به گزارش مشرق، «دربی بی‌کافئین»؛ این اصطلاحی بوده که خیلی از رسانه‌ها برای توصیف بازی یکشنبه شب رئال و اتلتیکو در شهرآورد مادرید به کار بردند، اصطلاحی که شاید تا حدودی توانست غرور دو تیم را برای ارائه یک بازی جدی‌تر تحریک کند؛ اما در نهایت چیزی نبود جز یک دستگرمی برای هر یک از دو تیم جهت آماده کردن خودشان برای مأموریت‌های مهم‌تر بعدی. وقتی سوت پایان به صدا درآمد غرور دو تیم بدون آنکه لطمه‌ای به آن وارد آمده باشد، حفظ شد و از آن مهم‌تر روحیه سرمربیان و تیم‌های آنها.
این شهرآورد بود که روی یک صندلی دندانپزشکی اروپایی برگزار شد، شهرآوردی که تب و تابش را به خاطر نداشتن فرصت قهرمانی در لالیگا از دست داده بود. زین‌الدین زیدان و دیه‌گو سیمئونه می‌دانند که در این فصل تنها راهی که برای کسب موفقیت دارند، بردن جامی اروپایی است؛ چون در داخل که بارسلونا را از همین حالا می‌توان قهرمان لیگ دانست و شاید به همین دلیل در شهرآورد نه نشانه‌ای از خون و خونریزی بود نه جنگ با چنگ و دندان.
برای سرمربی رئال مادرید هیچ توجیهی برای پذیرش ریسکی غیرضروری در شهرآورد و در آستانه بازی برگشتش با یوونتوس در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا وجود نداشت. کریستیانو رونالدو بعد از 60 دقیقه و براساس یک برنامه کاملاً از پیش تعیین شده، از میدان خارج شد بخصوص وقتی که واکنش خونسردانه و بدون ذره‌ای از اعتراض ستاره پرتغالی به تصمیم سرمربی‌اش را مشاهده می‌کردی. مرد فرانسوی کاری را کرده که هیچ یک از همتایان قبلی او در این تیم نتوانسته بودند انجام دهند و فرمول مدیریت انرژی ستاره رئال را پیدا کرده است. این فرمول فصل گذشته در اروپا نتیجه‌ای بی‌عیب و نقص داشت و زیدان از تاریخ اخیر لیگ قهرمانان درس‌های دیگری هم گرفته است.
مدافع عنوان قهرمانی رقابت‌ها در گذشته نشان داده که در حفظ برتری‌های پرگلش در خانه مشکل دارد: فصل 15-2014 در همین ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، شالکه به کهکشانی‌های تحت هدایت آنچلوتی در دومین فصل مربیگری این مرد ایتالیایی در رئال مادرید، 4 گل زد. رئال هرگز به طور جدی خطر حذف از رقابت‌ها را احساس نکرد و با زدن 3 گل جواب گل‌های حریف را داد اما گل‌های نیمه دوم لروی سانه و کلاس یان هونتلار نتیجه مجموع دو بازی رفت و برگشت را 5 بر 4 کرد، نتیجه‌ای نزدیک‌تر و خطرناک‌تر از آنچه که تیم مادریدی تصور می‌کرد. این شبیه سناریویی بود که یک سال پیش‌تر از آن در شب دفاع از برد 3 بر صفر خانگی‌اش مقابل دورتموند تجربه کرد. در وستفالن اشتادیون، میهمان اسپانیایی کل نیمه دوم را در اوج وحشت و نگرانی از خطر حذف سپری کرد زمانی که دوبل گل مارکو رویس در 45 دقیقه نخست، میزبان را پیش انداخت و آن را در آستانه پیش انداختن از حریف پرآوازه‌اش در مجموع دو بازی رفت و برگشت قرار داد.
از آن زمان زیدان بیشتر به مهره‌های باتجربه و کهنه‌کارش تکیه کرده است و سهل‌انگاری به میزان زیادی از عملکرد تیم او در رقابت‌های اروپایی زدوده شده است. این مربی تازه‌کار در بازی برگشت تیمش برابر ولفسبورگ فهمید که مرز میان موفقیت و ناکامی در رقابت‌های اروپایی چقدر باریک است. در آن بازی رئال مادرید در خانه باید سه گل می‌زد تا صعود کند.
امشب زیدان یک بار دیگر باید اطمینان حاصل کند که تیمش همان تعداد گلی که آن شب از ولفسبورگ خورد را بدون جبران هیچ یک از آنها دریافت نمی‌کند.
وجود ذهنیت «نداشتن چیزی برای از دست دادن» در میان یوونتوسی‌ها در بازی امشب، برای رئال مادرید بسیار خطرناک است. یووه به مانند بوکسوری است که در راند آخر مبارزه است و می‌داند در راندهای قبلی امتیازات کمتری از حریفش گرفته است اما هنوز می‌داند که امکان ضربه فنی کردن حریفش وجود دارد. پس هرچه ضرباتش را وحشیانه‌تر و مصمم‌تر بزند، آسیب بیشتری به آن خواهد آورد. زیدان باید تیمش را برای ضربات زودهنگام یوونتوس آماده کند. در دور قبلی گونسالو ایگواین کسی بود که آستین‌ها را برای نجات تیمش بالا زد و با زدن یک گل و دادن یک پاس گل در عرض 10 دقیقه مسبب حذف تاتنهام شد و خودش قطعاً جزو کسانی است که دوست دارد امشب آن کار را تکرار کند و چه جایی بهتر از برنابئو برای اثبات توانایی‌هایش.
آمار می‌گوید شانس صعود یووه بسیار ضعیف است چون هرگز سابقه نداشته تیمی در مرحله حذفی لیگ قهرمانان در خانه 3 بر صفر ببازد و این باخت را در خانه حریف جبران کند. با این حال یکی دو گل زودهنگام برای یوونتوس می‌تواند قفس مبارزه را بلرزاند.
