به گزارش مشرق، رونالدو نازاریو در فصل ۹۷-۱۹۹۶ در فوتبال اسپانیا حضور داشت و فصل درخشانی را رقم زد. مهاجم برزیلی ۳۴ گل به ثمر رساند. او با پیراهن بارسلونا فاتح کوپا دل ری و جام برندگان اروپا شد. رونالدو قهرمانی در لالیگا را تجربه نکرد چون رئال مادرید در نخستین سال حضور فابیو کاپلو  فاتح این رقابت ها شد اما مهاجم برزیلی سال موفقی را پشت سر گذاشت. با این حال مشکلاتش با نونیوس (رییس باشگاه بارسلونا) باعث شد تیم کاتالانی را به مقصد اینتر ترک کند و فوتبال اسپانیا ستاره بزرگی را از دست بدهد.

مهاجم برزیلی در اینتر دوران درخشانی نداشت و با آسیب دیدگی شدیدی رو به رو شد. این قضیه موجب شد قدرتش را از دست بدهد و پس از بازگشت دوباره به میادین باز هم آسیب ببیند. او تقریبا دوسال در میادین حضور نداشت. زمانی که ستاره برزیلی به فوتبال بازگشت هیچ کس تصور نمی کرد او مانند گذشته بدرخشد یا حتی به آن نزدیک شود.

با این حال کم کم به این شرایط رسید و توانست به موقع خود را به جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن برساند. او در ترکیب اصلی تیم ملی جای گرفت و در نهایت برزیل با دو گل رونالدو قهرمان جهان شد. در آن زمان فلورنتینو پرس در حال ساخت مادرید کهکشانی بود و هر سال یک ابر استاره را به تیم خود اضافه می کرد. لوییس فیگو در نخستین فصل به سفیدپوشان پیوست و مادرید توانست فاتح لالیگا شود. زین الدین زیدان در دومین فصل در این تیم حاضر شد و سفیدپوشان به قهرمانی در لیگ قهرمانان دست یافتند. سومین بازیکن که بود؟ فلورنتینو تصمیم گرفت او رونالدو باشد. رییس باشگاه رئال مادرید در حالی چنین انتخابی داشت که هنوز از زانوی آسیب دیده‌اش صحبت می‌شد، اضافه وزن داشت و زندگی معمولی نداشت چون به خروج‌های شبانه علاقه داشت و در کارناوال‌ها شرکت می‌کرد.

پرس به این موضوعات توجهی نکرد و در ۳۱ آگوست، آخرین ساعات فصل نقل و انتقالات تابستانی با مهاجم برزیلی قرار داد امضا کرد. قرارداد این بازیکن ۴۵ میلیون یورو ارزش داشت.

رونالدو دیر به تیم ملحق شد و روی فرم نبود. اولین کاری که کرد انجام یک پیش فصل جداگانه بود. هر هفته که می گذشت هواداران می پرسیدند او چه زمانی به میدان خواهد رفت. هر هفته شایعه در مورد وضعیت زانویش وجود داشت. در نهایت در روزی که همه منتظرش بودند به میدان رفت. او نخستین بازی‌اش را در سانتیاگو برنابئو و برابر آلاوس انجام داد. بازی خانگی و آسانی به حساب می‌آمد، با این حال در ترکیب اصلی حضور نداشت. دوباره پورتیو جوان برای تقویت خط حمله به میدان رفت و در کنار بازیکنانی همچون فیگو، گوتی و زیدان بازی کرد. در دقیقه ۶۴ در حالی که بازی دو بر یک به نفع مادرید بود هم‌همه ای در میان تماشاگران به وجود آمد چون رونالدو خود را گرم کرده بود اما هنوز به میدان نرفته بود. در نهایت این اتفاق افتاد و مهاجم برزیلی جانشین پورتیو شد. اولین حرکت او به گل تبدیل شد. روبرتو کارلوس مدافع به هموطنش پاس داد و رونالدو توپ را با سینه‌اش کنترل کرد و اجازه داد توپ به پایین برود، در این شرایط مدافعان حریف را جا گذاشت، از دروازه بان عبور کرد و توپ را درون دروازه جای داد. برنابئو به وجد آمد اما این گل شروع هیجان برای هواداران مادرید بود. کمی بعد رونالدو با پاس استیو مک منمن صاحب توپ شد و با سرعت شروع به حرکت کرد و به راحتی گل دومش را به ثمر رساند. سفیدپوشان در حالی بازی را با پیروزی پنج بر دو به پایان رساندند که ۲۵ دقیقه حضور رونالدو جادویی بود. آس یک روز پس از بازی تیتر زد: یک فیلم نبود بلکه واقعیتی فوق العاده بود بود.
مادرید کهکشانی، یک ستاره به تیم خود اضافه کرده بود. زانوی مهاجم برزیلی به خوبی تحمل کرد و اگر رونالدو از چیزی رنج می برد تنها آسیب دیدگی های عضلانی بود که باعث شد دیدارهای مهم را از دست بداد و شرایط فیزیکی اش را هر لحظه بدتر از قبل کند.