به گزارش مشرق، اگر بپذیریم لیگ دسته اول باید پشتوانه‌ای باشد برای لیگی که بر آن نام حرفه‌ای گذاشته‌ایم، نباید توقع سطحی پایین از این لیگ داشته باشیم. اما نگاهی به این مسابقات نشان می‌دهد برخی از تیم ها نه تنها از بعد فنی، بلکه در همه ابعاد دیگر تفاوت فاحشی با یک فوتبال حرفه‌ای دارند. تا جایی که بعضا ابتدایی ترین امکان برگزاری یک مسابقه ساده فوتبال در سطح محلات را هم ندارند. و یا حتی با ابتدایی ترین آداب برگزاری یک مسابقه فوتبال هم بیگانه هستند.
مسابقات لیگ دسته اول از هفته سی و یکم عبور کرد و نفت مسجد سلیمان با پیروزی خارج از خانه‌ای که برابر اکسین به دست آورد، گام بلندی به سوی صعود به لیگ برتر برداشت. رقابت شدیدی هم بین سه تیم فجر سپاسی، خونه به خونه و نساجی قائمشهر برای صعود به لیگ برتر در گرفته است. بادران، دیگر تیمی که تا هفته‌های اخیر مدعی حضور در لیگ برتر بود تقریبا از کورس صعود جا مانده و حالا از شانس ناچیزی برای این منظور بهره می‌برد.
در پایین جدول هم که اتفاقات نادری را شاهد هستیم. معروف ترین، قدیمی ترین و پرافتخار ترین تیم‌های حاضر در لیگ یک مدتهاست غزل سقوط به دسته پایین تر را خوانده و بازی‌های شان تشریفاتی شده است.
راه آهن و صبا از همان ابتدای فصل کاندیدای سقوط بودند و با سقوطی زودهنگام خیال بسیاری از تیم‌ها را راحت کردند. ایرانجوان و بوشهر و ماشین سازی تبریز هم دیگر گزینه‌های سقوط هستند و یکی از بین این دو تیم در پایان فصل راهی دسته پایین تر می‌شود.
روز گذشته اتفاقاتی در جریان دیدارهای دو تیم صبا و راه آهن مقابل حریفان شان افتاد که قطعا به دلیل اطلاع رسانی هایی که شده از آن خبر دارید. در جریان دیدار راه آهن و گل گلهر سیرجان که به میزبانی راه‌آهن و با پیروزی ۴ بر صفر تیم میهمان به پایان رسید، ورزشگاه محل میزبانی فاقد ابتدایی ترین امکانات برگزاری یک بازی فوتبال بود. امکاناتی که در این روزها حتی برای برگزاری بازی‌های محلات هم لازم است و وجود دارد.
اگر از رفت و آمدها، تغییر و تحولات نیمکت و بازیکنان، بدهکاری‌های فراوان و بسیاری از حرف و حدیث هایی که پیرامون راه آهن وجود داشت بگذریم و به این دلایل حرفه‌ای بودن این باشگاه را زیر سئوال نبریم، نمی‌توان از فقدان تابلوهای تعویض در جریان این بازی لیگ دسته اولی به راحتی گذشت.
در یک ورزشگاه دیگر صبا مقابل مس رفسنجان به میدا می‌رود و در حالی که بیشتر از ۶۰ دقیقه از این بازی گذشته است، قهرمان سابق جام حذفی ۷ بار دروازه‌اش باز می‌شود و به بهانه اعتراض به گل هفتم، مسئولین این تیم خیلی راحت تیم شان را از زمین بیرون می‌برند و میدان را ترک می‌کنند.
صبا تا قبل از گلی که نسبت به آن اعتراض داشت ۶ بار دیگر دروازه‌اش باز شده بود و پیش از آن هم در هفته‌های گذشته به ترتیب ۶ گل مقابل نساجی و ۸ گل مقابل اکسین دریافت کرده بود. آیا تیمی که در ۳ بازی ۲۱ گل می‌خورد، مشکلش تنها یک گل مشکوک به خطا آن هم به زعم مسئولین همان تیم است؟
به نظر می‌رسد مدتهاست برخی از تیم ها باری به هر جهت در این مسابقات شرکت می‌کنند و غلو نیست اگر گفته شود فوتبال ایران را به سخره گرفته‌اند. شاید چنین تیم هایی بخواهند خیلی دیگر از ابتدایی ترین اصول حرفه ای گری را هم نادیده بگیرند. در این میان نقش فدراسیون فوتبال چه می‌شود؟ آیا فدراسیون بعنوان متولی اصلی فوتبال کشور نباید نظارت عالیه ای بر چگونگی برگزاری مسابقات و کیفیت تیم های حاضر در این مسابقات داشته باشد؟
از فدراسیون فوتبال انتظار می‌رود با چنین تیم هایی برخورد کرده و حتی از حضور آنها در مسابقاتی که قرار است پشتوانه لیگی تحت عنوان لیگ حرفه‌ای باشد ممانعت بعمل آورد. این حداقل کاری است که فدراسیون می تواند در راستای بهبود کیفیت لیگ دسته اول فوتبال کشور و حتی لیگ‌های پایین تر داشته باشد.
