رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی جهان در سال 2017 قرار است از روز چهارم آذرماه جاری به میزبانی شهر آناهیم آمریکا برگزار شود. درست مثل سال 2015 که آمریکا میزبانی مسابقات جهانی وزنه‌برداری را برعهده گرفت، روند طولانی مدت و زمان‌بر(مصاحبه و اخذ ویزا) به نوعی برای برخی تیم‌های شرکت کننده در مسابقات جهانی که از لحاظ سیاسی مشکلاتی را با دولت آمریکا دارند، پروسه‌ای سخت و نفسگیرتر از اصل مسابقه و رقابت وزنه‌برداران در کورس قهرمانی است.

این روند البته سال 2015 اندکی از شرایط فعلی برای وزنه‌برداری ایران که یکی از قطب‌های مطرح وزنه‌برداری جهان و مدعیان همیشگی کسب سکوهای جهانی است، آسان‌تر سپری شد اما امسال با توجه به وضع موجود در آمریکا و مشکلات فراوانی که این کشور با برخی از کشورها دارد، دقیقا مشکلات سیاسی خود را با برخی کشورها از جمله ایران به ورزش نیز ربط داده و حالا که میزبان مسابقات جهانی در رشته وزنه‌برداری شده است، سعی دارد با کارشکنی و ایجاد موانعی عجیب و غریب پیش پای بچه‌های آماده و سرحال وزنه‌برداری ایران، ضمن به ‌وجود آوردن دغدغه عدم صدور ویزای ورود به آمریکا از لحاظ روحی و روانی قبل از مسابقات جهانی عرصه را بر ستاره‌های وزنه‌برداری ایران و چهره‌های پرامید تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان تنگ کند.

حال آنکه اگر نیم نگاهی فنی به وضعیت موجود و نوع برنامه‌ریزی آمریکایی‌ها برای پذیرایی از میهمانان خارجی خود در رقابت‌های جهانی 2017 آناهیم داشته باشید، به راحتی متوجه می‌شوید که این قبیل کارشکنی‌ها و سنگ‌اندازی آمریکایی‌ها برای بی‌میل شدن وزنه‌برداران مدعی و دور کردن تیم‌های مطرح جهان از آناهیم، بیشتر از مشکلات مربوط به پروسه مصاحبه و اخذ ویزای آمریکا، نیت آمریکایی‌ها برای نزدیک شدن به یکی از سکوهای جهانی مسابقات امسال با کمترین مشکل و مانع ممکن است.

هدفی که آمریکایی‌ها با استفاده از اهرم فشاری به نام ویزا به راحتی دارند به آن دست پیدا می‌کنند. چرا که اگر این اهرم موثر از کشور میزبان گرفته شود، مطمئنا آنها به جز در یکی دو وزن محدود، خیلی حرفی برای گفتن ندارند. تیم ملی وزنه‌برداری ایران اما برخلاف آمریکایی‌ها امسال با توجه به حضور چهره‌های شاخص جهانی و المپیکی خود از شرایط بسیار خوبی برای درخشش در رقابت‌های قهرمانی جهان برخوردار است.

 همین موضوع یعنی شانس بالای تیم ملی وزنه‌برداری ایران برای کسب مدال‌های خوشرنگ در آناهیم و قرار گرفتن بر سکوی قهرمانی جهان در آمریکا، قطعا خیلی نمی‌تواند اتفاق خوب و قابل قبولی برای کشور میزبان باشد. کشوری که سال‌هاست با ما مشکلات ریز و درشت سیاسی دارد و خیلی برایش قابل پذیرش نیست که با افتخارآفرینی وزنه‌برداران ایران، پرچم مقدس و سرود ملی کشورمان به دفعات در این کشور به اهتزاز درآمده و نواخته شود. شواهد و قراین موجود نیز در این رابطه با توجه به کارشکنی آمریکایی‌ها و تعلل سوال‌برانگیز آنها در پروسه صدور ویزای کاروان وزنه‌برداری کشورمان حکایت از همین نگاه غیر منصفانه آمریکایی‌ها به‌عنوان میزبان در آستانه برگزاری رقابت‌های جهانی نسبت به ما دارد.

قطعا همان روزی که آمریکایی‌ها در مرتبه اول و دوم پیش پای چند ملی‌پوش نخبه وزنه‌برداری ایران همچون کیانوش رستمی بدون دلیلی قانع‌کننده و درست سنگ انداختند باید متوجه نیت اصلی آنها می‌شدیم. نیت و نگاهی منفی نسبت به کاروان وزنه‌برداری ایران برای حضور در آمریکا که همچنان پررنگ‌تر از قبل در آستانه مسابقات جهانی نیز وجود دارد. داستان آمریکایی‌ها هر چه هست، همچون شرایط مشابهی که کشور میزبان مسابقات جهانی برای وزنه‌برداران کره شمالی به‌وجود آورد و خیلی راحت با استفاده از اهرم ویزا، از حضورشان در این دوره از پیکارها ممانعت کرد، برای ما و ملی‌پوشان وزنه‌برداری ایران نیز دارد تکرار می‌شود.

اتفاقی قابل پیش بینی و نه چندان دور از ذهن، که اگر به همین منوال برای ما پیش برود پای وزنه‌برداران آماده و پرامید ایران برای درخشش در مسابقات جهانی 2017 آمریکا را لنگ کرده و دست ستاره‌های تیم ملی وزنه‌برداری را از رسیدن به مدال جهانی به اجبار کوتاه می‌کند. به هرحال اوضاع خواسته یا ناخواسته به اجبار از دست ما خارج شده است.

 به همین دلیل باید منتظر ماند و دید که آیا آمریکایی‌ها تا پایان هفته آتی (پیش رو) ویزای ملی‌پوشان وزنه‌برداری ایران را در نهایت تایید می‌کنند تا وزنه‌برداران کشورمان مسافر جهانی شوند و یا ما هم مثل 10 کشور صاحبنام اما محروم از حضور در مسابقات جهانی 2017، با ترفند آمریکایی‌ها در عین شایستگی از حضور در رقابت‌های جهانی محروم می‌شویم و یا با تایید ویزای تمامی وزنه‌بردارانمان عازم آناهیم شده و برای کسب افتخار روی تخته‌های جهانی با رقبا دست و پنجه نرم خواهیم کرد.