به گزارش مشرق ، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت:
بالاخره با امام حسين(ع) يا با يزيد؟!
يك عضو مركزيت كارگزاران خواستار عبور از فضاي راديكال به سمت عقلانيت و اعتدال شد. محسن هاشمي خواستار باز شدن فضاي انتخاباتي براي معتدل ها شده است. پيش از اين گفته شده بود كه كارگزاراني ها با شعار اعتدال سعي خواهند كرد به فضاي سياسي و انتخابات بازگردند.
هاشمي در مصاحبه با دي پرس گفته است: «بايد از فضاي تندروي هاي گروه هاي سياسي و حاكم بر جامعه عبور كرد و به سمت عقلانيت رفت. اصولا فضاي سياسي وقتي در اختيار نيروهاي افراطي (راست يا چپ فرقي ندارد) قرار مي گيرد معمولا در اين فضا نيروهاي عاقل و معتدل و كساني كه براساس يك برنامه منسجم و با دورانديشي فعاليت مي كنند، خود به خود سكوت مي كنند.
در واقع فضاي حضور افراطيون به دليل آنكه بسيار پرتنش است و اجازه داده مي شود به هر كسي توهين كنند و حد و مرزي هم براي آن قائل نيستند به همين دليل معمولا معتدلين كمتر سخن مي گويند.»
محسن هاشمي همچنين مي گويد: «الان فضا صفر و يك شده است، از اين طرف برخي مي آيند و مي گويند كساني كه به فتنه- اسمش هم خودشون گذاشتن فتنه- سلام كردند يا لبخند زدند هم حق ندارند در انتخابات شركت كنند از سوي ديگر افراطيوني هم آن سوي ميدان نشسته اند و مي گويند شركت كردن در چنين انتخاباتي درست نيست و بحث تحريم را مطرح مي كنند. به هر حال اين فضاي صفر و يك بايد از يك جا شكسته بشود اما براي كساني كه قدرت را در اختيار ندارند سخت است كه اين كار را بكنند در صورتي كه صاحبان قدرت راحت تر مي توانند اين فضاي صفر و يكي را بشكنند و توقع الان اين است كه كساني كه قدرت سياسي و اجتماعي را دارند بيايند اين فضا را بشكنند و اجازه بدهند حداقل كم كم به نيم برسد كه ايده آل است و هر دو طرف بر روي يك موضوعاتي به توافق برسند ولي اينكه ما روي صفر و يك نگه داشتيم به نظرم معقول نيست و در يك دايره بسته اي قرار گرفتيم، الان كه زمان زيادي تا انتخابات نداريم به همين خاطر توقع اين است كه بايد از يك جاي قدرتمندي اين فضاي صفر و يكي شكسته بشود مخصوصا كه تهديدات دشمنان خارجي روز به روز جدي تر مي شود.»
شايان ذكر است برخي اعضاي مركزيت كارگزاران و عناصر فعالان نزديك به آن، به خاطر نقش آفريني در فتنه و آشوب سال 88 در بازداشت به سر مي برند يا از كشور خارج شده اند. اين طيف همان هايي هستند كه سخنگوي حزب آنان را نمايندگي مي كرد و زماني اعلام كرد كارگزاران حزب ليبرال-دموكراتي است و اعتقاد ندارد اسلام چارچوب سياسي، حقوقي و اقتصادي دارد. در چنين وضعيتي سخن گفتن از عقلانيت و اعتدال نيز جالب توجه است. معلوم نيست بين اسلام آمريكايي (فتنه سبز) و اسلام ناب انقلابي و خط امام چگونه مي شود حد ميانه اي پيدا كرد و دم از اعتدال زد؟ و آن «نيم» مورد نظر عضو كارگزاران يعني چه؟! يعني مثلا نيمي ليبرال-دموكرات و نيمي متشرع يا نيمي همكار جريان هاي ضدانقلاب و نيم ديگر، پايبند به قانون اساسي؟! در فضايي كه دشمنان قسم خورده ملت و كشور علنا اعلام مي كردند از فتنه سبز براي براندازي جمهوري اسلامي و جمع كردن بساط اسلام حمايت مي كنند و از اوباما و كلينتون تا پرز و نتانياهو قطار شده بودند تا به قول خودشان اين پياده نظام ارتش اسرائيل بتواند با نظام اسلامي معارضه كند، چگونه مي توان از حد ميانه و «نيم» سخن گفت؟ چطور مي شود ميان حرمت شكني يزيديان در عاشوراي سال 88 و فوران تاريخي انزجار يك ملت از اين حرمت شكني، حد وسطي- نيم كذايي!- پيدا كرد؟ و چگونه امكانپذير است كه هم تحريك كننده التهاب و آشوب بود و هم مدعي عقلانيت و اعتدال در كشور شد؟
طبيعتا حداقل انتظار از حزب كارگزاران و هر جريان سياسي ديگري اين است كه فارغ از رقابت هاي حزبي و انتخاباتي، صراحتا موضع خود را درباره معركه گيري سلطنت طلبان و تروريست هاي منافق و بهايي ها عليه اسلام و انقلاب و حضرت امام خميني(ره) و قانون اساسي اعلام كرد. تعبير « به قول خودشان فتنه»! البته نشان مي دهد حضرات هنوز هم قرار باشد غش بكنند كدام طرفي سقوط مي كنند.
و سرانجام اينكه با اين فضاي شفاف و روشن، فتنه گران و حاميان آنها هرگز در انتخابات مجلس شوراي اسلامي مجال بازيگري و فتنه گري دوباره نخواهند داشت. حداقل انتظار مردم متدين در اين ميان اعلام برائت و انزجار از صحنه سازان ورشكسته فتنه و آشوب سال 88 است.
خوشي اروپايي ها تمام شده حالا سر هزينه ها دبه در آورده اند!
«وضعيت اروپا از لحاظ اقتصادي جفت و جور نيست و اختلافات پيش آمده به سادگي حل نخواهد شد چون اصلا ساده نيست؛ دعوا سر يك شاهي صنار نيست بلكه چند كشور قوي و ضعيف اقتصادي مي خواهند سر يك سفره بنشينند و هم كاسه شوند.»
اين تحليل را راديو زمانه وابسته به اپوزيسيون مقيم هلند درباره «اجلاس سران اروپا براي نجات يورو » منتشر كرد و افزود: عملا كاسه كوزه در اروپا به هم ريخته است چون همه مي خواهند كمتر مايه بگذارند و بيشتر بخورند. يكي از موارد دردسرساز اين است كه اتحاديه اروپا براي آنكه بتواند وحدت خود را در كوران حوادث حفظ كند بايد هر چه بيشتر جمع و جور شود و به آن چيزي شبيه شود كه به طور غيررسمي از آن به عنوان ايالات متحده اروپا حرف زده مي شود. كشورهاي اروپايي از ترس واكنش ها، اصطلاح را با احتياط به كار مي برند. اما همگي مي دانند كه اروپاي واحد را جور ديگري نمي شود اداره كرد. ده سال پيش كه واحد پول يورو به جريان افتاد خيلي از كشورهاي نسبتا فقير اروپا ذوق زده شدند و با راه انداختن ساز و دهل به آن پيوستند. آنها تا توانستند از كيسه ديگران خرج كردند و بدهي بالا آوردند، به اين اميد واهي كه بدهي مال همه است و ديگران يك جوري از پس اش برمي آيند. بخصوص يوناني ها به معناي واقعي كلمه از كيسه ديگران ولخرجي مي كردند. در سالهاي نخست راه افتادن يورو هم آلمان و فرانسه بفهمي نفهمي سر كيسه را شل كرده بودند و زياد به ديگران فشار نمي آوردند تا يورو خوب جا بيافتد و همه نمك گير شوند. اما از سه سال پيش كه اقتصاد جهاني در اروپا و آمريكا بحراني شد، همه از جا در رفتند. ديدند چند تا لت و پار شده اند. يونان تقريبا ورشكسته شده و ايرلند و اسپانيا و پرتغال هم زهوارشان در رفته و ايتاليا هم زير بار سنگين بدهي ها به نفس نفس افتاده است.
اين تحليل مي افزايد: ورشكستگي يونان و چند كشور ريز و درشت ديگر، بخصوص بدهي هاي سنگين ايتاليا زنگ خطر را به صدا درآورد و راه را باز كرد براي مركل و ساركوزي تا در اجلاس چند روز پيش سران، تغييرات مهمي را در پيمان اروپا به ديگر اعضاء تحميل كنند. منتها انگليس از همين جا راه خودش را از بقيه جدا كرد. انگليس جزو حوزه يورو نيست، اما از اعضاي 27گانه اتحاديه اروپاست. با اين حال هميشه نق و نوق كرده و چوب لاي چرخ اتحاديه گذاشته است. از همان ابتدا هم هيچ علاقه اي به عضويت نداشته، اما بودن در اتحاديه اروپا برايش نان و آب داشته و از تسهيلات بانكي و گمركي برخوردار شده كه مانده است. اما حالا كه آلمان و فرانسه مته به خشخاش گذاشته و مي خواهند با انضباط و نظارت دقيق تر مو را از ماست بكشند، خودش را كنار كشيده و منافع ملي را بهانه كرده است.
راديو زمانه ادامه مي دهد: انگليس روابط ويژه اي با آمريكا دارد و شايد اين از جمله دلايل رفتار سرسختانه ديويد كامرون در اجلاس اضطراري سران اروپا بود. ساركوزي در اقدامي نمادين حتي حاضر نشد با او دست بدهد. انگليس به علت ويژگي هاي خاص تاريخي خود نمي خواهد در اروپا حل شود. مي خواهد حتي الامكان با اروپا كمي فاصله داشته و به آمريكا نزديكتر باشد. همراهي توني بلر با جرج دبليو بوش در حمله به عراق، برخلاف مخالفت بيشتر كشورهاي اروپايي، يك نمونه اين رابطه ويژه انگليس و آمريكاست. آمريكا نيز كه خود دچار بحران مالي است، از هيچ تلاشي براي متلاشي كردن يورو فرو نمي گذارد، اما از سويي چون يورو و دلار دمشان به هم وصل است، نگران ثبات يورو شده است. اوباما خواهان تصميمات همه جانبه تر و محكم تري است و مركل و ساركوزي هم نيز همين را مي خواهند، منتها چنين كاري به اين زودي ها به نتيجه نخواهد رسيد. برخي رسانه ها نگرانند حتي كشورهايي كه با تغييرات در حوزه يورو موافقت كرده اند، ظرف سال هاي آينده دبّه دربياورند.
خاطرنشان مي شود پس از ناكامي اجلاس سران اتحاديه اروپا در اتخاذ تصميم مشترك براي سرنوشت يورو و انجام تغييرات اقتصادي، شاخص هاي سهام در بازارهاي اروپايي دچار سقوط مجدد شد. اين بازارها نگران بحران بدهي ها و افزايش سقف رياضت هاي اقتصادي هستند. برخي بانك ها و شركت ها تا 1/3 درصد سقوط كرده اند.
اعتراض علوي هاي تركيه به موضع صهيونيستي آنكارا عليه سوريه
علوي هاي تركيه كه 12 ميليون نفر از جمعيت تركيه را تشكيل مي دهند، نسبت به موضع سوري دولت آنكارا معترض شده اند.
خبرگزاري فرانسه با اشاره به وقوع برخي اعتراض ها در تركيه عليه مواضع دولت اردوغان مي نويسد؛ آن يكپارچگي داخلي كه دولت تركيه تلاش داشت در قبال سوريه و بشار اسد نشان دهد شكسته شده و اكنون علوي ها به اعتراض عليه موضع آنكارا برخاسته اند. علي ميرال رئيس جمعيت اهل بيت وابسته به علوي ها در شهر انطاكيه (مرز سوريه) مي گويد ما خوب مي دانيم كه هيچ قلع و قمعي در سوريه وجود ندارد هر چند كه مثل هر كشوري مشكلاتي وجود دارد و بايد اصلاحاتي صورت بگيرد.
به گزارش ديپلماسي ايراني، خبرگزاري فرانسه از قول «ميرال» مي افزايد: ميليون ها نفر به خيابان هاي سوريه مي آيند و از بشار اسد حمايت مي كنند اما برخي شبكه ها به ويژه الجزيره با همه قوا تلاش مي كنند كه اين تظاهرات را پوشش ندهند و چيزي از آن بيان نشود و در مقابل تصاوير 200 يا 300 نفر مخالفان يا تروريست هاي مسلح را به نمايش مي گذارند.
خانم سهيله كوچاك، بازيگر تئاتر در شهر انطاكيه در اين باره مي گويد: «همه چيز در شهرهاي سوريه آرام است. در لاذقيه شمال غرب اين كشور هيچ اتفاقي نيفتاده است. مردمي كه نزد ما مي آيند مي گويند مثل هميشه زندگي روزمره شان را مي كنند.»
در همين حال دبيركل كانون وكلاي سوريه با ذكر اين كه شهر مرزي حمص به جولانگاهي براي تروريست ها و توطئه عليه سوريه تبديل شده است، از نگراني مردم سوريه نسبت به وضعيت اين شهر خبر داد.
«احمد خليل» به شبكه خبري العالم، گفت: شهر حمص به علت موقعيت مرزي و همسايگي با لبنان به مقصدي براي فعاليت گروه هاي تروريستي تبديل شده و اين گروه ها حمايت هاي مالي و نظامي خود را از گروه هاي سلفي دريافت مي كنند.
در حالي كه تروريست ها مشغول ارعاب و آدم كشي هستند رسانه هاي غربي با تحريف وقايع سوريه، گزارش هايي واژگونه از اوضاع منتشر مي كنند.
بالاخره با امام حسين(ع) يا با يزيد؟!
يك عضو مركزيت كارگزاران خواستار عبور از فضاي راديكال به سمت عقلانيت و اعتدال شد. محسن هاشمي خواستار باز شدن فضاي انتخاباتي براي معتدل ها شده است. پيش از اين گفته شده بود كه كارگزاراني ها با شعار اعتدال سعي خواهند كرد به فضاي سياسي و انتخابات بازگردند.
هاشمي در مصاحبه با دي پرس گفته است: «بايد از فضاي تندروي هاي گروه هاي سياسي و حاكم بر جامعه عبور كرد و به سمت عقلانيت رفت. اصولا فضاي سياسي وقتي در اختيار نيروهاي افراطي (راست يا چپ فرقي ندارد) قرار مي گيرد معمولا در اين فضا نيروهاي عاقل و معتدل و كساني كه براساس يك برنامه منسجم و با دورانديشي فعاليت مي كنند، خود به خود سكوت مي كنند.
در واقع فضاي حضور افراطيون به دليل آنكه بسيار پرتنش است و اجازه داده مي شود به هر كسي توهين كنند و حد و مرزي هم براي آن قائل نيستند به همين دليل معمولا معتدلين كمتر سخن مي گويند.»
محسن هاشمي همچنين مي گويد: «الان فضا صفر و يك شده است، از اين طرف برخي مي آيند و مي گويند كساني كه به فتنه- اسمش هم خودشون گذاشتن فتنه- سلام كردند يا لبخند زدند هم حق ندارند در انتخابات شركت كنند از سوي ديگر افراطيوني هم آن سوي ميدان نشسته اند و مي گويند شركت كردن در چنين انتخاباتي درست نيست و بحث تحريم را مطرح مي كنند. به هر حال اين فضاي صفر و يك بايد از يك جا شكسته بشود اما براي كساني كه قدرت را در اختيار ندارند سخت است كه اين كار را بكنند در صورتي كه صاحبان قدرت راحت تر مي توانند اين فضاي صفر و يكي را بشكنند و توقع الان اين است كه كساني كه قدرت سياسي و اجتماعي را دارند بيايند اين فضا را بشكنند و اجازه بدهند حداقل كم كم به نيم برسد كه ايده آل است و هر دو طرف بر روي يك موضوعاتي به توافق برسند ولي اينكه ما روي صفر و يك نگه داشتيم به نظرم معقول نيست و در يك دايره بسته اي قرار گرفتيم، الان كه زمان زيادي تا انتخابات نداريم به همين خاطر توقع اين است كه بايد از يك جاي قدرتمندي اين فضاي صفر و يكي شكسته بشود مخصوصا كه تهديدات دشمنان خارجي روز به روز جدي تر مي شود.»
شايان ذكر است برخي اعضاي مركزيت كارگزاران و عناصر فعالان نزديك به آن، به خاطر نقش آفريني در فتنه و آشوب سال 88 در بازداشت به سر مي برند يا از كشور خارج شده اند. اين طيف همان هايي هستند كه سخنگوي حزب آنان را نمايندگي مي كرد و زماني اعلام كرد كارگزاران حزب ليبرال-دموكراتي است و اعتقاد ندارد اسلام چارچوب سياسي، حقوقي و اقتصادي دارد. در چنين وضعيتي سخن گفتن از عقلانيت و اعتدال نيز جالب توجه است. معلوم نيست بين اسلام آمريكايي (فتنه سبز) و اسلام ناب انقلابي و خط امام چگونه مي شود حد ميانه اي پيدا كرد و دم از اعتدال زد؟ و آن «نيم» مورد نظر عضو كارگزاران يعني چه؟! يعني مثلا نيمي ليبرال-دموكرات و نيمي متشرع يا نيمي همكار جريان هاي ضدانقلاب و نيم ديگر، پايبند به قانون اساسي؟! در فضايي كه دشمنان قسم خورده ملت و كشور علنا اعلام مي كردند از فتنه سبز براي براندازي جمهوري اسلامي و جمع كردن بساط اسلام حمايت مي كنند و از اوباما و كلينتون تا پرز و نتانياهو قطار شده بودند تا به قول خودشان اين پياده نظام ارتش اسرائيل بتواند با نظام اسلامي معارضه كند، چگونه مي توان از حد ميانه و «نيم» سخن گفت؟ چطور مي شود ميان حرمت شكني يزيديان در عاشوراي سال 88 و فوران تاريخي انزجار يك ملت از اين حرمت شكني، حد وسطي- نيم كذايي!- پيدا كرد؟ و چگونه امكانپذير است كه هم تحريك كننده التهاب و آشوب بود و هم مدعي عقلانيت و اعتدال در كشور شد؟
طبيعتا حداقل انتظار از حزب كارگزاران و هر جريان سياسي ديگري اين است كه فارغ از رقابت هاي حزبي و انتخاباتي، صراحتا موضع خود را درباره معركه گيري سلطنت طلبان و تروريست هاي منافق و بهايي ها عليه اسلام و انقلاب و حضرت امام خميني(ره) و قانون اساسي اعلام كرد. تعبير « به قول خودشان فتنه»! البته نشان مي دهد حضرات هنوز هم قرار باشد غش بكنند كدام طرفي سقوط مي كنند.
و سرانجام اينكه با اين فضاي شفاف و روشن، فتنه گران و حاميان آنها هرگز در انتخابات مجلس شوراي اسلامي مجال بازيگري و فتنه گري دوباره نخواهند داشت. حداقل انتظار مردم متدين در اين ميان اعلام برائت و انزجار از صحنه سازان ورشكسته فتنه و آشوب سال 88 است.
خوشي اروپايي ها تمام شده حالا سر هزينه ها دبه در آورده اند!
«وضعيت اروپا از لحاظ اقتصادي جفت و جور نيست و اختلافات پيش آمده به سادگي حل نخواهد شد چون اصلا ساده نيست؛ دعوا سر يك شاهي صنار نيست بلكه چند كشور قوي و ضعيف اقتصادي مي خواهند سر يك سفره بنشينند و هم كاسه شوند.»
اين تحليل را راديو زمانه وابسته به اپوزيسيون مقيم هلند درباره «اجلاس سران اروپا براي نجات يورو » منتشر كرد و افزود: عملا كاسه كوزه در اروپا به هم ريخته است چون همه مي خواهند كمتر مايه بگذارند و بيشتر بخورند. يكي از موارد دردسرساز اين است كه اتحاديه اروپا براي آنكه بتواند وحدت خود را در كوران حوادث حفظ كند بايد هر چه بيشتر جمع و جور شود و به آن چيزي شبيه شود كه به طور غيررسمي از آن به عنوان ايالات متحده اروپا حرف زده مي شود. كشورهاي اروپايي از ترس واكنش ها، اصطلاح را با احتياط به كار مي برند. اما همگي مي دانند كه اروپاي واحد را جور ديگري نمي شود اداره كرد. ده سال پيش كه واحد پول يورو به جريان افتاد خيلي از كشورهاي نسبتا فقير اروپا ذوق زده شدند و با راه انداختن ساز و دهل به آن پيوستند. آنها تا توانستند از كيسه ديگران خرج كردند و بدهي بالا آوردند، به اين اميد واهي كه بدهي مال همه است و ديگران يك جوري از پس اش برمي آيند. بخصوص يوناني ها به معناي واقعي كلمه از كيسه ديگران ولخرجي مي كردند. در سالهاي نخست راه افتادن يورو هم آلمان و فرانسه بفهمي نفهمي سر كيسه را شل كرده بودند و زياد به ديگران فشار نمي آوردند تا يورو خوب جا بيافتد و همه نمك گير شوند. اما از سه سال پيش كه اقتصاد جهاني در اروپا و آمريكا بحراني شد، همه از جا در رفتند. ديدند چند تا لت و پار شده اند. يونان تقريبا ورشكسته شده و ايرلند و اسپانيا و پرتغال هم زهوارشان در رفته و ايتاليا هم زير بار سنگين بدهي ها به نفس نفس افتاده است.
اين تحليل مي افزايد: ورشكستگي يونان و چند كشور ريز و درشت ديگر، بخصوص بدهي هاي سنگين ايتاليا زنگ خطر را به صدا درآورد و راه را باز كرد براي مركل و ساركوزي تا در اجلاس چند روز پيش سران، تغييرات مهمي را در پيمان اروپا به ديگر اعضاء تحميل كنند. منتها انگليس از همين جا راه خودش را از بقيه جدا كرد. انگليس جزو حوزه يورو نيست، اما از اعضاي 27گانه اتحاديه اروپاست. با اين حال هميشه نق و نوق كرده و چوب لاي چرخ اتحاديه گذاشته است. از همان ابتدا هم هيچ علاقه اي به عضويت نداشته، اما بودن در اتحاديه اروپا برايش نان و آب داشته و از تسهيلات بانكي و گمركي برخوردار شده كه مانده است. اما حالا كه آلمان و فرانسه مته به خشخاش گذاشته و مي خواهند با انضباط و نظارت دقيق تر مو را از ماست بكشند، خودش را كنار كشيده و منافع ملي را بهانه كرده است.
راديو زمانه ادامه مي دهد: انگليس روابط ويژه اي با آمريكا دارد و شايد اين از جمله دلايل رفتار سرسختانه ديويد كامرون در اجلاس اضطراري سران اروپا بود. ساركوزي در اقدامي نمادين حتي حاضر نشد با او دست بدهد. انگليس به علت ويژگي هاي خاص تاريخي خود نمي خواهد در اروپا حل شود. مي خواهد حتي الامكان با اروپا كمي فاصله داشته و به آمريكا نزديكتر باشد. همراهي توني بلر با جرج دبليو بوش در حمله به عراق، برخلاف مخالفت بيشتر كشورهاي اروپايي، يك نمونه اين رابطه ويژه انگليس و آمريكاست. آمريكا نيز كه خود دچار بحران مالي است، از هيچ تلاشي براي متلاشي كردن يورو فرو نمي گذارد، اما از سويي چون يورو و دلار دمشان به هم وصل است، نگران ثبات يورو شده است. اوباما خواهان تصميمات همه جانبه تر و محكم تري است و مركل و ساركوزي هم نيز همين را مي خواهند، منتها چنين كاري به اين زودي ها به نتيجه نخواهد رسيد. برخي رسانه ها نگرانند حتي كشورهايي كه با تغييرات در حوزه يورو موافقت كرده اند، ظرف سال هاي آينده دبّه دربياورند.
خاطرنشان مي شود پس از ناكامي اجلاس سران اتحاديه اروپا در اتخاذ تصميم مشترك براي سرنوشت يورو و انجام تغييرات اقتصادي، شاخص هاي سهام در بازارهاي اروپايي دچار سقوط مجدد شد. اين بازارها نگران بحران بدهي ها و افزايش سقف رياضت هاي اقتصادي هستند. برخي بانك ها و شركت ها تا 1/3 درصد سقوط كرده اند.
اعتراض علوي هاي تركيه به موضع صهيونيستي آنكارا عليه سوريه
علوي هاي تركيه كه 12 ميليون نفر از جمعيت تركيه را تشكيل مي دهند، نسبت به موضع سوري دولت آنكارا معترض شده اند.
خبرگزاري فرانسه با اشاره به وقوع برخي اعتراض ها در تركيه عليه مواضع دولت اردوغان مي نويسد؛ آن يكپارچگي داخلي كه دولت تركيه تلاش داشت در قبال سوريه و بشار اسد نشان دهد شكسته شده و اكنون علوي ها به اعتراض عليه موضع آنكارا برخاسته اند. علي ميرال رئيس جمعيت اهل بيت وابسته به علوي ها در شهر انطاكيه (مرز سوريه) مي گويد ما خوب مي دانيم كه هيچ قلع و قمعي در سوريه وجود ندارد هر چند كه مثل هر كشوري مشكلاتي وجود دارد و بايد اصلاحاتي صورت بگيرد.
به گزارش ديپلماسي ايراني، خبرگزاري فرانسه از قول «ميرال» مي افزايد: ميليون ها نفر به خيابان هاي سوريه مي آيند و از بشار اسد حمايت مي كنند اما برخي شبكه ها به ويژه الجزيره با همه قوا تلاش مي كنند كه اين تظاهرات را پوشش ندهند و چيزي از آن بيان نشود و در مقابل تصاوير 200 يا 300 نفر مخالفان يا تروريست هاي مسلح را به نمايش مي گذارند.
خانم سهيله كوچاك، بازيگر تئاتر در شهر انطاكيه در اين باره مي گويد: «همه چيز در شهرهاي سوريه آرام است. در لاذقيه شمال غرب اين كشور هيچ اتفاقي نيفتاده است. مردمي كه نزد ما مي آيند مي گويند مثل هميشه زندگي روزمره شان را مي كنند.»
در همين حال دبيركل كانون وكلاي سوريه با ذكر اين كه شهر مرزي حمص به جولانگاهي براي تروريست ها و توطئه عليه سوريه تبديل شده است، از نگراني مردم سوريه نسبت به وضعيت اين شهر خبر داد.
«احمد خليل» به شبكه خبري العالم، گفت: شهر حمص به علت موقعيت مرزي و همسايگي با لبنان به مقصدي براي فعاليت گروه هاي تروريستي تبديل شده و اين گروه ها حمايت هاي مالي و نظامي خود را از گروه هاي سلفي دريافت مي كنند.
در حالي كه تروريست ها مشغول ارعاب و آدم كشي هستند رسانه هاي غربي با تحريف وقايع سوريه، گزارش هايي واژگونه از اوضاع منتشر مي كنند.
