به گزارش مشرق، انتقادات هواداران و اهالی رسانه‌ها از قرارداد فدراسیون فوتبال ایران و شرکت تولیدات پوشاک ورزشی آدیداس، مصاحبه جدیدی را از هدایت ممبینی، رییس کمیته بازاریابی فدراسیون فوتبال به دنبال داشت. او که در مصاحبه چند روز قبل خود پرده از آیتم‌های این قرارداد برداشته بود، حالا صحبت‌هایی را مطرح کرده تا هواداران به واسطه آن به عقد این قرارداد با شرکت آدیداس ببالند و افتخار کنند که تیم ملی قرار است با پوشاک این شرکت آلمانی در جام جهانی شرکت کند.
او با پس گرفتن صحبت‌های خود مبنی بر این که فدراسیون فوتبال سهمی از فروش البسه تیم ملی به هواداران ندارد، تاکید کرد درصد سهم ایران از فروش این البسه هواداران متغیر است.
با این حال عجیب‌ترین قسمت اظهارات ممبینی مربوط به موافقت آدیداس با تامین البسه سایر تیم‌های ملی زیر نظر فدراسیون فوتبال از شرکت‌های داخلی است که مخاطب را با علامت سوال‌های متعددی رو به رو می‌کند.
ممبینی با اشاره به این موضوع گفته است: "آدیداس ضمن تاکید بر تفاهم صورت گرفته با فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران، در همکاری و تعامل با فدراسیون کشورمان پذیرفت در سالی که توسط مقام معظم رهبری به عنوان سال حمایت از کالای ایرانی نامگذاری شده، این اجازه را بدهد که ۱۷ تیم ملی دیگر به جز تیم ملی بزرگسالان کشورمان، از تولیدات داخلی استفاده کنند."
شاید باید به خاطر این اظهار نظری که ممبینی داشته باید به حضور او در سمت بازاریابی فدراسیون فوتبال شک کرد. این داور بازنشسته یا جزییات قرارداد با آدیداس را نمی‌داند یا برای خوب جلوه دادن قرارداد با این شرکت هر حرفی را به زبان می‌آورد.
نکته اول: قرارداد فدراسیون فوتبال با شرکت آدیداس به صورت اسپانسری نیست بلکه این فدراسیون در ازای پولی که می‌پردازد، پوشاک دریافت می‌کند و آدیداس به خاطر دلایلی که فدراسیون قبلا گفته بود، اسپانسر تیم‌های ملی نیست و نمی‌تواند ادعایی داشته باشد که چرا سایر تیم‌های ملی از پوشاک این شرکت استفاده نمی‌کند.
نکته دوم: آدیداس پذیرفته که پوشاک تیم ملی بزرگسالان را با ۷۰ درصد تخفیف در اختیار تیم ملی بگذارد و قبلا هم مسئولان این شرکت تلویحا اعلام کرده بودند علاقه‌ای به تامین پوشاک سایر تیم های ملی ندارند چرا که سودی برای آنها ندارد. پس این آدیداس است که نمی‌خواهد پوشاک ۱۷ تیم دیگر فدراسیون فوتبال را تامین کند.
نکته سوم: قرارداد میان فدراسیون فوتبال و آدیداس در سال ۹۶ نهایی شد و سایت فدراسیون هم در اطلاعیه‌ای این موضوع را اعلام کرد. حالا معلوم نیست ممبینی چطور مدعی است که به خاطر نامگذاری سال ۹۷ به نام سال حمایت از تولید ملی، آدیداس این موضوع را قبول کرده است. مگر این که ممبینی و همکارانش پیش از سال ۹۷ از نامگذاری این سال اطلاع داشته باشند.
نکته چهارم: آدیداس در قرارداد مذکور، به اندازه‌ای سود کرده که نخواهد با تامین پوشاک سایر تیم‌های ملی با ۷۰ درصد تخفیف دچار ضرر و زیان شود. در واقع اگر آدیداس قبول کرده بود که پوشاک سایر تیم‌های ملی را هم با ۷۰ درصد تخفیف، تهیه کند و اکنون فدراسیون فوتبال این بند از قرارداد خرید پوشاک را ابطال کرده، به صورت آشکار مشخص است که مدیران فدراسیون فوتبال علاوه بر قبول ضرر و زیان، در برخورد با تیم‌های ملی تبعیض قائل شده‌اند.
بخش دیگر اظهارات ممبینی مربوط استفاده از پیراهن های ساده و بدون طراحی برای تیم ملی ایران در جام جهانی است. شاید این موضوع در مواجهه با سایر مشکلاتی که در فدراسیون فوتبال وجود دارد بزرگ نباشد و در برابر نحوه عقد قرارداد با آدیداس بزرگ جلوه نکند اما اظهارات ممبینی یک بار دیگر خواننده را مجاب به تفکر می‌کند که آیا فدراسیون فوتبال از نحوه عقد قراردادهای اسپانسری در دنیا خبر دارد؟
ممبینی درباره نبود طرح یوز و لباس ساده ایران می‌گوید: "در حال حاضر طرح یوز روی این لباس‌ها وجود ندارد. به این دلیل که شرکت آدیداس اصرار داشت اگر طرح یوز را در جایی که فیفا اجازه داده روی لباس بزنیم، عملا تکنولوژی کولینگ آنها دیگر کاربردی ندارد."
نکته اول: آدیداس فقط برای کشورهایی اقدام به طراحی لباس کرده که اسپانسر آنها است و برای خرید پوشاک به صورت خرده فروشی، طراحی خاصی انجام نمی‌دهد، چرا که این قبیل قراردادها اعتبار زیادی ندارند و آدیداس روی آنها سرمایه‌گذاری نمی‌کند. هدف از طراحی لباس، در وهله نخست، تشویق هواداران برای خرید لباس‌های هواداری است که عملا آدیداس به خاطر نوع قرارداد با ایران آن را دنبال نمی‌کند.
نکته دوم: ممبینی می‌گوید استفاده از طرح یوز روی لباس ایران سیستم کولینگ را دچار اختلال می‌کند. آیا سایر تیم‌های بزرگ دنیا از مدل و طرح خاصی برای البسه خود استفاده نمی‌کنند؟ اگر قرار بود از طرح یوز روی لباس تیم ملی هم استفاده شود، به نظر نمی‌رسد نماد این حیوان در حال انقراض مشکلی در سیستم کولینگ ایجاد می‌کرد چرا که این شرکت با یک طراحی بسیار خوب که روی پیراهن سایر تیم‌ها هم انجام می‌دهد، می‌توانست طرح یوز را برای خارج کردن لباس تیم ملی از سادگی بیش از حد، ایجاد کنند.
نکته سوم: همه هواداران این نکته را می‌دانند که تیم ملی از لباس‌های آماده و طرح‌های عمدتا تمرینی آدیداس برای بازی‌های مقدماتی جام جهانی و دیدارهای دوستانه اخیر استفاده کرده چرا که تیم ملی پوشاک این شرکت را از نمایندگی‌هایش به قیمت خرده فروشی تهیه می‌کرد. تنها تفاوت قرارداد فعلی این است که آدیداس به خاطر تبلیغاتی که پوشاکش در جام جهانی دارد، حاضر شده به گفته مسئولان ۷۰ درصد تخفیف بدهد و قدم دیگری برای تیم ملی ایران برنداشت.
نکته چهارم: فدراسیون فوتبال و ممبینی می‌گویند فیفا با استفاده از نماد یوز در قسمت دیگری از پیراهن موافقت نکرده است اما در همین مسابقات پیش رو، تیم ملی سنگال از طرح یک حیوان روی سینه پیراهن خود استفاده کرد که بسیار جلب توجه می‌کند و در برابر طرح "یوز" تیم ملی بسیار چشم گیر است.
این قبیل اظهارات از رییس کمیته بازاریابی فدراسیون که به واسطه حضور در هیات رییسه به این سمت رسیده و هنوز مشخص نیست کدام مدرک را برای تصدی این سمت در اختیار دارد، نشان دهنده این است که ممبینی به خوبی مخاطبان و هواداران تیم ملی را نمی‌شناسد و با صحبت‌های ساده‌انگارانه، قصد منحرف کردن افکار عمومی را دارد.
در فاصله چند ماه تا شروع جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه انتظار می‌رود فدراسیون فوتبال با انتقادات کنار بیاید و به فکر آینده باشد تا تیم‌های ملی به خاطر این قبیل قراردادها متضرر نشوند.
