به گزارش مشرق، «مهدی فضائلی» کارشناس ارشد رسانه، طی یادداشتی نوشت:

کشورهای اسکاندیناوی از مرفه‌ترین کشورهای جهان هستند و مطابق معیارهای بین المللی (که البته الزاما" قابل پذیرش نیستند) شادترین مردم جهان نیز در این کشورها زندگی می‌کنند.

کشورهای اسکاندیناوی معمولا در صدر لیست کشورهای دارای مردم خوشبخت و آرام, بالا بودن سطح خدمات اجتماعی و بسیاری دیگر از فاکتورها می‌باشند.

در بین کشورهای اسکاندیناوی، دانمارک شرایط ویژه‌تری هم دارد.مطابق اطلاعات مندرج در دانشنامه‌های عمومی، کشور دانمارک دارای دولت رفاه‌ است و رتبه اول جهان را از نظر کم‌بودن اختلاف درآمد مردم، به خود اختصاص داده است. دانمارک از نظر درآمد سرانه رتبه هفتم جهان را دارد و در بررسی‌های سالانه، مردم آن مکرراً به عنوان «راضی‌ترین» مردم جهان اعلام می‌شوند. همچنین در سال ۲۰۱۶ شرکت یونیورسام با انتشار شاخص سالانه شادی، کشور دانمارک را در رتبه نخست شادترین و راضی‌ترین نیروی کار در دنیا معرفی کرد.

امشب (شامگاه چهارشنبه ۱۷ آبان) در میان ازدحام و غوغای بین الحرمین، صدای بلندگویی که پیوسته نام گمشدگان را می‌خواند، این عبارت که " خانم فریبا از دانمارک به دفتر مفقودین!" نظرم را جلب کرد و این پرسش ذهنم را مشغول نمود که خانمی از مرفه‌ترین، شادترین و راضی‌ترین کشور جهان در این غوغایی که برخی فقط زباله‌های آن‌را می‌بینند (که البته باید هر مقدار که می‌شود عیار نظافت و بهداشت این مراسم را بالا برد) چه می‌کند؟!

قطعا" پاسخ این پرسش را خود خانم فریبا باید بدهد اما شاید بتوان‌ گفت راضی‌ترین و شادترین و مرفه‌ترین مردم جهان، گمشده‌ای دارند که آن‌را در کربلا و آن‌هم در اربعین جستجو می‌کنند! این گمشده چیست؟ این گمشده حتما" از جنس رفاهیات و آنچه در سنجه‌های جهانی موجب شادی و رضایت می‌شود، نیست و حتما" گوهری است به مراتب باارزش‌تر و نایاب‌تر که افرادی را از چنان کشورهایی به اینجا می‌کشاند.

او ظاهرا" گمشده بود اما چه بسا در حقیقت گمشده‌اش را یافته بود!

خانم فریبا تنها فرد عجیب و تامل برانگیز حاضر در اربعین نبوده و نیست. افراد مرفه و شاد و راضی(مطابق معیارهای امروز جهان) از کشورهای مختلف جهان از کویت گرفته تا اروپا و از استرالیا تا کانادا را می‌توان در راهپیمایی اربعین دید که با چه اشتیاقی مسیر نجف تا کربلا را پیاده طی می‌کنند.

چرا راه دور برویم،از کشور خودمان افراد مرفه و شادی را سراغ دارم که نه تنها در این مراسم شرکت می‌کنند و حضور دارند بلکه خدمتگذاری به زوار حسین بن علی(ع) را افتخار خود می‌دانند و کارهایی انجام می‌دهند که برای افراد بیگانه با این ارزش‌ها، باور نکردنی است.

در اربعین دو سال پیش، جمعی از ایرانی‌ها را دیدم که کفش زائران را تمیز می‌کردند و واکس می‌زدند. وقتی با اصرار از مسئول آنها سوال کردم شما در ایران چه می‌کنید، به دو نفر از افراد گروه اشاره کرد و گفت: اون آقا تاجر فرش است و اون یکی مدیر یک شرکت هواپیمایی و ....

اربعین داستان عجیبی است با محوریت حسین بن علی(ع) که شعار 《انَّ حُبّ الحسین یَجمَعُنا!》 می‌تواند آن‌را گویا کند.