی به آن‌ها ندهیم و بعد از مرز ما خارج شود و برود به عراق و ببیند که آنجا بهشت است. در هر صورت، بزرگی خرج دارد.» اما تأثیر روایتگری معنوی چه بوده است. اسماعیل تعریف می‌کند: «کمتر پیش می‌آید که در فضای مجازی، جنبش‌هایی که خیلی نرم حرکت می‌کنند، سروصدا راه بیاندازد، بین کاربران مختلف هم این قضیه بازتاب داشته است. افرادی باسلیقه‌های مختلف که نه فرقه دینی دارند، نه موافقتی با دولت دارند و بعضی مواقع حتی مخالف دولت هستند، ولی این صحنه‌ها را می‌بینند، احساس خوبی به آن‌ها می‌دهد. این‌ها اثر اخلاص و صداقت مردم است.»

منبع: صبح نو