به گزارش مشرق، مرضیه کردافشاری استاد دانشگاه گنبدکاووس از اهالی خطه سرسبز گلستان است که بعد از دوره کارشناسی به تشویق خانواده تصمیم گرفت تحصیلات خود را خارج از کشور ادامه بدهد و حاصل این تصمیم، تجربه چند سال زندگی در شهر حیدرآباد هندوستان است اما تفاوت او با دیگر دانشجویان خارج از کشور حضور وی با پوشش چادر در کشور مقصد است؛ یعنی تنها با همین کار به سفیر فرهنگی جمهوری اسلامی در طول تحصیل تبدیل شده است.

چه شد که هند را برای تحصیل انتخاب کردید؟

از نوجوانی علاقه‌مند بودم برای افرادی که مسلمان نیستند از اسلام رحمانی صحبت کنم. تا اینکه پس از مقطع کارشناسی به پیشنهاد خانواده و مخصوصاً برادرم که در هندوستان دانشجو بود، تصمیم گرفتم برای ادامه‌ تحصیل به خارج از کشور بروم. بُعدِ دیگر هدفم از رفتن به خارج از کشور، دعایی بود که در اولین عمره دانشجویی از خدا خواستم و در قالب استجابت آن، فرصتی برایم به وجود آمد تا به عنوان یک مسلمان، از اسلام رحمانی برای دوستانم که از ادیان مختلف بودند، بگویم.

وضعیت شیعیان هند را چطور دیدید؟

هندوستان کشور پرجمعیتی است که از کل جمعیت آن تقریباً حدود ۲۵۰ میلیون نفر مسلمان هستند. طبق قوانین دولت هند، شیعیان نیز از احترام برخوردارند به‌ طوری‌ که مساجد و حسینیه‌هایی برای برگزاری مراسم مذهبی دارند حتی در سراسر هندوستان، روز عاشورا تعطیل است و در عزاداری‌های شیعیان، بعضی هندوها نیز شرکت می‌کنند. حیدرآباد نیز یکی از شهرهایی است که شیعیان زیادی در آن زندگی می‌کنند و مکانی دارد به نام بارگاه کوه مولا علی که یکی از اماکن مقدس شیعیان است و جالب اینجاست که در این مکان، اهل سنت حتی هندوهایی دیده‌ می‌شوند که برای نذر و توسل به حضرت علی به این منطقه می‌آیند. شیعیان این مکان را بسیار جالب درست کرده‌اند. به عنوان مثال، قسمتی به نام حضرت عباس است که در نزدیکی آن یک برکه کوچک درست شده و در کنار آن، مشک بزرگی دیده می‌شود که روی آن، نام سکینه به یاد دختر گرامی امام حسین(ع) نوشته شده است. شلوغ‌ترین زمان در بارگاه کوه مولاعلی، مربوط به شب ۱۳ رجب می‌شود که جمعیت زیادی برای توسل و دعا و جشن به مناسبت میلاد حضرت علی(ع) به این مکان می‌آیند.

شما خانم محجبه‌ای هستید که با چادر هم در هند تردد داشتید. برایتان مشکل ایجاد نمی‌کرد؟

قبل از ورودم به هندوستان از من سؤال می‌کردند که به عنوان یک خانم چادری در هند چه پوششی را انتخاب خواهم کرد و زمانی‌که جواب من به آنها چادر بود، با تعجب می‌گفتند ممکن است برایت سخت باشد.ممکن است هندوها با این پوشش تصور کنند تروریست هستی و این امنیتت را به خطر می‌اندازد.

 شاید این تفکر در بعضی افراد هموطن به خاطر اسلامی‌هراسی باشد که دشمنان اسلام در دنیا راه انداخته‌اند و مسلمانان را نگران می‌کند تا مبادا مورد سوءقصد قرار گیرند، اما من حجاب را دوست دارم و به آن به عنوان یک ارزش از طرف خداوند اعتقاد دارم، بنابراین با توکل به خدا و با توجه به فرمایش امام خمینی(ره) که فرمودند: «حجاب مصونیت است.» تصمیم خودم را گرفته بودم که حتماً حجاب و البته چادر را در هندوستان نیز حفظ کنم که به یاری خداوند موفق هم شدم. نه تنها برخورد نامناسبی ندیدم بلکه هندوها نیز بسیار احترام می‌گذاشتند، به طوری ‌که کاملاً متوجه ارزش قائل شدن‌شان و احترام‌شان به یک خانم محجبه ‌می‌شدم.

این برای من بسیار جالب بود و کاملاً از نزدیک شاهد آن بودم که چطور حجاب یک خانم، تعیین‌کننده حد مرزی برای یک نامحرم است و او را متوجه می‌سازد که نباید وارد حریم یک خانم محجبه شود و زمانی که این پیام حجاب را که حتی مردان هندو مذهب نیز متوجه آن بودند می‌دیدم، زیبایی حجاب را برایم دوچندان می‌کرد.

خاطره جالبی از حضورتان با چادر در هند دارید؟

خاطرات زیادی دارم که بخشی از آن مربوط به درخواست دوستان مسلمان حتی هندو مذهب برای تجربه‌ پوشیدن چادر می‌شود که تمایل داشتند ببینند با حجاب چه شکلی می‌شوند. تلاششان برای بستن شال به روی سر و پوشیدن چادر و نهایتِ تلاششان برای اینکه حجابی شبیه حجاب من را داشته باشند و آن لحظه را نیز با عکس‌گرفتن ثبت می‌کردند برایم واقعاً تعجب‌انگیز و خوشحال‌کننده بود. واکنش یکی از همکلاسی‌های مسیحی به حجابم نیز برایم بسیار باعث شگفتی شد. می‌گفت پوشش من، او را به یاد بانوی مقدس مذهبش می‌اندازد. بنابراین پوشش در ادیان دیگر نیز وجود دارد که برای نمونه می‌توان به راهبه‌های مسیحی اشاره کرد. یک روز هم یکی از کارمندان دانشگاه که مسلمان بود از من درخواست آوردن چادر از ایران را داشت تا آن را به همسرش هدیه بدهد. دوست مسلمان دیگری هم که اصلاً حجاب نداشت از من یک ‌چادر می‌خواست.

وضعیت دانشجویان ایرانی در هند چطور بود؟

تعداد دانشجویان خارجی و اینکه از کدام کشورها هستند، در شهرهای هندوستان متفاوت است. در شهر حیدرآباد، دانشجویان بیشتر از کشورهای عربی همچنین از ایران، چین، روسیه و دیگر کشورهای آسیایی هستند.

در ماه رمضان روزه گرفتن در هند سخت نبود؟

احساس سختی نکردم. رفتار هندوها در ماه رمضان برایم جالب بود.کاملاً می‌دانستند که در این ماه مسلمانان به چه صورت روزه می‌گیرند حتی بعضی از آنها بسیار ملاحظه می‌کردند تا مقابل مسلمان روزه‌دار آشکارا چیزی نخورند. احترام به ادیان مختلف بین مردم هندو تبدیل به یک فرهنگ و عقیده شده است که این اتحاد از طرف دولت نظارت و مدیریت می‌شود. اگرچه در سال‌های اخیر، وهابیت نفوذ بسیار گسترده‌ای در هند کرده که این اتحادِ بین ادیان مختلف را به خطر می‌اندازد.

در مباحث عبادی چطور عمل می‌کردید؟ مثلاً در بحث نماز مطمئناً آنجا مانند ایران نبود که مسجد فراوان باشد، این نماز خواندن‌ها باعث سؤال از طرف مردم نمی‌شد؟

در دانشگاه چون مسجد یا مکانی برای نماز نبود، نماز را در یکی از کلاس‌های خالی می‌خواندم. مواقعی هم که بیرون از منزل می‌رفتیم اگر مسجدی نبود با توجه به قبله‌نمایی که همراه داشتیم در کناری نماز می‌خواندیم که برای بعضی هندوها تعجب‌انگیز بود اما هرگز بی‌احترامی ندیدم. برای بعضی مسلمانان هم قابل تحسین بود و اگر مسجدی پیدا می‌کردیم یا مساجد شیعیان بود که به نماز می‌ایستادیم یا مساجد اهل تسنن بود که طبق عقایدشان، خانم‌ها اجازه ورود نداشتند، بنابراین در گوشه‌ای از حیاط مسجد، به نماز می‌ایستادیم.

مهم‌ترین درسی که از سفر به هند گرفتید چه بود؟

اینکه ما مواظب رفتار و اعمالمان باشیم زیرا ادیان دیگر رفتار مسلمانان را به دین اسلام تعمیم می‌دهند. مثلاً اگر از مسلمانی خشونت ببینند، فکر می‌کنند اسلام دین خشنی است. در واقع کوچک‌ترین رفتار نادرست یک مسلمان می‌تواند تصویر نادرستی نسبت به اسلام در ذهن یک غیرمسلمان ایجاد کند و چون دشمنان موج اسلام‌هراسی راه انداخته‌اند تا چهره‌ اسلام رحمانی را خشن و افراطی نشان بدهند، بنابراین بر مسلمانان واجب است که به یاری اسلام بشتابند و با رفتار و عمل خوب‌ خود، مبلغ اسلام رحمانی باشند.

توصیه شما به خانم‌هایی که می‌خواهند برای تحصیل به خارج از کشور بروند چیست؟

سعی کنند ارزش‌هایی مانند عفاف و حجاب را که دین اسلام برای بانوان معرفی کرده است، به درستی بشناسند. در آن صورت است که می‌توانند چهره‌ زیبایی از اسلام و ارزش‌هایی را که اسلام به بانوان داده است، به غرب و شرق دنیا معرفی کنند زیرا آنان می‌توانند در کنار حفظ این ارزش‌های والای انسانی، در اجتماع همپای مردان فعالیت داشته باشند.

منبع: روزنامه جوان