به گزارش مشرق، با جدایی بیرانوند یک بار دیگر دروازه پرسپولیس به منطقه‌ای بی ثبات تبدیل می شود. جایی که در دهه هفتاد مطمئن‌ترین پست پرسپولیس بود، ۱۶ سال است که به آرامش نرسیده است.

پرسپولیس تا پیش از شروع لیگ برتر از احمدرضا عابدزاده در درون دروازه استفاده می‌کرد. در دهه هفتاد عابدزاده دروازه پرسپولیس را ایمن کرده بود. نیما نکیسا و داود فنایی هم ذخیره های مطمئنی برای شماره یک قرمزها بودند.

علی پروین در پی اختلافاتش با عابدزاده، این بازیکن صاحب نام را در فروردین ۱۳۸۰ از پرسپولیس کنار گذاشت و از آن موقع بود که دیگر پرسپولیس صاحب یک دروازه بان درجه یک نشد.

در ۱۶ دوره قبلی لیگ برتر در اکثر ادوار پرسپولیس یک گلر ثابت نداشته است.

دوره اول و دوم: داود فنایی و فرشید کریمی

قرمزها لیگ برتر را بدون عابدزاده شروع کردند . داود فنایی در آن زمان دروازه بان قابل اتکایی بود و در تیم ملی هم حضور داشت. پروین خیالش راحت بود که با فنایی به مشکل برنمی خورد. پرسپولیس در لیگ اول با فنایی به قهرمانی رسید.

افت فنایی اما به تدریج آغاز شد و در دوره دوم فرشید کریمی، برادر بزرگتر علی کریمی هم به بازی گرفته شد. کریمی در دوره اول هم عضو پرسپولیس بود و گهگاه به بازی گرفته می شد. غیبت عابدزاده کم کم احساس می شد.

دوره سوم: ساشا ایلیچ

زلزله در پرسپولیس و خروج علی پروین و یارانش باعث جدایی داود فنایی هم شد. پرسپولیس به دروازه بان جدید نیاز داشت و دل به ساشا ایلیچ بست. این دروازه بان مقدونیه‌ای بازیکن بدی نبود اما گلهای شگفت‌انگیزی می خورد. فرشید کریمی هم همچنان دروازه بان دوم بود. ایلیچ یک سال در پرسپولیس بازی کرد و رفت تا دروازه پرسپولیس همچنان متزلزل باشد.

دوره چهارم: محمد محمدی و فرشید کریمی

محمدی مدتی بود که در عضویت پرسپولیس قرار داشت اما در لیگ چهارم با حضور راینر سوبل و علی پروین به دروازه بان اول تبدیل شد. او هم نتوانست مانند فنایی، ایلیچ، فرشید کریمی یک گلر بی‌نقص باشد هرچند که بد هم کار نکرد.

دوره پنجم: فرشید کریمی و محمد محمدی

فرشید کریمی و محمد محمدی همچنان دروازه بانان پرسپولیس بودند و در این فصل بیشتر بازی به کریمی رسید. پس از این فصل، محمدی از پرسپولیس جدا شد.

دوره ششم: فرشید کریمی، مهدی واعظی و علیرضا حقیقی

با جدایی محمد محمدی، فرشید کریمی به دروازه بان اول پرسپولیس تبدیل شد. مصطفی دنیزلی اعتقاد خاصی به فرشید داشت. در این فصل دنیزلی به یک دروازه بان جوان به نام علیرضا حقیقی هم میدان داد. مهدی واعظی هم دیگر دروازه بان قرمزها در این فصل بود. در این فصل دروازه نقطه قوت پرسپولیس نبود. قرمزها همچنان دروازه بان اول خود را پیدا نکرده بودند.

دوره هفتم: مهدی واعظی، حسن رودباریان و فرشید کریمی

حسن رودباریان دروازه بان موفق پاس تهران به پرسپولیس پیوست اما او هم نتوانست درخشش قبلی‌اش را در این تیم تکرار کند. در این فصل رودباریان و واعظی به تناوب درون دروازه قرار گرفتند و در نهایت پرسپولیس قهرمان شد. در پایان فصل رودباریان از پرسپولیس رفت. فرشید کریمی هم به هشت سال حضورش در پرسپولیس پایان داد.

دوره هشتم: علیرضا حقیقی، مهدی واعظی و میثاق معمارزاده

پرسپولیسی‌ها همچنان در حال امتحان شماره یک بودند. این بار میثاق معمارزاده به تیم اضافه شده بود. با این حال دروازه بان اول پرسپولیس در آن فصل علیرضا حقیقی دروازه بان جوان و آینده دار تیم بود. دروازه بان دوم واعظی بود و چند بازی هم به معمارزاده رسید. همچنان پرسپولیس شماره یک خود را پیدا نکرده بود. هواداران با این حال امید داشتند که حقیقی جوان این بحران را حل کند.

دوره نهم: میثاق معمار زاده و علیرضا حقیقی

میثاق معمارزاده و علیرضا حقیقی دورازه بانان اول و دوم پرسپولیس بودند که در این فصل بیشتر به معمار زاده به بازی رسید. علی دایی از نیم فصل سرمربی پرسپولیس شد و قصد داشت حقیقی را به دروازه بان اول تبدیل کند. معمارزاده در پایان فصل جدا شد.

دوره دهم: علیرضا حقیقی و رحمان احمدی

رحمان احمدی دروازه بان مطرح لیگ ایران به پرسپولیس پیوست. این بار حقیقی شماره یک بود و رحمان احمدی دروازه بان دوم.

دوره یازدهم: میثاق معمار زاده، علیرضا حقیقی و حسین هوشیار

بی ثباتی ادامه داشت. با تصمیم حمید استیلی رحمان احمدی رفت و معمارزاده برگشت. از آن فصولی بود که پرسپولیس بدجوری از دروازه ضربه خورد. حاشیه‌های علیرضا حقیقی و میثاق معمارزاده باعث جدایی حقیقی شد. معمارزاده آنقدر بد کار که پرسپولیسی‌ها در ادامه فصل دست به دامن یک دروازه بان لیگ یکی به نام حسین هوشیار شدند.

در لیگ قهرمانان آسیا پرسپولیسی‌ها از یک دروازه بان خارجی به نام آسمیر آودوکیچ استفاده کردند. در آن زمان استفاده از گلر خارجی در لیگ برتر ممنوع بود که در پایان همین فصل این قانون برداشته شد.خیلی ها دلیل اصلی دوازدهم شدن پرسپولیس در آن فصل را بازی های بسیار بد دروازه بانان تیم می دانند. نمایش های ضعیف معمارزاده هنوز فراموش نشده است.

دوره دوازدهم: نیلسون و شهاب گردان

پس از بازی های بسیار ضعیف دروازه بانان پرسپولیس در لیگ دوازدهم محمد رویانیان، مدیرعامل پرسپولیس دست به یک خانه تکانی زد. همه دروازه بانان قبلی رفتند و شهاب گردان و نیلسون برزیلی آمدند. گردان در ذوب آهن عالی کار می کرد و تصور می شد با آمدن او دروازه پرسپولیس بیمه شود اما او نتوانست در پرسپولیس خوب کار کرد. در عوض نیلسون برزیلی یک دروازه بان ششدانگ از آب در آمد. او خیال پرسپولیسی‌ها را راحت کرد. نیلسون پس از پنج هفته گردان را نیمکت نشین کرد و خودش دروازه اول شد.

دوره سیزدهم: نیلسون

پرسپولیسی‌ها دیگر دغدغه دروازه نداشتند. نیلسون در طول فصل در همه بازی ها بازی کرد. او خیلی کم گل خورد. هر چند گل بدی که در بازی با راه آهن دریافت کرد پرسپولیس را از قهرمانی دور کرد اما تمامی پرسپولیسی‌ها از او راضی بودند. به نظر می رسید بحران شماره یک قرمزها پس از یک دهه حل شده است.

دوره چهاردهم: سوشا مکانی و نیلسون

تصمیمات اشتباه سرمربیان پرسپولیس دروازه پرسپولیس را دچار بحران کرد. علی دایی، سوشا مکانی را جذب کرد. با آمدن سوشا، نیلسون کمی اعتماد به نفس خود را از دست داد و آن دروازه بان بی اشتباه گذشته نبود. مکانی هم هر وقت بازی می کرد در حد نیلسون ظاهر نمی شد. اشتباه بزرگتر را اما حمید درخشان مرتکب شد؛ زمانیکه دستور به جدایی نیلسون دروازه بان محبوب هواداران داد.

دوره پانزدهم: سوشامکانی، ایمان صادقی و الکساندر لوبانوف

بسیاری از هواداران دلیل اصلی قهرمان نشدن پرسپولیس در این فصل را نداشتن یک دروازه بان مطمئن می دانند سوشا مکانی همچنان پرحاشیه بود و با محرومیتهایش به پرسپولیس ضربه زد. در غیاب او هم ایمان صادقی و لوبانوف بهتر از او ظاهر نشدند تا پرسپولیس تاوان گلهای بدی که این سه دروازه بان خوردند را بدهد و به خاطر تفاضل گل کمتر قهرمان نشود.

دوره شانزدهم و هفدهم: علیرضا بیرانوند

با آمدن سید جلال حسینی خط دفاعی پرسپولیس سامان گرفت. پرسپولیس تیمی بود که خیلی سخت گل می خورد و به راحتی قهرمان لیگ شانزدهم شد. در این میان جذب یک دروازه بان مطمئن هم خیال همه را آسوده کرد. علیرضا بیرانوند رکورددار کلین شیت در پرسپولیس شد و به پیراهن شماره یک تیم ملی هم رسید. تصور می شد با توجه به سن و سال بیرانوند و قرارداد بلندمدت او با قرمزها پس از ۱۶ سال ثبات به دروازه پرسپولیس برگشته است اما او ساز جدایی را کوک کرده است. آیا قرار نیست هیچگاه پرسپولیس در لیگ برتر یک دروازه بان بان ثابت حداقل برای دو سال داشته باشد؟ با جدایی بیرانوند این بی‌ثباتی تمدید می شود.