به گزارش مشرق، خانه نیما یوشیج که از جمله آثار دوران قاجاریه است این خانه به لحاظ اینکه یکی از شعرای مشهور کشورمان در آن می‌زیسته، از ارزش فرهنگی بالایی برخوردار است. خانه نیما، دارای پلان معمولی تیپ قاجاریه است. سردر ورودی این بنا به تاریخ ۱۱۲۸ است اما در شیر سرنمای قسمت شمالی آن تاریخ ۱۱۳۶ قید شده است.

جبهه شمالی این خانه دارای یک ارسی پر ارزش با طرح گره‌چینی پرکار است و اتاق‌های طرفین ارسی و دارای ۶ نورگیر مشبک چوبی با طرح‌های جالب است. این بنا دارای ۳ ورودی، شاه‌نشین و اتاق‌های زیادی است. خانه نیما یوشیچ با داشتن آجرکاری و گچ‌کاری‌های زیبا از جاذبه‌های گردشگری استان مازندران به شمار می‌آید.

عمده مصالح به کار رفته در این بنا خشت و گل و چوب است و روکار نما نیز گچبری می‌باشد. این خانه یک بار در سال ۱۳۷۰ مورد مرمت قرار گرفت و در سال ۱۳۷۳ توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و مجددا در سال ۱۳۷۵ مرمت اساسی شد.

زادگاه او که آرامگاه وی شده است، از بنای های زیبای دوره قاجار به شمار می آید.بنیاد این عمارت با پلان مربع شکل، حیاط مرکزی و اتاق‌های متعدد پیرامون، با ویژگی‌های معماری سنتی منطقه کوهستانی در آمیخته است.عناصر تزیینی آن شامل آجرکاری،گچ بری،آیینه کاری، خراطی و ارسی های زیبا است که در فضاهای شاه نشین، تالار، اتاق های سه دری، پنج دری و سردربنا، در اوج ظرافت به نمایش نهاده شده است.

روستای یوش از ییلاقات بسیار خوش آب و هوای استان مازندران است که چهارده چشمه دارد. روستای یوش دارای باغ‌های گردو، فندق، گیلاس و زردآلو است. از شواهد و قرائن موجود قدمت این روستا به دوره ساسانیان باز می‌گردد که آتشکده رو به ویرانیِ کیا داود در حوالیِ یوش نیز شاهدی است بر این مدعا. ناصرالدین شاه قاجار نیز برای تفریح و شکار در این روستا اقامت داشته و از این روستا به عنوان مکانی مفرح و خرم نام برده است.

بافت کلی روستای یوش به صورت مجتمع و توده ای، در قسمت جنوب غربی روستا متمرکز است. خانه‌ها به صورت پلکانی در پای کوه بنا شده است و جهت آنها رو به قبله، یعنی جنوب و شرق است. مصالح اصلی دیوارها در قدیم خشت و گل و امروزه بلوک، آجر و سیمان است. در گذشته سقف‌ها تخت و با تیرهای چوبی و کاهگل پوشانده می‌شدند اما امروزه با استفاده از حلب و آلومینیوم پوشش سقف به صورت شیروانی ساخته می‌شود.

یوش دارای تابستان‌های گرم و خنک و زمستان‌های بسیار سرد است گاهی تا ارتفاع یک متر در این ناحیه برف می نشیند. خانه نیما که بازسازی و مرمت شده در پیچ و خم کوچه ای خاکی قرار دارد.

علی اسفندیاری، مردی که بعدها به نیما یوشیجمعروف شد، در بیست‌ویکم آبان‌ماه سال ۱۲۷۶ مصادف با ۱۱ نوامبر ۱۸۹۷ در روستای یوش، دیده به جهان گشود.او ۶۲ سال زندگی کرد. اگرچه سراسر عمرش در سایه مرگ مدام و سختی سپری شد؛ اما توانست معیارهای هزارساله شعر فارسی را که تغییرناپذیر و مقدس و ابدی می‌نمود، با شعرها و رای‌های محکم و مستدلش، تحول بخشد. در همان دهکده که متولد شد، خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده یاد گرفت.

نیما علاوه بر شکستن برخی قوالب و قواعد، در زبان قالب‌های شعری تاثیر فراوانی داشت؛ او در قالب غزل ـ به‌عنوان یکی از قالب‌های سنتی ـ نیز تاثیر گذار بوده؛ به طوری که عده‌ای معتقدند غزل بعد از نیما شکل دیگری گرفت و به گونه‌ای کامل‌تر راه خویش را پیمود.

این شاعر بزرگ، در حالی‌ که به علت سرمای شدید یوش، به ذات‌الریه مبتلا شده بود، برای معالجه به تهران آمد؛ معالجات تاثیری نداشت و در  ۱۳ دی‌ماه ۱۳۳۸، درگذشت. او را در تهران دفن ‌کردند؛ تا اینکه در سال ۱۳۷۲ طبق وصیتش، پیکرش را به یوش برده و در حیاط همین خانه که محل تولدش نیز بود، به خاک ‌سپردند، سیروس طاهباز،نویسنده و گردآورنده آثار نیما و بانو بهجت الزمان اسفندیاری، خواهر نیما نیز در حیاط خانه به خاک سپرده شده اند.

خانه نیما یوشیج در سال ۱۳۷۵ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۸۰۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. و در سال ۱۳۸۸ به عنوان موزه پدر شعر و ادب نو پارسی بازگشایی شد.

قلعه پولاد بلده ، پارک جنگلی نور، آبشار آب پری رویان، بقعه سلطان احمد،جنگل آفرابن روستای سرکاج، قلعه سوردار و آبشار حرم آب از جمله جاذبه های گردشگری شهر نور است.