به گزارش مشرق، نوآوری در ملاقات‌های مردمی و دیدارهای چهره به چهره فرمانده انتظامی تهران بزرگ مسأله‌ای است که خبر آن، این روزها سر و صدا به پا کرده و پای ثابت صحبت مردم کوچه و برزن شده است.

سردار رحیمی که در حال حاضر حدود 106 روز از آغاز ریاستش بر سکان فرماندهی انتظامی پایتخت می‌گذرد، از ابتدای آمدن، جلوس بر صندلی ریاست و ماندن در اتاق فرماندهی را جایز ندانسته و برای آگاهی از مسائل، مشکلات و ... پا به معابر، خیابان‌ها، کلانتری‌ها، جلسات مردمی 197، هیئت‌ها و مساجد گذاشته است.

فرمانده انتظامی پایتخت به جای رصد و اشراف اطلاعاتی از طریق گزارش‌های معاونان و مطالعه بولتن‌های داخلی و چشم دوختن به مانیتورهای اطاق کنترل به دل مردم رفته و به جای آنکه از جایگاه یک فرمانده ارشد با مردم سخن بگوید، آنها را از خود دانسته و با آنها نشست و برخاست می‌کند.

حضور رحیمی در هیئت‌های مذهبی، پیاده‌روی شبانه در معابر و هم‌صحبتی با مأموران پلیس راهنمایی و رانندگی و همچنین ماموران کلانتری در ساعت‌های بامدادی روز، خوش و بش کردن با جوانان تهرانی و چای خوردن با آنان در ایستگاه‌های صلواتی از جمله مواردی است که بیش از پیش این فرمانده را مردمی جلوه داده است.

این مردمی بودن زمانی که با جلوه غضب آلود وی در مواجهه با برهم زنندگان نظم عمومی و امنیت جامعه در آمیخته می‌شود نمایش واقعی از پلیس را جلوه گر می‌شود.

عملکرد فرمانده انتظامی تهران بزرگ باعث شده تا وجه دیگری از نیروی انتظامی فارغ از مسائل پلیسی و جنایی به چشم آمده و بسیاری از مردم با فراغ بال مشکلات خود را با پلیس در میان بگذارند؛ این همان چهره رحمانی پلیس است و همان چهره اجتماعی که لازمه پلیس یک کشور اسلامی است زیرا احساس امنیت مورد توجه فرماندهان ناجا را به منصه ظهور می‌گذارد. 

طرح‌های امنیت محله‌محور از دوران سردار ساجدی‌نیا و از سال‌های 89 و 90 پایه‌گذاری شده و علیرغم ایراداتی که در نحوه اجرای آن و حتی نسبت به میزان موفقیت آن مطرح می‌شود توانسته تا حدودی احساس امنیت را به جامعه تزریق کند اما آنچه امروز فرماندهی تهران بزرگ را بیش از پیش موفق، سوار بر کار و همراه با مردم نشان می‌دهد، برقراری ارتباط صمیمی، بی‌دغدغه و به دور از هرگونه محافظه‌کاری است. 

هرچند سردار رحیمی در مصاحبه‌های خود و آنجا که نیاز باشد چهره خشن و بدون تعارف پلیس را به رخ مخلان امنیت و آرامش شهروندان یادآور می‌شود اما رفتن به دل مردم آن هم در یک مسجد و ترجیح فضای روحانی مسجد به اطاق‌های سرد ملاقات مردمی باعث شده تا مردم این بار از پلیس نهراسیده و این نیروی جان بر کف را در کنار خود حس کنند.