سرویس ورزش مشرق - میلان که پس از باخت 3-2 در دربی دلامادونینا با برد 4-1 در خانه کیه‌وو روحیه گرفته بود و به نظر می رسید روحیه روسونری بهتر شده است، اما در دیدار ابتدایی هفته یازدهم با نتیجه 2-0 به میهمان سرشناسش یوونتوس باخت تا اوضاعش بدتر از قبل شود.
باشگاه آ.ث میلان یا Associazione Calcio Milan در این فصل حال و روز خوشی ندارد و حتی هواداران این تیم نیز این ادعا را تصدیق می‌کنند که میلان این فصل با فصول پیشین تفاوت‌های زیادی دارد.
تیم هشتم جدول پس از 11 بازی تنها 16 امتیاز کسب کرده و پایینتر از تیم‌هایی چون فیورنتینا، سامپدوریا، رم و لاتزیو است. در آن بالاهای جدول هم کورس قهرمانی در فضایی داغ و مهیج میان یووه، اینتر، ناپولی و لاتزیو در جریان است و میلانی‌ها هر چیزی را تحمل کنند، ترک‌تازی اینتر را در آن شلوغی بالای جدول تحمل نخواهند کرد.
همه این موضوع را به‌خوبی می‌دانیم که اضافه شدن تعداد زیادی بازیکن جدید، می‌تواند به یک تیم آسیب برساند. میلان فصل قبل یک ترکیب کاملا متوسط داشت، اما با این وجود فصل را در نقطه‌ای بسیار نزدیک به‌جایی که باید به پایان رساند.
رسیدن به سهمیه لیگ اروپا برای میلان متوسط آن فصل چیز خوبی بود و حتی حق داشت جشن بگیرد. از طرفی شاید حتی باید در جدول بالاتر از آتالانتا قرار می‌گرفت و دلیل اصلی این اتفاق دست‌نخورده باقی ماندن تیم میهایلوویچ و تحویل آن به مونتلا بود.
مردان مونتلا این فصل آن طور که باید و شاید، ندرخشیدند. مدیران بخش نقل و انتقالات باشگاه دست به قمار بزرگی زدند و گرد و خاک زیادی به پا شد. یک بازار نقل و انتقالات سنگین و شلوغ که بازیکنان زیادی را به ترکیب اضافه کرد.
شوچنکو قضاوت درستی داشت، تیم از ابتدا برنامه دقیقی برای شروع نقل و انتقالات نداشت. میلان در آخر تابستان نمی‌دانست چه ترکیبی را قرار است مورد استفاده قرار دهد. حتی تا همین هفته هم این سوال معمای بزرگی است که آیا قرار است با ۲-۵-۳ یا ۱-۲-۴-۳ بازی کدم یا قرار است به ۳-۳-۴ بازگردد؟
میلان فقط یک مدافع نیاز داشت نه دو تا. قرارداد بونوچی بیشتر نوعی قرارداد نمایشی بود تا خرید بازیکنی که به آن نیاز داشت چرا که روسونری در آن موقع موساکیو را خریده و رومانیولی را نیز در تیم نگه داشته بود.
همه هواداران میلان از حضور بونوچی راضی بودند. این یک معامله خارق‌العاده و یک شلیک بزرگ به بازار بود. نویسنده ساکرنت در این خصوص می‌نویسد: بعضی وقت‌ها باید از خودتان یک سوال ساده بپرسید : آیا این چیزی است که شما به آن نیاز دارید یا فقط آن چیزی است که دلتان می‌خواهد داشته باشید؟
میلان به یک مهاجم نیاز داشت نه دو تا. ترجیحا یک مهاجم گلزن مثل بلوتی یا اوبامیانگ، اما از آن‌جایی که میلان سیلوا (که اتفاقا بازیکن خوبی هم هست) را خیلی زود خریداری کرد پس باید به همان سیلوا قناعت می‌کرد. چرا میلان به اضافه کردن مهاجمان خود ادامه داد؟
میلان به یک مهاجم نیاز داشت نه چالهان‌اوغلو. با این وجود که چالهان‌اوغلو بازیکن خوبی است، آن‌چه میلان نیاز داشت یک مهاجم سریع بود. روسونری قبل از چالهان‌اوغلو هم در ترکیب خود بازیکنان کند داشت و این خرید چیزی به عمق تاکتیکی تیم اضافه نکرد.
شک نداشته باشید که یکی از دلایل افت میلان، چینی شدن این باشگاه مردمی و ریشه‌دار است، باشگاه آ.ث میلان ایتالیا از سوی مالک این باشگاه، سیلویو برلوسکونی نخست وزیر سابق ایتالیا، با قیمت ۷۴۰ میلیون یورو به سرمایه گذاران چینی فروخته شد. این در حالی است که آ.ث میلان به مدت ۳۱ سال با مالکیت برلوسکونی اداره می‌شد.
پول‌های چین مثل راه رفتن روی لبه تیغ است، می‌تواند یک باشگاه را به اوج برساند همزمان قابلیت نابودی یک باشگاه را هم دارد.
تغییرات شدید و زیاد تاکتیکی از دیگر دلایل افت میلان است، تیمی را در نظر بگیرید که از سال 2014 میلادی تا کنون تاسوتی، سیدورف، اینزاگی، میهایلوویچ، بروکی و اکنون مونتلا را به خود دیده است.
