هفته اول لیگ قهرمانان آسیا برگزار شد و دو تیم ایرانی بالاجبار و به خاطر کم‌کاری عده‌ای باز هم مجبور شدند خارج از خاک وطن به مصاف حریفان خود بروند. این محرومیت تحمیلی در حالی فوتبال ایران را بار دیگر تحت تأثیر قرار داده که اهالی این رشته و مردم انتظار داشتند با پیگیری شبانه‌روزی حق کشورمان از AFC گرفته شود، اما پس از سه سال همچنان زورمان به لابی سعودی‌ها نرسیده است. 

ضربه زدن به ورزش کشورمان به یک رشته مختص نمی‌شود؛ دشمنان ایران از هر فرصتی برای رسیدن به مقاصد خود استفاده می‌کنند و سعودی‌ها با تکیه بر لابی‌های قوی خود در کنفدراسیون فوتبال آسیا سه فصل متوالی است که با ترفندهای سیاسی‌شان حق میزبانی را از هوادارانمان گرفته‌اند. سه سال است که عربستانی‌ها با بهانه قرار دادن موضوع ناامنی کشورمان آسیا را مقابل ایران قرار داده‌اند و اتفاقاً هر سه‌بار نیز حرف آنها به کرسی نشسته است. باید دید فدراسیون فوتبال کجای این ماجرا بوده و البته برای اینکه از منافع ملی دفاع کند، چه اقداماتی انجام داده است. مناقشه سیاسی با عربستان در سال‌های اخیر رنگ و بوی دیگری پیدا کرده و یکی از دشمنان کشورمان با تکیه بر همین مناقشات امتیازهای زیادی از AFC گرفته و می‌گیرد. شاید در سال اول باورمان بر این بود که رویارویی با سعودی‌ها در زمینی بی‌طرف به خاطر اعمال نفوذ بیش از حد آنها در آسیاست و از آنجا که سران AFC فرمان‌بگیر آنها هستند، احتمال به ثمر رسیدن لابی‌های ایرانی به حداقل می‌رسید، اما حالا که برای سومین سال مجبوریم در کشوری ثالث از حریف‌مان پذیرایی کنیم باید بحث اهمال فدراسیون فوتبال در این قضیه هرچه جدی‌تر مورد بررسی قرار گیرد تا یک بار برای همیشه روشن شود که لابی سعودی‌های خیلی قوی است یا تلاش آقایان مسئول ما خیلی ضعیف!

متأسفانه روند باج‌دهی‌ کنفدراسیون فوتبال آسیا به عربستان به شدت ادامه دارد و سال‌هاست که در موارد مختلف، آرا این نهاد بین‌المللی علیه فوتبال کشورمان بوده است. در این خصوص باید به این نکته نیز اشاره داشت که فدراسیون ایران در مذاکراتش با AFC هرگز در قامت یک فدراسیون مقتدر ظاهر نشده و نتوانسته خواسته‌های ایرانی‌ها را برآورده کند. مناقشات سیاسی و بهانه مضحکی چون ناامنی در شرایطی به عنوان چماق بر ضد فوتبال ایران استفاده می‌شوند که فوتبالیست‌ها و ورزشکاران خارجی ساکن در کشورمان همواره از امنیت کامل ایران و مهمان‌نوازی هموطنانمان به بهترین شکل ممکن تعریف کرده‌اند. 

در روزهایی که آقایان با ادعای قوی بودن لابی سعودی‌ها از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند، فدراسیون کشتی موضوع حساس علیرضا کریمی را به بهترین شکل ممکن مدیریت کرده و در نهایت نیز با کمترین حد محرومیت غائله را فیصله داده است.

خودداری کشتی‌گیر تیم ملی از رویارویی با حریفی از رژیم اشغالگر بهانه خوبی بود تا مخالفانمان در IOC پس از سال‌ها عقده‌گشایی کنند. با اینکه اخبار نگران‌کننده‌ای مبنی بر محرومیت مادام‌العمر کریمی و حتی تعلیق کشتی ایران مطرح شده بود، اما خوشبختانه سفرهای هدفمند رسول خادم به سوئیس و پیگیری‌های مجدانه فدراسیون کشتی نتیجه داد و محرومیت علیرضا کریمی به شش ماه تقلیل یافت. حل شدن این دغدغه بزرگ با کمترین تبعات را باید هنر مذاکره، لابی، مدیریت خادم و همکارانش در فدراسیون کشتی خواند، هنری که بر لابی صهیونیست‌ها در کمیته بین‌المللی المپیک نیز غلبه کرد، در حالی که همه ما می‌دانیم سایه صهیونیست‌ها همواره بر سر IOC بوده و هست. بدون شک کنار زدن لابی اسرائیلی‌ها از سعودی‌ها به مراتب پیچیده‌تر و سخت‌تر است. به هر حال این موفقیت حاصل شده و مهدی تاج و همکارانش در روابط بین‌الملل بد نیست از تجربه خوب فدراسیون کشتی استفاده کنند تا بلکه هنر لابی و ضربه فنی کردن دشمنان را یاد بگیرند. بازی کردن در زمینی بی‌طرف برای کشوری که امنیت و اقتدارش در منطقه زبانزد است، شکستی بزرگ تلقی می‌شود، شکستی که فدراسیون فوتبال مقصر اصلی آن است.

* شیوا نوروزی (روزنامه نگار)