در خبری که این روزنامه منتشر کرد و شماری از رسانه‌های دیگر آلمانی از جمله خبرگزاری آلمان و نشریه ‌اشپیگل هم آن را بازنشر کردند آمده است که شرکت‌های تامین سوخت از این نگران بودند که با سوخت‌رسانی به هواپیمای وزیر خارجه ایران، تحریم‌های واشنگتن علیه تهران را نقض کنند.

 طبق این گزارش، قرار بود که ظریف پس از مونیخ راهی مسکو شود و به همین دلیل کنسولگری ایران در مونیخ، از فرودگاه خواسته بود که به هواپیمای وزیر خارجه سوخت‌رسانی شود. فرودگاه مونیخ این درخواست را رد کرد چرا که شرکت‌های مسئول در این زمینه، از فروش سوخت به هواپیمای ایرانی خودداری کردند.

«ولفگانگ ایشینگر» رئیس‌کنفرانس امنیتی مونیخ در مورد این موضوع به رسانه‌ها گفته که با دشواری موفق شده که این مسئله را حل کند و برای سوخت‌رسانی به هواپیمای ظریف از وزارت دفاع و وزارت خارجه کمک گرفته است.

 زوددویچه نوشت که سرانجام نیروی هوایی آلمان به ایرباس ظریف سوخت‌رسانی کرده است.

یکی از رسانه‌های آلمانی با اشاره به این اتفاق نوشت: این نخستین بار نیست که وزیر امورخارجه ایران در کنفرانس امنیتی مونیخ شرکت می‌کند. اما حتی در دوره تحریم‌های سخت بین‌المللی علیه ایران هم، هواپیمای حامل وزیرامورخارجه و همراهانش هیچ‌گاه دچار «مشکل سوخت‌رسانی» به دلیل تحریم‌ها نشد.

کنفرانس امنیتی مونیخ امسال در فاصله روزهای ۱۶ تا ۱۸ فوریه (۲۷ تا ۲۹ بهمن) با حضور شمار زیادی از مقامات جهانی برگزار شد.

مردم نامحرم هستند!

متاسفانه این اقدام توهین آمیز آلمان با سانسور و انفعال دستگاه دیپلماسی مواجه شد تا در نهایت رسانه‌های آلمانی جزییات این اقدام توهین آمیز را منتشر کردند. این اتفاق توسط «اشپیگل آنلاین»، «‌وست دویچه روندفونک (WDR)»، «نورد دویچه‌روندفونک (NDR)» و «زود دویچه‌تسایتونگ» رسانه‌ای شد.

پیش از این نیز موارد مشابه همواره از سوی رسانه‌های خارجی مطرح می‌شود و تا پیش از آن، هیچ اطلاعاتی از سوی وزارت امور خارجه منتشر نمی‌شود. گویا مردم ایران برای دستگاه دیپلماسی نامحرم هستند و نباید از این گستاخی‌ها مطلع شوند.

گستاخی‌های آلمان

رفتار گستاخانه آلمان به امتناع از سوخت رسانی به هواپیمای ظریف خلاصه نمی‌شود.

در مهرماه امسال، آلمان در اقدامی مزورانه با نصب پوستر بر دیوار سفارت این کشور در تهران، مدعی شد که دولت متبوعش در کنار مردم ایران به برجام پایبند است. این در حالی است که وزیر خارجه این کشور در اظهارنظری گستاخانه تاکید کرد که برلین آمادگی دارد فشار دیپلماتیک بر ایران را، همراه با آمریکا افزایش دهد.

علاوه‌بر این در ماه‌های گذشته «زیگمار گابریل» وزیر خارجه آلمان در مصاحبه با روزنامه الشرق‌الاوسط در اظهارنظری گستاخانه گفت:«ما می‌خواهیم با مشکل نقش ایران در منطقه با کمک آمریکا مقابله کنیم. به همین دلیل ما به وضوح محکوم کردن برنامه موشکی ایران را اعلام کرده‌ایم و چنین اقدامی با قطعنامه ۲۲۳۱ سازگاری ندارد». گابریل همچنین - بهمن ۹۵- در اظهار نظری گستاخانه از رویکرد آمریکا در قبال ایران حمایت کرده و تحریم‌های جدید تصویب شده علیه تهران از طرف واشنگتن را قابل درک ارزیابی کرد.

وی - مهرماه ۹۵ - نیز قبل از سفر به کشورمان در مصاحبه با هفته‌نامه آلمانی‌اشپیگل گفته بود: «آلمان تنها در صورتی با ایران روابط عادی و دوستانه برقرار خواهد کرد که ایران موجودیت اسرائیل را به رسمیت بشناسد». گابریل تاکید کرد:«سفر من در جهت منافع آلمان و اروپا صورت می‌گیرد و با ایران درباره مسائل اخلاقی، حقوق‌بشر، تسلیحات نظامی گفت‌وگو کرده و از نقش ایران در هم‌پیمانی با دولت بشار اسد انتقاد خواهم کرد»!

گابریل پس از ورود به ایران در نشست مشترک تجاری ایران و آلمان که در اتاق بازرگانی ایران تشکیل شده بود، جمهوری اسلامی ایران را به وحشی‌گری!  متهم کرد و گفت: «تمامی نیروهای درگیر در جنگ سوریه باید نقطه پایانی بر اعمال وحشیانه بگذارند که این امر در مورد ایران و روسیه نیز صادق است که از رژیم بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه حمایت می‌کنند»!
در مهرماه ۹۵ نیز خبری در رسانه‌ها با این عنوان منتشر شد که «نزدیک به یکسال است رئیس‌جمهور کشورمان قصد سفر به آلمان را دارد ولی دولت آلمان به بهانه‌های مختلف که برخی از این بهانه‌ها خالی از تحقیر نیست تاکنون با سفر وی موافقت نکرده است»!

علاوه ‌بر این، چندی پیش و به دنبال رفتار تحقیرآمیز برخی ماموران کنسولی و همچنین طولانی شدن فرایند صدور و هزینه بالای روادید در برخی سفارتخانه‌های اروپایی در تهران از جمله آلمان، طوماری توسط مردم خطاب به سفیر آلمان در ایران امضاء شد و هموطنانمان خواستار توقف بی‌احترامی ژرمن‌ها شدند.

گلابی‌های برجام!

اما این اولین بار نیست که در دوره پسابرجام، شاهد رفتارهای تحقیرآمیز هستیم.

برای نمونه، در بهمن ماه سال جاری، کره‌جنوبی در رفتاری گستاخانه و تحقیرآمیز و به بهانه تحریم، از اهدای هدیه به ورزشکاران ایرانی حاضر در المپیک زمستانی ۲۰۱۸ خودداری کرد.
در حال حاضر حدود ۲۶ ماه از اجرای برجام و حدود ۳۲ ماه از امضای برجام سپری شده است.

گفتنی است آقای روحانی-آبان ۹۵- با تشبیه برجام به درخت سیب و گلابی، گفت: «درب باغ به روی مردم باز شده است، یک عده کودک به درب باغ آمده‌اند می‌گویند سیب و گلابی کجاست که ما میل کنیم، ما باغ را از دست غاصبان درآوردیم و درخت کاشته‌ایم و این باغ آماده باروری است و صبر برای باروری این باغ لازم نیست؟».

تحریم‌ها به تاریخ پیوست؟!

روز بعد- ۲۷ دی ۹۴ - روزنامه‌های زنجیره‌ای به صف شدند و با تیترهایی همچون «تحریم‌ها به تاریخ پیوست»، «فروپاشی تحریم»، «صبح بدون تحریم»، «تحریم‌ها هم رفت»، «توافقات سیاسی و اقتصادی با لغو تحریم ها»، «سد تحریم شکست»، «پیروزی تدبیر بر تحریم»، «اینک بدون تحریم»، «سلام بر ایران بی‌تحریم،خلاص شدیم»، «تحریم تمام شد»، «برچیده شدن ظرف تحریم‌ها»، «روز شکست حصر اقتصادی» و... با آب و تاب به بررسی نتایج برجام پرداختند. برخی دولتمردان در کنار رسانه‌های زنجیره‌ای مدعی اصلاحات نیز در معرفی برجام از تعابیری همچون «فتح‌الفتوح»!، «آفتاب تابان»!، «معجزه قرن»!، «بزرگ‌ترین دستاورد تاریخ ایران»!، «نشانه تسلیم همه قدرت‌های بزرگ در برابر اراده ملت»!، «ورق‌خوردن تاریخ به نفع ایران»!، «پیروزی بزرگ‌تر از فتح خرمشهر»! و...استفاده کرده و با غرور و نخوت، آن را ثمره کاردانی و تدبیر خود ‌دانستند.

روحانی-تیرماه ۹۴- تاکید کرد که:«تمام تحریم‌های بانکی، بیمه‌ای، مالی، حمل‌ونقل، پتروشیمی، فلزات سنگین و تحریم‌های اقتصادی به طور کامل لغو خواهد شد و نه تعلیق».وی-۱۶ اسفند ۹۴- نیز گفت: «امروز تحریم‌ها، حتی تحریم‌هایی که مربوط به موضوع هسته‌ای نبوده برداشته شده و این مسئله نیز اعلام شده است».

تمدید تحریم آیسا، تصویب تحریم کاتسا ۲۰۱۷(مادر تحریم ها)، تمدید وضعیت اضطراری علیه ایران(توسط اوباما و ترامپ)، قانون محدودیت ویزا، پابرجا ماندن تحریم سوئیفت و... به وضوح نشان داد که نه تنها تحریم‌ها به تاریخ نپیوست و صبح بدون تحریم فرا نرسید، بلکه به دلیل «اقدامات نقد در مقابل وعده‌های نسیه» و «امضای توافق به هر قیمت» و «اجرای برجام به هر قیمت»، زیرساخت تحریم‌ها در پسابرجام گسترده‌تر شد.

همین چند ماه پیش بود که ظریف گفت که «آمریکا آنطور که در توافق هسته‌ای مقرر شده، تحریم‌ها را رفع نکرده و ما هنوز نمی‌توانیم در انگلیس یک حساب بانکی باز کنیم».

انزوای آمریکا!

برخی از مقامات ارشد دولت و رسانه‌های زنجیره‌ای بزک‌کننده برجام در سال‌های اخیر به دفعات مدعی شده‌اند که یکی از دستاوردهای برجام این بوده است «آمریکا را در جهان منزوی کرده‌ایم»، حال سؤال این است که این چه انزوایی است که یک روز کره جنوبی از ترس آمریکا، از اهدای هدیه به ورزشکاران ایرانی امتناع کرده و یک روز هم آلمان از ترس آمریکا، از سوخت رسانی به هواپیمای وزیر امور خارجه دولت تدبیر و امید امتناع می‌کند؟!

در روزهای گذشته «اصغر فخریه کاشان» قائم‌مقام وزیر راه و شهرسازی اذعان کرد: «متأسفانه شرکت‌های سازنده قطعات هواپیما و تجهیزات هوایی زیادی هستند که به‌دلیل ترس و وحشت از تحریم‌ها و جرائم آمریکا حاضر نیستند به آسانی به ایران قطعه بفروشند. در نتیجه شرکت‌های هواپیمایی ایران نمی‌توانند به موقع قطعات مورد نیاز ناوگان خود را تأمین و تعویض کنند».
بلومبرگ-اردیبهشت ۹۵- در گزارشی با عنوان «مدیران اجرایی نیز در مورد رفع تحریم‌های ایران گیج شده‌اند» به تحقیق و بررسی در زمینه نگرانی شرکت‌های اروپایی برای ورود به بازار تهران‌اشاره کرد و نوشت: «نیمی از کمپانی‌های بین‌المللی به شدت مشتاقند تا با ایران وارد تجارت شوند و تحقیقات نشان داده است که تنها کمپانی‌های خارجی به علت اینکه همچنان تحریم‌های ایران به طور کامل برداشته نشده است، عقب کشیده‌اند».

روزنامه نیویورک‌تایمز نیز-فروردین ۹۶- در گزارشی با ‌اشاره به تداوم هراس شرکت‌های بین‌المللی از معامله با ایران به دلیل تحریم‌های پابرجا مانده آمریکا، تصریح کرد: «حتی مشتاق‌ترین سرمایه‌گذاران خارجی در ایران آهسته گام برمی‌دارند».

 آسوشیتدپرس نیز چندی پیش در گزارشی نوشت: «شرکت‌ها و بانک‌های بین‌المللی از وزارت خزانه‌داری آمریکا خواسته‌اند با صدور یک دستورالعمل مکتوب به تشریح قواعد و قوانین تعامل با ایران بپردازد ولیکن دولت آمریکا به عمد از صدور هرگونه سند مکتوب در این باره امتناع کرده است بنابراین شرکت‌هایی که قصد ورود به ایران را دارند فعلاً در این باره دست نگه داشته‌اند».
روزنامه زنجیره‌ای آفتاب یزد-بهمن ۹۶- در مطلبی نوشت: «اینکه تصور کنیم اروپا کاملاً در طرف ایران قرار خواهد گرفت ساده‌لوحانه است چرا که پیوند ساختاری اروپا و آمریکا در تبادلات اقتصادی و امنیتی موجب شده این دو قدرت به یکدیگر وابستگی متقابلی داشته باشند».

پاسپورت ایرانی

روحانی ۱۰ خرداد ۱۳۹۲ در روزهای تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری در برنامه انتخاب ایرانی که در شبکه جهانی جام ‌جم با موضوع پاسخ به سؤالات ایرانیان خارج از کشور، پخش می‌شد، اعلام کرد: «قول می‌دهم که اعتبار احترام را به پاسپورت ایرانی برگردانم». وی همچنین افزود: «‌ارزش پاسپورت ایرانی، علامت نوع رابطه ما با دنیاست».
علاوه‌بر این، مقامات ارشد دولت به دفعات از تعامل سازنده و تنش زدایی با جهان و پایان ایران‌هراسی در پسابرجام سخن گفته‌اند. این در حالی است که با بررسی کارنامه دولت آقای روحانی در حوزه سیاست خارجی، انفعال و بی‌توجهی به منافع ملی و عزت ایرانی بیش از هر چیز قابل مشاهده است.

در سال ۹۵، یکی از اعضای ارشد دولت روحانی و از مسئولان ارشد نهاد ریاست جمهوری ‌که قصد داشت در سفری شخصی به آمریکا عزیمت کند، با رفتار تحقیرآمیز در فرودگاه دبی مواجه شد.ماموران دولتی فرودگاه دبی وی را به اتاق مجزا هدایت و مورد بازرسی خارج از عرف و غیرمؤدبانه قرار دادند.

موارد زیر را هم به فهرست بی‌احترامی‌ها در دولت آقای روحانی اضافه کنید:

- عدم صدور ویزا برای ابوطالبی به عنوان سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل و تروریست نامیدن وی از سوی آمریکا
- برخورد زشت عربستان با مقامات ایرانی در فاجعه منا
- تعرض به دو نوجوان ایرانی در فرودگاه جده
- بازرسی خارج از عرف و غیرمؤدبانه از یکی از اعضای ارشد دولت روحانی در امارات
- ضرب و شتم سه خانم ایرانی در فرودگاه استانبول
- قانون محدودیت ویزا (دولت اوباما)
- قانون مهاجرت (دولت ترامپ)
- بازرسی تحقیرآمیز مسافران ایرانی در آمریکا
- بازداشت معلمان ایرانی در امارات و تراشیده‌شدن سر آنان
- کشتی ایرانی و تذکر جان کری به ظریف
- مذاکره زیر سم اسب فاتح ایران در مذاکرات ایران و ایتالیا
- خط و نشان کشیدن کشورهای میکروسکوپی
- برخورد توهین آمیز «ترزا می» نخست‌وزیر انگلیس مقابل روحانی در نخستین روز حضور در نیویورک
- غارت ۲ میلیارد دلاری اموال ایران
- برخورد توهین آمیز با ایرانیان در سفارتخانه‌های اروپایی
- اهانت رئیس‌ هیئت اروپایی به مرحوم هاشمی رفسنجانی
- برهنه کردن زنان ایرانی در فرودگاه تفلیس و...

اقتدار یا انفعال؟!

برخلاف ادعاهای برخی مقامات دولتی و رسانه‌های زنجیره‌ای مدعی اصلاحات مبنی بر «پایان ایران هراسی در پسابرجام» و «فصل جدید تنش‌زدایی و تعامل در پسابرجام»، آنچه واضح و مبرهن است اینکه اقتدار، احترام می‌آورد نه انفعال.