در جدول زیر بالاترین حقوق و مزایایی که به نیروی کار در سایر کشورهای جهان پرداخت می‌شود، آمده است:

بررسی‌ها نشان می‌دهد کارگران ایرانی با 930 هزار تومان دارای کمترین دریافتی هستند، همان طور که در جدول مشاهده می‌کنید، یک نیروی کار در استرالیا هر ساعت 9.54 دلار حقوق و دستمزد دریافت می‌کند. در صورت کارکرد آنان در 192 ساعت، دستمزد آنها ۶میلیون و ۴۴ هزارتومان خواهد بود و این رقم بدون مزایا و پاداش احتمالی است. حقوق و مزایای سایر کشورهای جهان هم در جدول آمده است. همه ما برخی را می‌شناسیم که احتمالاً به خاطر کمی درآمد و عدم کفاف حقوق و مزایا در اعتراض به این امر به خودکشی اقدام کرده‌اند یا کلیه خود را به فروش رسانده و براساس نیازهای زندگی‌شان بین 8 تا 50میلیون برای کلیه خود نرخ تعیین می‌کنند. آنان در اغلب موارد برای پیوند با هیچ پزشکی مشورت نکرده و تنها به خاطر بدهکاری و تأمین خرج و مخارج زندگی تن به این کار می‌دهند و از سوی دیگر با مشکلات و چالش‌های دیگری برای خرید نیازهای اولیه زندگی خود روبه‌رو هستند.

کار زیاد و حقوق خوب

هرچند به روایت عضو کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران، میزان کار مفید با بهره وری بالا در ژاپن ۶۰، کره جنوبی 72 و آمریکا ۴۰ ساعت در هفته است و این رقم برای کشور ایران 11 ساعت برآورد می‌شود اما به هر روی باید بر این نکته هم تصریح کرد که نیروی کار در کشورهای یاد شده به دلیل دریافت حقوق و مزایای بالا، توان و انگیزه لازم برای کار کردن را در خود احساس می‌کنند اما در کشور ما چنین نیست بنابراین نیروی کار ترجیح می‌دهد براساس دستمزد کمی که دریافت می‌کند، از انجام کار درست و زیاد پرهیز کند.

از سوی دیگر شورای عالی کار هیچ گاه نتوانسته در بهبود وضعیت حقوقی و معیشتی خانوارها اقدامی اثرگذار انجام دهد به طوری که همواره شکاف و فاصله‌ای عمیق و معنادار میان دریافتی ماهانه افراد با هزینه‌ها و سبد معیشتی خانوارها وجود دارد که این مسأله به همراه خود آسیب‌هایی نظیر کم کاری پنهان و پایین آمدن سطح بهره وری را در پی داشته و به مرور بر مسأله وجدان کاری افراد تأثیر منفی باقی گذاشته است.  

اکنون به خاطر وجود این مسائل، حال بهره وری در ایران خوب نیست، گفته می‌شود، میزان بهره‌وری موجود در کشور حدود نیم درصد است، تصور می‌کنید علت این امر چیست؟ خیلی ساده است، وقتی کارگر و به طورکلی نیروی کار به دلیل کمبود حقوق و مزایا انگیزه‌ای برای فعالیت ندارند.

در ایران، منافع و سودها تنها نصیب کارفرمایان می‌شود، اگر وارد مصداق‌ها شویم باید بگوییم که در کشوری نظیر ژاپن، همه در سود و زیان شریک‌اند ولی در ایران سود تنها متعلق به کارفرماست و مسوول ضرروزیان کارگر است.

نیروی کار در ژاپن دوست دارند، انسان‌های مفیدی باشند برای همین از کارکردن خسته نمی‌شوند، ژاپنی‌ها آنچنان با کار و فعالیت عجین هستند که اگر یک روز بر سرکار حاضر نشوند، دل‌شان برای محیط کار و همکاران‌شان به شدت تنگ می‌شود. در این کشور مدیر نیز همپای نیروی کار و در کنار او فعالیت می‌کند، به همین علت است که می‌گویند ژاپنی‌ها از مدیر خود نمی‌ترسند و کار خوب ارائه می‌دهند.

در این کشور، نیروی کار تا هر زمانی که کار وجود داشته باشد، به خود اجازه نمی‌دهند، محل کار را ترک کنند. ژاپنی‌ها با تولید هر قطعه یا وسیله‌ای تصور می‌کنند که آن را برای خود تهیه کرده‌اند. آنان هر روز که بر سر کار حاضر می‌شوند، فکر می‌کنند که چگونه می‌توان با فعالیت مؤثر خود، پیشرفت بیشتری را نصیب کشور کرد.

نیروی کار آلمان هم به طور میانگین حدود 35 ساعت در هفته کار می‌کنند و این میزان نسبت به کشورهایی مثل ژاپن و کره جنوبی، رقم بالایی نیست اما بهره وری در این کشور به شدت بالاست زیرا یک آلمانی تمام تمرکز خود را به انجام درست کار معطوف می‌سازد. در فرهنگ این کشور، زندگی کاری با زندگی شخصی تفاوت دارد. آنان از کودکی می‌آموزند که وقتی بر سر کار حاضر می‌شوند باید تمامی مشکلات و چالش‌های زندگی شخصی خویش را به دست فراموشی بسپارند، زیرا از مزیت‌های شغلی و حقوق مناسبی برخوردار هستند و به راستی چه چیزی از پول بالاتر است؟

پای پول و مزایای خوب که در میان باشد، همه کار می‌کنند، وقتی بدانی زندگی‌ات در رفاه است، تن به کار می‌دهی و حداقل این است که غم کمبود حقوق را نداری و با خودت نمی‌گویی با این دستمزد کم چگونه هزینه اجاره بها و هزاران خرج و مخارج دیگر را تأمین‌کنم.

تأثیر حقوق و مزایای مکفی

پس بی‌تردید دلیل اینکه افراد در ژاپن و آلمان و یا کشورهای دیگر اینچنین عاشق کارند، این است که آنان براساس جدول ارائه شده از حقوق و مزایای نسبتاً خوبی بهره‌مند هستند و این اصل در رابطه با سایر کشورهای پیشرفته جهان هم صادق است بنابراین از نیروی کار ایرانی نباید بیهوده انتظار معجزه داشت.

منبع: صبح نو