به گزارش مشرق، 27 خرداد ماه سال ۹۴ پس از چند ماهی کش و قوس "علی‌اکبر طاهری" با کنار رفتن محمدحسین نژاد فلاح رسما به عنوان سرپرست باشگاه و در ادامه‌ به عنوان مدیر عامل سکان هدایت باشگاه پرسپولیس را بر عهده گرفت. او طی این دو سال فراز و نشیب‌های مدیریتی زیادی به خود دید و بارها و بارها زمانی که باشگاه بزرگ تهرانی با مشکل مواجه می‌شد، برای به کرسی نشاندن حرفش و البته به پشتوانه نتایج خوبی که تیم برانکو کسب می‌کرد، دست به استعفا زد.

سرپرست سابق و مدیرعامل مستعفی پرسپولیس در آخرین اقدامش نیز دوباره با امضای استعفانامه‌ای خواهان جدایی از باشگاه پرسپولیس شد، اما وزارت ورزش و جوانان این بار نیز با توجه به جو رسانه‌ای که برخی نزدیکان مدیرعامل در فضای مجازی ایجاد کردند با استعفای علی اکبر طاهری مخالفت کرد. حالا به دور از حواشی موجود و البته این که آیا طاهری به کارش در پرسپولیس ادامه‌ می‌دهد یا خیر، به دلیل پنجمین استعفایش قصد داریم نقاط تاریک مدیریت او را تنها در ۵ پرونده تشکیل شده در زمان مدیریت او بیشتر بررسی کنیم تا هواداران و دلسوزان پرسپولیس با هنرنمایی مدیریتی مدیران کنونی این باشگاه بیشتر آشنا شوند.

۱ – پرونده آنتونی گولچ

 بازیکن کروات استرالیایی که در ابتدای تیر ۹۵ با عقد قراردادی ۲ ساله به شاگردان برانکو اضافه شد، نتوانست روزهای خوبی را در این تیم سپری کند. در همان ابتدای کار، آقای طاهری ۳۶ هزار یورو به عنوان حقوق به این بازیکن پرداخت کردند و قرار بر این شد که در ادامه‌ دستمزدش را ماهانه دریافت کند، اما پس از گذشت ۷ هفته‌ از رقابت‌های لیگ، گولچ که بیش از سه ما بود حقوق دریافت نکرده بود، به کشورش بازگشت تا علاوه بر فسخ قرارداد، تمام مبلغ مندرج شده در قراردادش را هم بگیرد.

در این مقطع مدیران باشگاه پی در پی مصاحبه می‌کردند و می‌گفتند که هیچ خطری در پرونده گولچ باشگاه را تهدید نمی‌کند، چرا که ما از او شکایت کرده‌ایم و این بازیکن محکوم خواهد شد، اما در این اواخر به یک‌باره حکمی از فیفا به باشگاه پرسپولیس رسید که طی آن این باشگاه به پرداخت مبلغ ۳۲۳ هزار یورو (حدود یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان) به  آنتونی گولچ محکوم شده بود!

سوال: چرا طاهری و دوستان در باشگاه اجازه دادند گولچ به فیفا شکایت کند و با او بر سر فسخ قرارداد توافق نکردند؟ چرا که اگر این اتفاق رخ می‌داد قطعا با مبلغ کمتری این پرونده بسته می‌شد.

۲ـ پرونده اوکراینی‌های بی‌کیفیت

چند روز پس از جذب گولچ، مدیران باشگاه پرسپولیس و در راس آنها جناب طاهری، در اقدامی جالب با دو بازیکن اوکراینی قرارداد بستند. ولادیمیر پریموف و الکسی پلی یانسکی. بازیکنانی که عنوان می‌شد با نظر برانکو ایوانکوویچ به پرسپولیس پیوسته‌اند، اما با وجود این که پرسپولیسی‌ها بارها سعی کردند از زبان برانکو این موضوع را رسانه‌ای کنند، اما همگان می‌دانستند که برانکو نظر مثبتی روی این دو بازیکن ندارد.

بازیکنانی که از زمان حضورشان در پرسپولیس تا جدایی‌شان شاید جمعا به اندازه ۹۰ ‌دقیقه هم برای تیم پرسپولیس به میدان نرفتند، اما هر کدام از آنها چیزی نزدیک به ۳۰۰ هزار دلار قرارداد داشتند.

سوال: چرا باید باشگاه پرسپولیس ۶۰۰ هزار دلار (۲ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان) را به بازیکنانی بدهد که از همان ابتدا مشخص بود که فوتبالیست قابلی نیستند؟

پشت جذب این بازیکنان چه شخص یا اشخاصی بودند؟

جناب مدیرعامل! چرا با چنین بی‌تدبیری در پرونده این بازیکنان، سرمایه باشگاه را به باد داد؟

۳ – پرونده ریزه‌اسپور و  طارمی

پس از عقد قرارداد عجیب مهدی طارمی با باشگاه ریزه اسپور، جو عجیبی در فضای مجازی ایجاد شد که نتیجه‌ آن فشار بر باشگاه و مدیرعامل برای بازگرداندن مهاجم تیم‌شان بود. علی اکبر طاهری هم که می دید در این فشارها محبوبیت خود را از دست خواهد داد، تلاش زیادی کرد تا مهدی طارمی را دوباره به پرسپولیس برگرداند اما بازگشتی که تاوان سنگینی برای تیم محبوب پرسپولیس داشت.

پرسپولیس با مدیریت و هدایت جناب طاهری، کار غیر قانونی کرد که لطمات آن بر این تیم سنگین و غیرقابل باور بود. باشگاه با تحریک بازیکنی که با یک باشگاه دیگر قرارداد داشت و هم‌چنین با سندسازی برای منحرف کردن قضات فیفا، کار را به جایی رساند که علاوه بر مهدی طارمی، پرسپولیس هم از دو پنجره نقل‌ و انتقالات محروم شد. البته فیفا به طور تضامنی مهدی طارمی و باشگاه را ۷۸۹ هزار یورو (۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان) جریمه کرد تا به این صورت هر دو طرف نقره داغ شوند.

شاید اگر فردی فوتبالی در راس مدیریت باشگاه پرسپولیس بود، به جای تحریک مهدی طارمی و همین طور سندسازی راه قانونی را طی می‌کرد و با مذاکره با باشگاه ترکیه‌ای رضایت نامه بازگشت طارمی به باشگاه پرسپولیس را می‌گرفت تا حالا هم پرسپولیس محروم نباشد و هم پولی از بیت المال به هدر نرود.

۴ – پرونده مانوئل ژوزه

در پرونده مانوئل ژوزه شاید بتوان گفت‌ اصلی ترین مقصر محمد رویانیان باشد که در زمان خود با این مربی پرتغالی قراردادی به مراتب بدتر از ترکمنچای به امضا رساند، اما در دوره مدیریت طاهری هم بی‌تدبیری‌های زیادی در این باره اتفاق افتاد تا جریمه بیشتری به باشگاه تحمیل شود. چرا که در زمان آمدن علی اکبر طاهری به باشگاه جمع رایی که فیفا بابت ژوزه و دستیارانش به باشگاه پرسپولیس ابلاغ کرده بود نزدیک به ۸۰۰ هزار دلار بود، اما با سوء مدیریتی که رخ داد، علیرغم این که همه می‌دانستند باشگاه در نهایت در این پرونده هم محکوم خواهد بود جناب مدیرعامل و وکلای حاذق این باشگاه به دادگاه عالی ورزش (CAS ) اعتراض کردند، اما همین اعتراض باعث شد محکومیت ۸۰۰ هزار یورویی برای ژوزه و دستیارانش به یک میلیون و ۳۵۰ هزار یورو برای خود ژوزه و همین طور ۳۸۰ هزار یورو و برای دستیارانش تبدیل شود، یعنی حدود ۹۰۰ هزار یورو بیشتر! (۴ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان)

سوال: چرا مدیرعامل یک باشگاه باید بدهی ۸۰۰ هزار یورویی مربی و دستارانش را با بی‌تدبیری به بیش از یک میلیون و ۵۰۰ هزار یورو برساند؟ اختلاف وحشتناک این افزایش هزینه را چه کسی باید بپردازد؟

۵ – پرونده علی دایی

علی دایی که با پرسپولیس قراردادی ۳ ساله داشت، پس از جدایی از این تیم  و در دوره مدیریت حمیدرضا سیاسی توانست تمام مبلغ قرارداد ۲ سال خود را از باشگاه بگیرد، اما قرار بر این بود که باشگاه مالیات قرارداد را هم پرداخت کند. پس از رفتن سیاسی و آمدن طاهری باشگاه پرسپولیس از پرداخت این مبلغ امتناع کرد، با وجود این که علی دایی بارها و بارها طی نامه ها و اظهارات مختلف تاکید کرد که از باشگاه خواسته که به موضوع مالیات قراردادش رسیدگی کند، این کار صورت نگرفت تا آقای گل فوتبال جهان ممنوع الخروج شود.

در ادامه‌ دایی با پرداخت ۱۱۰ میلیون تومان مشکل ممنوع الخروجی خود را حل کرد، اما با ارسال نامه‌ای به باشگاه خواستار حل این مشکل شد. دایی عنوان کرده بود که اگر باشگاه پرسپولیس مشکل مالیاتی‌اش را حل کند و پول هزینه شده برای ممنوع‌الخروجی را بپردازد دیگر برای سایر مطالباتش نسبت به پرسپولیس اعلام رضایت خواهد کرد. یعنی اگر باشگاه پرسپولیس چیزی نزدیک به ۴۰۰ میلیون تومان هزینه می‌کرد همه این مشکلات حل می‌شد، اما باز هم جناب طاهری هنر مدیریتش را به رخ دایی کشید و با بی‌اعتنایی به درخواست دایی باعث دلخوری و عصبانیت سرمربی سابق پرسپولیس شد تا این که او با شکایت به کمیته‌ انضباطی همه حق و حقوق خود را مطالبه کرد و در نهایت باشگاه نیز محکوم به پرداخت ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان شد، یعنی ضرر ۳ میلیارد و ۱۰۰ میلیون تومانی در این پرونده.

چگونه ممکن است که یک بدهکار حاضر نباشد با عدم پرداخت کمتر از یک هشتم بدهی‌اش‌، موضوع طلب میلیاردی یک طلبکار را ختم به خیر کند. پرسپولیس با عدم پرداخت ۴۰۰ میلیون، ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون بدهی برای باشگاه ساخته‌اند.

سوال: چه کسی مقصر این افزایش هزینه باشگاه است و این ارقام ناشی از سوء مدیریت از جیب چه کسی باید پرداخت شود.

به گزارش ایسنا،‌ اگر با خوش بینی! از جریمه سنگین و مشترک پرسپولیس و طارمی‌ (۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان) در پرونده ریزه‌اسپور - با این حساب که بازیکن خاطی پرسپولیس این پول را پرداخت خواهد کرد - بگذریم، با یک حساب ساده می‌توان دریافت که مدیران باشگاه پرسپولیس تنها در ۴ پرونده‌ گولچ، دایی، ژوزه و اوکراینی‌ها بدلیل عدم تدبیر مناسب و سوء مدیریت بیش از ۱۱ میلیارد تومان به باشگاه زیان رسانده‌اند. چه بسا اگر تصمیمات فوتبالی گرفته می‌شد، الان کمی از مشکلات این باشگاه کاسته شده بود.

امید است که وزارت ورزش به عنوان متولی باشگاه پرسپولیس با بررسی همه جوانب مالی و نقش و تاثیر تصمیمات مدیران منصوبش یک بار برای همیشه تکلیف سوء مدیریت‌ها در باشگاه‌های مطرح فوتبال خصوصا استقلال و پرسپولیس را روشن کند.