به گزارش مشرق ، هفته نامه تماشاگر نوشت :
سال‌هاست به تکرار طوطی‌وار این جمله عادت کرده‌ایم که «تماشاگر ایرانی بهترین تماشاگر دنیاست». به نظر می‌رسد افرادی که برای اولین بار چنین عبارتی را به کار بردند، برای قیاس تماشاگران ایرانی با سایر تماشاگران فوتبال در جهان هیچ‌گونه معیاری نداشته‌اند و این جمله تنها ناشی از احساسات ناسیونالیستی بوده است.
حقیقت این است که تماشاگر ایرانی برای رقبا ترسناک نیست و دلیل این اتفاق، هم می‌تواند شرایط فرهنگی حاکم بر جامعه باشد و هم دشواری‌ها‌ی متعدد هواداری که باید برای تماشای مسابقات حساس صبح خروس‌خوان راهی ورزشگاه شود و پیش از آغاز مسابقه تمام انرژی‌اش را مصرف کند و در طول آن تخمه بشکند
دریاچه خلاقیت
پرشورترین هواداران لیگ برتر در تبریز جو سختی برای بازیکنان حریف و البته داور می‌سازند طرفداران متعصب تراکتورسازی، استاد انجام کارهای خاص و عجیب در ورزشگاه یادگار هستند.
حمل تراکتورهای کوچک نمادین به ورزشگاه، در دست داشتن پلاکاردهای حاوی عدد3 که عدد تراکتور در نظرسنجی جنجالی نود بود و راهپیمایی با صندلی‌ها‌ی شکسته‌شده در دست در پیست تارتان ورزشگاه یادگار برای تقاضای عفو جاسم کرار تنها بخشی از این ابتکارات آن‌هاست.
آن‌ها همچنین در حرکتی جالب به هر شکل ممکن در یکی از مسابقات تعداد زیادی بطری آب معدنی را به درون ورزشگاه بردند تا خشکی دریاچه ارومیه را به مسئولین امر متذکر شوند.
تبریزی‌ها معمولا در ورزشگاه‌شان از وووزلا هم استفاده می‌کنند و قویا معتقدند این بوق بزرگ اصالتا متعلق به تبریز است و نه آفریقای جنوبی ،شعار «عیبی یوخ »هم از خلاقیت‌ها‌ی جدید تبریزی‌ها‌ست که پس از شکست مورد استفاده قرار می‌گیرد و البته گاهی جایش را به عبارت «عیبی وار» می‌دهد
علم بهتر است یا فوتبال؟
فوتبال‌دوستی ایرانیان حتی به بهترین دانشگاه کشور هم رسیده و در دانشگاه صنعتی شریف هم می‌توان دانشجویان زیادی با دغدغه‌ها‌ی فوتبالی یافت. این دانشجویان اگر وقت استادیوم رفتن داشته باشند به طور حتم به تماشاگران خلاقی تبدیل می‌شوند، خلاقیت تعدادی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در ساخت سازی با صدایی بسیاری بلند برای بازی حساس ایران مقابل ایرلند در مرحله مقماتی جام‌جهانی 2002 هنوز هم در یادها مانده است و خلاقیت فوتبالی از هم‌دانشگاهی‌ها‌ی علی دایی و عادل فردوسی‌پور بعید نیست
همین نزدیکی‌هاست دریا
اوضاع امروز جامعه ایران از علاقه وافر مردم کشورمان به مکزیکی‌ها و فرهنگ‌شان خبر می‌دهد علاوه‌بر مصرف بالای ذرت مکزیکی به عنوان یک غذای محبوب توسط هموطنان‌مان، مصرف سرانه موج مکزیکی هم در استادیوم‌ها‌ی وطنی به طرز کم‌نظیری بالاست.
تماشاگران ایرانی در حالی به طور معمول هر‌چند دقیقه یک‌بار این موج زیبا را در ورزشگاه ایجاد می‌کنند که تماشاگران در جهان معمولا در طول مسابقه یک یا 2بار به صورت هماهنگ آن را به نمایش می‌گذارند. شاید اگر مصرف این موج هم مثل خیلی از چیزهای دیگر کنتور می‌انداخت، هر‌چند دقیقه یک‌بار از سوی هواداران مورد استفاده قرار نمی‌گرفت
خودجوش‌ها
تماشاگران اصفهانی و به‌ویژه طرفداران سپاهان، استاد انجام حرکات خودجوش هستند. این حرکات که با برنامه‌ریزی کانون هواداران باشگاه انجام می‌شود شامل امضای تومار و تهیه پلاکارد و نوشتن بیانیه و سر دادن شعار می‌شود که هدف اصلی‌اش به طور معمول اعتراض به عادل فردوسی‌پور و برنامه نودش و اعتراض به روند کند ساخت ورزشگاه نقش جهان اصفهان است. جالب این‌جاست که کانون هواداران سپاهان علی‌رغم اصرارش به خودجوش بودن این حرکات اسم این کانون را پای تمام تومارهای طویل‌شان می‌نویسد
خلاقیت‌ها‌ی لفظی
تماشاگران فوتبالفارسی صاحب خلاقیت‌ها‌ی لفظی منحصر‌به‌فردی نیز هستند. یکی از نمونه‌ها‌ی این خلاقیت استفاده همیشگی از عباراتی است که هواداران در ابتدای بازی و به هنگام خواندن اسامی بازیکنان توسط بلندگوی ورزشگاه آن‌ها را فریاد می‌زنند.
این عبارات به بازشناسی بازیکنان خودی از ناخودی‌ها کمک شایانی می‌کند. در ورزشگاه‌های ایران بر‌خلاف بسیاری از استادیوم‌ها‌ی دنیا دروازه‌بانان بیش از همه تشویق می‌شوند. رسیدن هر توپ به دروازه‌بان تیم خودی در ورزشگاه‌های ایران مصادف می‌شود با سوت‌ها و فریادهای شدید و بلند تماشاگران که خارجی‌ها از آن‌ها معمولا پس از رسیدن توپ زیر پای بازیکنان خائن بهره می‌برند.
خوردن آب از کیسه فریزر
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات هواداران ایرانی آبخوری ورزشگاه‌ها‌ست. تعدادی از استادیوم‌ها اصلا آبخوری ندارند و تعدادی دیگر هم تنها تعدادی محدود آبخوری در فاصله‌ای نزدیک با سرویس‌ها‌ی بهداشتی دارند، خلاقیت تماشاگر ایرانی اما این مشکل را کمی کمرنگ کرده.
از آن‌جایی که هواداران حق حمل بطری آب معدنی به درون استادیوم را ندارند، معمولا کیسه فریزرهای پر از آب را به درون ورزشگاه حمل می‌کنند، غیر از کیسه فریزر، پوست چیپس و پفک هم برای این کار مورد استفاده قرار می‌گیرند، خوردن آب از پاکت فریزر و پوست چیپس البته کار ساده‌ای نیست و گاهی صحنه‌ها‌ی خنده‌داری را روی سکوها ایجاد می‌کند. تماشاگران ایرانی دیگر به خوبی آموخته‌اند به جای انتقاد کردن با مشکلات فراوان خود کنار بیایند.
خشونت آقای بوقچی
اگر‌چه فوتبال ایران این روزها با شاهکارهایش حسابی شبکه‌ها‌ی اجتماعی جهان را تغذیه کرده است، اما پیش از این هم اتفاق زشتی در فوتبالفارسی رخ داده است که توسط دوربین‌ها‌ی موبایلی ضبط شده و بارها و بارها در فضای مجازی دیده شده است.
یکی از این اتفاقات مربوط به هواداران برمی‌گردد به ماجرای بوقچی نامحترمی که روی سکوهای ورزشگاه یکی از شهرهای کوچک شمالی کشور اقدام به ضرب و شتم هوادارهایی کرد که احتمالا حاضر نبودند شعارهای مورد‌نظر او را تکرار کنند. سرزدن این عمل خشونت‌آمیز از قشری که سابقه کاشتن بادمجان پای چشم آقای گل آسیا را هم دارند جای هیچ‌گونه تعجبی ندارد.
پایکوبی روی سکو
ویژگی بارز ورزشگاه‌های شمال و جنوب کشورمان حرکات موزون روی سکوهای آن‌هاست، یکی از شرایط مهم انتخاب بوقچی در استان‌ها‌ی شمالی و جنوبی کشورمان توانایی انجام این‌گونه حرکات است،البته در انجام حرکات موزون تماشاگران هم نیز به بوقچی‌ها می‌پیوندند و به آن‌ها کمک می‌کنند، این اتفاق در مجموع حضور در استادیوم را برای تعدادی از تماشاگران دلچسب‌تر می‌کند و جو جالبی را در ورزشگاه به وجود می‌آورد
جت اسکی روی اعصاب
در کنار پدیده تمارض آموزش منفی دیگری که تماشاگران ایرانی از اعراب گرفته‌اند استفاده از بلندگو روی سکوست. صدای گوشخراش این بلندگوها حتی اعصاب بازیکنان خودی را هم به هم می‌ریزد. طبق قانون فیفا آوردن بلندگو به داخل ورزشگاه غیرقانونی است، اما نه در کشورهای عربی جلوی این کار را می‌گیرند و نه در برخی از شهرهای کشور خودمان از جمله قم و رشت.
فاصله بسیار کم هواداران ورزشگاه شهید عضدی شهر رشت با زمین چمن باعث می‌شود استفاده مداوم از این بلندگو توسط بوقچی‌ها برای همه و به ویژه کمک‌داور نزدیک به روبه‌روی جایگاه بسیار آزاردهنده باشد.
طبل بزرگ زیر پای چپ
وسیله دیگری که تماشاگران ایرانی برای تشویق از آن استفاده می‌کنند طبل‌ها‌ی بزرگی است که زدن هر ضربه به آن‌ها لرزش و صدای وحشتناکی را تولید می‌کند. صدای این طبل‌ها‌ی بزرگ که بیشتر مختص جشن‌ها و همچنین مراسم عزاداری است، به شنوایی تماشاگران نزدیک به آن‌ها آسیب می‌رساند.
فریاد ساعتی چند؟
استفاده از «تماشاگر اجاره‌ای» یکی از پدیده‌ها‌ی خاص و عجیب فوتبال است که به شکلی منحصر‌به‌فرد در فوتبال ما به اجرا در‌می‌آید. این روش غالبا مختص تیم‌ها‌ی تهرانی بی‌هوادار است.
اجاره حنجره تعدادی انسان و تبدیل آن‌ها به تماشاگر یک تیم البته در کره شمالی و مناطقی دیگر در شرق آسیا هم رخ می‌دهد، اما روش آن‌ها یقینا با روشی که تیم‌ها‌ی ایرانی برای این کار دارند 360درجه متفاوت است،دادن پول و غذا به تماشاگران کجا و ضرب و زور و وعده‌ها‌ی سر خرمن کجا؟!
پادگان سیار
واپسین روز لیگ برتر سوم. جدال فوق‌العاده حساس استقلال و پاس تهران در صدر جدول برای قهرمانی که یکی باید در آزادی به میدان می‌رفت و دیگری در دستگردی. این بار بر‌خلاف همیشه ورزشگاه دستگردی کاملا اشباع شده بود. اما وقتی دوربین‌ها کمی نزدیک‌تر می‌رفتند کاملا مشخص می‌شد که درصد بیشتر تماشاگران سرباز هستند. این اتفاق البته برای تیم نظامی و کم‌تماشاگر پاس پیش از آن‌هم رخ داده بود و اتفاق عجیبی محسوب نمی‌شد.
اتفاق عجیب و جالب آن بود که تعداد زیادی از این سربازها به هنگام به ثمر رساندن گل‌ها‌ی پاس اصلا حرکتی از خود نشان نمی‌دادند و در‌حالی‌که هندزفری توی گوش‌شان بود مشغول گوش دادن به گزارش رادیویی بازی استقلال تهران در ورزشگاه آزادی بودند.
کودک‌آزارها
کشاندن کودکان دانش‌آموز به ورزشگاه با هزار وعده و وعید برای تشویق تیم‌ها هم در سال‌های اخیر توسط چند تیم به اجرا درآمده. تیم‌ها‌یی مثل راه‌آهن و استیل‌آذین با وعده‌ها‌یی مثل آب‌میوه پاکتی و کیک و پیراهن ورزشی دانش‌آموزان را از شهرهای اطراف به ورزشگاه می‌کشانند.
بچه‌ها اما خیلی زود می‌فهمند اوضاع آن‌طور که باید باشد نیست، نه از لباس ورزشی خبری هست و نه از مواد خوراکی وعده داده‌شده. مشکل بزرگ‌تر بچه‌ها این است که شاید فرار از مدرسه ممکن باشد، اما فرار از دست بوقچی‌ها‌ی تیم عواقبی مثل یک کتک سنگین را به همراه خواهد داشت، شاید اگر کمیته‌ها‌ی بین‌المللی که برای مقابله با کودک‌آزاری تلاش می‌کنند کمی فوتبال ایران و اتفاقاتش را دنبال کنند، نمونه‌ها‌ی خوب کودک‌آزاری را خیلی زود بیابند...
سال‌هاست به تکرار طوطی‌وار این جمله عادت کرده‌ایم که «تماشاگر ایرانی بهترین تماشاگر دنیاست». به نظر می‌رسد افرادی که برای اولین بار چنین عبارتی را به کار بردند، برای قیاس تماشاگران ایرانی با سایر تماشاگران فوتبال در جهان هیچ‌گونه معیاری نداشته‌اند و این جمله تنها ناشی از احساسات ناسیونالیستی بوده است.
حقیقت این است که تماشاگر ایرانی برای رقبا ترسناک نیست و دلیل این اتفاق، هم می‌تواند شرایط فرهنگی حاکم بر جامعه باشد و هم دشواری‌ها‌ی متعدد هواداری که باید برای تماشای مسابقات حساس صبح خروس‌خوان راهی ورزشگاه شود و پیش از آغاز مسابقه تمام انرژی‌اش را مصرف کند و در طول آن تخمه بشکند
دریاچه خلاقیت
پرشورترین هواداران لیگ برتر در تبریز جو سختی برای بازیکنان حریف و البته داور می‌سازند طرفداران متعصب تراکتورسازی، استاد انجام کارهای خاص و عجیب در ورزشگاه یادگار هستند.
حمل تراکتورهای کوچک نمادین به ورزشگاه، در دست داشتن پلاکاردهای حاوی عدد3 که عدد تراکتور در نظرسنجی جنجالی نود بود و راهپیمایی با صندلی‌ها‌ی شکسته‌شده در دست در پیست تارتان ورزشگاه یادگار برای تقاضای عفو جاسم کرار تنها بخشی از این ابتکارات آن‌هاست.
آن‌ها همچنین در حرکتی جالب به هر شکل ممکن در یکی از مسابقات تعداد زیادی بطری آب معدنی را به درون ورزشگاه بردند تا خشکی دریاچه ارومیه را به مسئولین امر متذکر شوند.
تبریزی‌ها معمولا در ورزشگاه‌شان از وووزلا هم استفاده می‌کنند و قویا معتقدند این بوق بزرگ اصالتا متعلق به تبریز است و نه آفریقای جنوبی ،شعار «عیبی یوخ »هم از خلاقیت‌ها‌ی جدید تبریزی‌ها‌ست که پس از شکست مورد استفاده قرار می‌گیرد و البته گاهی جایش را به عبارت «عیبی وار» می‌دهد
علم بهتر است یا فوتبال؟
فوتبال‌دوستی ایرانیان حتی به بهترین دانشگاه کشور هم رسیده و در دانشگاه صنعتی شریف هم می‌توان دانشجویان زیادی با دغدغه‌ها‌ی فوتبالی یافت. این دانشجویان اگر وقت استادیوم رفتن داشته باشند به طور حتم به تماشاگران خلاقی تبدیل می‌شوند، خلاقیت تعدادی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در ساخت سازی با صدایی بسیاری بلند برای بازی حساس ایران مقابل ایرلند در مرحله مقماتی جام‌جهانی 2002 هنوز هم در یادها مانده است و خلاقیت فوتبالی از هم‌دانشگاهی‌ها‌ی علی دایی و عادل فردوسی‌پور بعید نیست
همین نزدیکی‌هاست دریا
اوضاع امروز جامعه ایران از علاقه وافر مردم کشورمان به مکزیکی‌ها و فرهنگ‌شان خبر می‌دهد علاوه‌بر مصرف بالای ذرت مکزیکی به عنوان یک غذای محبوب توسط هموطنان‌مان، مصرف سرانه موج مکزیکی هم در استادیوم‌ها‌ی وطنی به طرز کم‌نظیری بالاست.
تماشاگران ایرانی در حالی به طور معمول هر‌چند دقیقه یک‌بار این موج زیبا را در ورزشگاه ایجاد می‌کنند که تماشاگران در جهان معمولا در طول مسابقه یک یا 2بار به صورت هماهنگ آن را به نمایش می‌گذارند. شاید اگر مصرف این موج هم مثل خیلی از چیزهای دیگر کنتور می‌انداخت، هر‌چند دقیقه یک‌بار از سوی هواداران مورد استفاده قرار نمی‌گرفت
خودجوش‌ها
تماشاگران اصفهانی و به‌ویژه طرفداران سپاهان، استاد انجام حرکات خودجوش هستند. این حرکات که با برنامه‌ریزی کانون هواداران باشگاه انجام می‌شود شامل امضای تومار و تهیه پلاکارد و نوشتن بیانیه و سر دادن شعار می‌شود که هدف اصلی‌اش به طور معمول اعتراض به عادل فردوسی‌پور و برنامه نودش و اعتراض به روند کند ساخت ورزشگاه نقش جهان اصفهان است. جالب این‌جاست که کانون هواداران سپاهان علی‌رغم اصرارش به خودجوش بودن این حرکات اسم این کانون را پای تمام تومارهای طویل‌شان می‌نویسد
خلاقیت‌ها‌ی لفظی
تماشاگران فوتبالفارسی صاحب خلاقیت‌ها‌ی لفظی منحصر‌به‌فردی نیز هستند. یکی از نمونه‌ها‌ی این خلاقیت استفاده همیشگی از عباراتی است که هواداران در ابتدای بازی و به هنگام خواندن اسامی بازیکنان توسط بلندگوی ورزشگاه آن‌ها را فریاد می‌زنند.
این عبارات به بازشناسی بازیکنان خودی از ناخودی‌ها کمک شایانی می‌کند. در ورزشگاه‌های ایران بر‌خلاف بسیاری از استادیوم‌ها‌ی دنیا دروازه‌بانان بیش از همه تشویق می‌شوند. رسیدن هر توپ به دروازه‌بان تیم خودی در ورزشگاه‌های ایران مصادف می‌شود با سوت‌ها و فریادهای شدید و بلند تماشاگران که خارجی‌ها از آن‌ها معمولا پس از رسیدن توپ زیر پای بازیکنان خائن بهره می‌برند.
خوردن آب از کیسه فریزر
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات هواداران ایرانی آبخوری ورزشگاه‌ها‌ست. تعدادی از استادیوم‌ها اصلا آبخوری ندارند و تعدادی دیگر هم تنها تعدادی محدود آبخوری در فاصله‌ای نزدیک با سرویس‌ها‌ی بهداشتی دارند، خلاقیت تماشاگر ایرانی اما این مشکل را کمی کمرنگ کرده.
از آن‌جایی که هواداران حق حمل بطری آب معدنی به درون استادیوم را ندارند، معمولا کیسه فریزرهای پر از آب را به درون ورزشگاه حمل می‌کنند، غیر از کیسه فریزر، پوست چیپس و پفک هم برای این کار مورد استفاده قرار می‌گیرند، خوردن آب از پاکت فریزر و پوست چیپس البته کار ساده‌ای نیست و گاهی صحنه‌ها‌ی خنده‌داری را روی سکوها ایجاد می‌کند. تماشاگران ایرانی دیگر به خوبی آموخته‌اند به جای انتقاد کردن با مشکلات فراوان خود کنار بیایند.
خشونت آقای بوقچی
اگر‌چه فوتبال ایران این روزها با شاهکارهایش حسابی شبکه‌ها‌ی اجتماعی جهان را تغذیه کرده است، اما پیش از این هم اتفاق زشتی در فوتبالفارسی رخ داده است که توسط دوربین‌ها‌ی موبایلی ضبط شده و بارها و بارها در فضای مجازی دیده شده است.
یکی از این اتفاقات مربوط به هواداران برمی‌گردد به ماجرای بوقچی نامحترمی که روی سکوهای ورزشگاه یکی از شهرهای کوچک شمالی کشور اقدام به ضرب و شتم هوادارهایی کرد که احتمالا حاضر نبودند شعارهای مورد‌نظر او را تکرار کنند. سرزدن این عمل خشونت‌آمیز از قشری که سابقه کاشتن بادمجان پای چشم آقای گل آسیا را هم دارند جای هیچ‌گونه تعجبی ندارد.
پایکوبی روی سکو
ویژگی بارز ورزشگاه‌های شمال و جنوب کشورمان حرکات موزون روی سکوهای آن‌هاست، یکی از شرایط مهم انتخاب بوقچی در استان‌ها‌ی شمالی و جنوبی کشورمان توانایی انجام این‌گونه حرکات است،البته در انجام حرکات موزون تماشاگران هم نیز به بوقچی‌ها می‌پیوندند و به آن‌ها کمک می‌کنند، این اتفاق در مجموع حضور در استادیوم را برای تعدادی از تماشاگران دلچسب‌تر می‌کند و جو جالبی را در ورزشگاه به وجود می‌آورد
جت اسکی روی اعصاب
در کنار پدیده تمارض آموزش منفی دیگری که تماشاگران ایرانی از اعراب گرفته‌اند استفاده از بلندگو روی سکوست. صدای گوشخراش این بلندگوها حتی اعصاب بازیکنان خودی را هم به هم می‌ریزد. طبق قانون فیفا آوردن بلندگو به داخل ورزشگاه غیرقانونی است، اما نه در کشورهای عربی جلوی این کار را می‌گیرند و نه در برخی از شهرهای کشور خودمان از جمله قم و رشت.
فاصله بسیار کم هواداران ورزشگاه شهید عضدی شهر رشت با زمین چمن باعث می‌شود استفاده مداوم از این بلندگو توسط بوقچی‌ها برای همه و به ویژه کمک‌داور نزدیک به روبه‌روی جایگاه بسیار آزاردهنده باشد.
طبل بزرگ زیر پای چپ
وسیله دیگری که تماشاگران ایرانی برای تشویق از آن استفاده می‌کنند طبل‌ها‌ی بزرگی است که زدن هر ضربه به آن‌ها لرزش و صدای وحشتناکی را تولید می‌کند. صدای این طبل‌ها‌ی بزرگ که بیشتر مختص جشن‌ها و همچنین مراسم عزاداری است، به شنوایی تماشاگران نزدیک به آن‌ها آسیب می‌رساند.
فریاد ساعتی چند؟
استفاده از «تماشاگر اجاره‌ای» یکی از پدیده‌ها‌ی خاص و عجیب فوتبال است که به شکلی منحصر‌به‌فرد در فوتبال ما به اجرا در‌می‌آید. این روش غالبا مختص تیم‌ها‌ی تهرانی بی‌هوادار است.
اجاره حنجره تعدادی انسان و تبدیل آن‌ها به تماشاگر یک تیم البته در کره شمالی و مناطقی دیگر در شرق آسیا هم رخ می‌دهد، اما روش آن‌ها یقینا با روشی که تیم‌ها‌ی ایرانی برای این کار دارند 360درجه متفاوت است،دادن پول و غذا به تماشاگران کجا و ضرب و زور و وعده‌ها‌ی سر خرمن کجا؟!
پادگان سیار
واپسین روز لیگ برتر سوم. جدال فوق‌العاده حساس استقلال و پاس تهران در صدر جدول برای قهرمانی که یکی باید در آزادی به میدان می‌رفت و دیگری در دستگردی. این بار بر‌خلاف همیشه ورزشگاه دستگردی کاملا اشباع شده بود. اما وقتی دوربین‌ها کمی نزدیک‌تر می‌رفتند کاملا مشخص می‌شد که درصد بیشتر تماشاگران سرباز هستند. این اتفاق البته برای تیم نظامی و کم‌تماشاگر پاس پیش از آن‌هم رخ داده بود و اتفاق عجیبی محسوب نمی‌شد.
اتفاق عجیب و جالب آن بود که تعداد زیادی از این سربازها به هنگام به ثمر رساندن گل‌ها‌ی پاس اصلا حرکتی از خود نشان نمی‌دادند و در‌حالی‌که هندزفری توی گوش‌شان بود مشغول گوش دادن به گزارش رادیویی بازی استقلال تهران در ورزشگاه آزادی بودند.
کودک‌آزارها
کشاندن کودکان دانش‌آموز به ورزشگاه با هزار وعده و وعید برای تشویق تیم‌ها هم در سال‌های اخیر توسط چند تیم به اجرا درآمده. تیم‌ها‌یی مثل راه‌آهن و استیل‌آذین با وعده‌ها‌یی مثل آب‌میوه پاکتی و کیک و پیراهن ورزشی دانش‌آموزان را از شهرهای اطراف به ورزشگاه می‌کشانند.
بچه‌ها اما خیلی زود می‌فهمند اوضاع آن‌طور که باید باشد نیست، نه از لباس ورزشی خبری هست و نه از مواد خوراکی وعده داده‌شده. مشکل بزرگ‌تر بچه‌ها این است که شاید فرار از مدرسه ممکن باشد، اما فرار از دست بوقچی‌ها‌ی تیم عواقبی مثل یک کتک سنگین را به همراه خواهد داشت، شاید اگر کمیته‌ها‌ی بین‌المللی که برای مقابله با کودک‌آزاری تلاش می‌کنند کمی فوتبال ایران و اتفاقاتش را دنبال کنند، نمونه‌ها‌ی خوب کودک‌آزاری را خیلی زود بیابند...
