به گزارش مشرق، «احمد کاظم زاده» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

زمانی که بحران سوریه در سال ۲۰۱۱ آغاز شد و با تسلیح مخالفان این کشور و تکفیری‌های همپیمان آنها از سوی ائتلافی متشکل از امریکا، انگلیس‌، فرانسه‌، رژیم صهیونیستی‌، ترکیه‌، عربستان‌، امارات و قطر به جنگ داخلی کشیده شد، ترکیه به مدت چند سال در کنار این ائتلاف برانداز قرار داشت اما از حدود دو سال پیش که از یک سو سیاست براندازی در سوریه به شکست انجامید و دولت سوریه با حمایت روسیه و ایران توانست ابتکار عمل را در برابر مخالفان مسلح و تکفیری به دست گیرد و از دیگر سو آثار منفی دخالت‌های ترکیه در سوریه در خود ترکیه آشکار شد و نیروهای گریز از مرکز کردی در مناطق شمالی سوریه نیز به بهانه مبارزه با داعش از سوی قدرت‌های غربی و رژیم صهیونیستی تسلیح شدند، ترکیه با چرخش اساسی در رویکرد گذشته خود در کنار روسیه و ایران قرار گرفت و این دو کشور نیز از آن استقبال کردند و زمینه نشست‌های جدیدی را در آستانه پی‌ریزی کردند که در ادامه به بزرگ‌ترین نشست سیاسی در سوچی برای حل سیاسی بحران سوریه منتهی شد.

در این مدت هرچند ترکیه هر از گاهی رفتارهای متناقض و در تعارض با رویکرد آستانه اتخاذ می‌کرد که در بسیاری از موارد با اغماض ایران و روسیه همراه بود تا اهداف تعریف شده برای نشست‌های سه‌جانبه آستانه با حضور ترکیه با موفقیت جلو رود اما موضع اخیر ترکیه در حمایت از حمله غیرقانونی و غیرمشروع سه کشور امریکا، انگلیس و فرانسه به سوریه شوک شدیدی به مثلث آستانه وارد کرد و چشم‌انداز روابط و همکاری‌های ترکیه را با دو ضلع دیگر این مثلث یعنی روسیه و ایران با تردید و ابهام همراه کرد.

هرچند وزیر امور خارجه ترکیه سخنان رئیس‌جمهور فرانسه مبنی بر دور شدن ترکیه از روسیه را رد کرده و کوشیده از اثرات احتمالی حمایت از تجاوز آشکار سه کشور غربی به سوریه بر روابط خود با روسیه بکاهد اما بعید به نظر می‌رسد از این پس روسیه همان اعتمادی را به ترکیه داشته باشد که پیش از این داشت زیرا در ماجرای اخیر سوریه بر همگان آشکار بود که هدف اصلی سه کشور مهاجم غربی از حمله به سوریه زهر چشم گرفتن از روسیه بود و در واقع سوریه را به صحنه تسویه حساب‌های خود با روسیه تبدیل کردند که بسیاری از آنها به خارج از بحران سوریه مربوط می‌شود.

از این دید مواضع حمایت‌آمیز ترکیه از هجوم سه کشور غربی به سوریه پیش از اینکه ماهیت ضد سوری داشته باشد به ضد روسی تعبیر شد و اظهارات ماکرون و یا سفر غیرمترقبه دبیرکل ناتو به ترکیه و تمجید از مواضع ترکیه دال بر وجود چنین ارزیابی‌ای است. اتخاذ چنین موضعی از سوی ترکیه به قدری برای کشورهای غربی غیرمنتظره بوده که حتی آنها را به این فکر واداشته که آیا از این پس می‌توانند در تسویه‌حساب‌های بعدی خود با روسیه بیش از این روی ترکیه حساب باز کنند یا نه.

هرچند ترکیه در چند ماه گذشته با سوار شدن بر رقابت‌های استراتژیک روسیه و غرب توانسته بود امتیازهایی را از هر دو طرف کسب کند و حتی به اشغال بخش‌هایی از خاک سوریه در شمال این کشور دست بزند اما به نظر می‌رسد در ماجرای اخیر نتوانست موازنه را برقرار کند و لذا با این اقدام هم موج جدیدی از مخالفت‌های داخلی را علیه خود برانگیخت و هم اینکه اعتماد روسیه و ایران را از خود سلب کرد که برای بازسازی آن اقدامات زیادی باید صورت گیرد. همچنین در صورتی که امریکا طرح جدید خود را مبنی بر جایگزینی نیروهای امریکایی با نیروهای عربی در شمال سوریه عملی کند، این کشور با مخاطرات جدیدی روبه‌رو خواهد شد.