به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، «آیت الله دکتر بهشتی»، نخستین رییس «قوه قضاییه جمهوری اسلامی» و دبیرکلِ «حزب جمهوری اسلامی»، خود را این چنین معرفی میکند:
«من «محمدحسینی بهشتی»، که گاه به اشتباه «محمدحسین بهشتی» می‌نویسند، نام اولم «محمد» و نام خانوادگی‌ام ترکیبی است از «حسینی» و «بهشتی». بنده در دوم آبان 1307 در شهر «اصفهان» در محله «لنبان» - از مناطق قدیمی شهر و نزدیک به «زاینده‌رود» - متولد شدم.»
وی از توان‌مندترین بازوهای «حضرت روح الله» در هدایت «نهضت اسلامی» خصوصا در آخرین ماه های منتهی به پیروزی «انقلاب اسلامی» به شمار می‌رفت. یک هفته پیش از فرار شاه از کشور، «ریچارد کاتم» عضو برجسته سفارت «ایالات متحده» در ایران، طی گزارشی به واشنگتن، از «بهشتی» با عنوان «ژنرال برجسته خمینی در تهران» یاد می کند. مدارج بالای علمی در حوزه و دانشگاه («مجتهد مُسَلم» و «دکترای فلسفه» از دانشگاه تهران)، تسلط به سه زبان خارجی، تیزهوشی و تدبیر ذاتی، از وی شخصیتی ممتاز می ساخت که در هر جمعی، به سرعت در صدر قرار می گرفت و درخششی خیره کننده می یافت. شاید همین امتیازاتِ متراکمِ علمی و شخصیتی بود که مدت کوتاهی پس از پیروزی «انقلاب اسلامی»، درست در مقطعی که در بازسازی و ساماندهی سرزمینِ خسته از اباحه‌گری، استبداد و استعمارِ خود، در جای‌گاهی صحیح و موثر قرار گرفت، موجی از حسادت و رقابت به سوی وی برخاست. با این وجود «آیت الله بهشتی» تنها طی دو سال و اندی فعالیت (که غالبا در چالش با دشمنان کوتاه قد و تنگ نظرش گذشت) با تمرکز بر محور نظام‌سازی، چنان بنیان‌های مستحکمی از خود به یادگار گذاشت که امروز، پس از سه دهه، هنوز نقاط ثقلِ اصلی نظامِ جمهوری اسلامی بر آن‌ها استوار است.
آن چه پیش رو دارید، مصاحبه تلویزیونی «شهید بهشتی» است که مدت کوتاهی پس از پیروزی انقلاب اسلامی انجام شده و حاوی توصیه هایی به انقلابیون است:
