به گزارش مشرق، «سید رحیم نعمتی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
فوریه دو سال قبل بود که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، به قاهره رفت تا با عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور مصر، دیدار و گفت‌وگو کند. آن پس از سه سفری بود که السیسی به مسکو داشت و همین حجم بالا از ملاقات‌های دو طرف باعث شد رسانه‌های منطقه مثل روزنامه مشهور الاهرام یا خبرگزاری گلف‌نیوز در آن زمان توجه خاصی به آمدن پوتین به قاهره داشته باشند و آن را تلاشی برای احیای رابطه نزدیکی ارزیابی کنند که دو کشور در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ داشتند.
حالا، پوتین باز به قاهره رفته تا مهر تأییدی به آن تحلیل‌ها زده باشد اما این بار سفر او وجوه قابل‌توجه دیگری هم دارد که باعث می‌شود دستاوردهای او در این سفر بسیار پربارتر از دفعه قبلی باشد.
اولین وجه سفر در توقف پیش‌بینی نشده او در سوریه است. او در مسیر خود توقف چندساعته‌ای در پایگاه نظامی حمیمم داشت تا هم با فرماندهان نظامی ارشد خود اوضاع سوریه را بررسی کند و هم با بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، گفت‌وگویی داشته باشد که از دمشق برای دیدار او به این پایگاه آمده بود.
این نحو توقف پوتین در حمیمم قبل از هر چیز پاسخی بود به امثال ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه، که در راستای تبلیغات امریکایی نسبت به پیروزی روسیه بر داعش ابراز تعجب کرده بود. همزمان با توقف پوتین در این پایگاه نظامی، وزارت دفاع روسیه با صدور بیانیه‌ای پاسخ قاطعی به لودریان داد و ماریا زاخاروا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه هم در صفحه فیس‌بوک خود نوشت: «آقای عزیز، دست بردارید! شما باید به موفقیت‌هایتان در عراق، لیبی و افغانستان افتخار کنید.»
لازم بود تا پوتین هم پاسخ خود را به غربی‌ها داده باشد و به همین جهت هم او در سوریه توقف کرد تا در نقش یک پیروز در جنگ با داعش ظاهر شود و بگوید: «نیروهای روسیه با پیروزی سوریه را به مقصد کشورمان ترک می‌کنند.» علاوه بر این، پوتین از این نقش و جایگاه پیروزمند خود در سوریه به نفع وضعیت موجود منطقه بهره‌برداری می‌کند و به همین جهت است که او تصمیم گرفت قبل از رسیدن به قاهره و سفر بعدی‌اش به قاهره، توقفی در این پایگاه داشته باشد هرچند که این توقف چند ساعتی بیشتر نباشد.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، روز چهارشنبه گذشته بیت‌المقدس را پایتخت رژیم صهیونیستی خواند و تصمیم خود را برای انتقال سفارت کشورش به این شهر اعلام کرد. این کار ترامپ جدای از اینکه برخلاف رویه رؤسای جمهور سابق امریکا بود، ناگهان معادلات منطقه را به هم زد تا آنجا که حکومت‌های منطقه مجبور شدند به دلیل فشار افکار عمومی دست کم مخالفت خود را با تصمیم ترامپ اعلام کنند.
این وضعیت از تنش حاصل از تصمیم امریکا فرصتی را برای پوتین فراهم کرده تا خود را به عنوان شریک قابل اعتماد این حکومت‌ها معرفی کند. کاخ کرملین به واسطه این موضوع است که موضوع بیت‌المقدس را در کنار مسائل اقتصادی و امنیتی از جمله سرفصل‌های مذاکرات پوتین با السیسی و رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، قرار داده است.
در واقع، ترامپ با این کار پرده از کارکرد امریکا در منطقه به‌خصوص پرونده منازعه فلسطینی‌ها با رژیم صهیونیستی برداشت تا آنجا که حتی محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگران فلسطینی، هم مجبور به این اعتراف شده که دیگر نمی‌توان امریکا را به عنوان میانجی مذاکرات قبول کرد و به همین دلیل هم قرار ملاقات خود را با مایک پنس، معاون ترامپ لغو کرده است.
حضور یک شریک بین‌الملل در این شرایط برای کشورهای عرب منطقه اهمیت دارد، به خصوص اینکه کارنامه موفقی هم در منطقه داشته باشد و پوتین خود را چنین شریکی می‌داند که توانسته موفقیت خود را در سوریه به دیگر کشورهای عرب نشان بدهد و حالا می‌خواهد در برابر تصمیم ترامپ در کنار این کشورها باشد.
او از این جهت است که نخست در سوریه توقف کرد تا کارنامه موفق خود را به دیگر کشورهای عرب نشان داده باشد و بعد به سراغ السیسی رفت تا با متحد عرب خود پرونده بیت‌المقدس و مسائل پیرامونی آن را باز کند. پوتین به این وسیله می‌تواند بیشترین بهره‌برداری را از سفر خود به منطقه داشته باشد، چرا که این سفر در حکم سرمایه‌گذاری بلندمدت او در منطقه است که دامنه ارتباط و نفوذش را در میان کشورهای عرب منطقه توسعه می‌دهد.
