به گزارش مشرق، حسین رویوران، رئیس کمیسیون سیاسی و بین الملل جمعیت دفاع از ملت فلسطین طی یادداشتی در خصوص چهار حوزه تقابلی ایران و اسرائیل نوشت: ایران پس از انقلاب اسلامی بر اساس اراده مردمی و با توجه به ماهیت اشغالگرانه و تهدیدگرانه رژیم صهیونیستی برای منافع و امنیت ملی و اسلامی ایران، رژیم صهیونیستی را به عنوان یک تهدید مستمر وجودی تعریف کرده است.

بیشتر بخوانید:

پشت پرده قطع رابطه مغرب با ایران

بر اساس این تعریف تا زمانی که رژیم صهیونیستی به عنوان یک واحد سیاسی وجود دارد این تهدید وجودی هم وجود دارد. لذا میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی نوعی تقابل شکل گرفته است. این تقابل در حوزه های مختلف قابل احصاء است:

حوزه سیاسی:

در حوزه سیاسی جمهوری اسلامی ایران به دلیل تفکر ایدئولوژیکی به دنبال محو اسرائیل است و این تفکر اساسا قابل تغییر نیست. زیرا ماهیت وجودی این رژیم، تجاوز و توسعه ارضی بر پایه اشغالگری و تضعیف ساختارهای اعتقادی اسلام در کل جهان اسلام، به عنوان مهمترین و موثرترین مولفه مقاومت در برابر جریان سلطه است. رژیم صهیونیستی حتی تا سال 2000 میلادی امیدوار بود که جمهوری اسلامی ایران این نگاه را تغییر دهد.

حوزه نظامی:

رژیم صهیونیستی تا دو دهه قبل با توجه به دریافت کمک های بین المللی و با توجه به جنگ تحمیلی حزب بعث عراق علیه ایران، در حوزه نظامی دست بالا را داشت. اما در دوهه اخیر معادله تغییر کرده است. ایران هم پیشرفت تسلیحاتی داشته است و هم در حوزه جغرافیایی پیشروی داشته است. ایران در حال حاضر در مرزهای فلسطین اشغالی حضور نظامی مستقیم و غیر مستقیم دارد. رژیم صهیونیستی تلاش زیادی داشته تا در حوزه جغرافیایی هم پیشروی داشته باشد و در کنار مرزهای ایران در آذربایجان و کردستان حضور پیدا کند اما تاکنون موفق نشده است. بر این اساس توان و قدرت نظامیایران رو به افزایش است و توان اسرائیل رو به ضعف دارد. ایران با توجه به وسعت سرزمینی فلسطین اشغالی و تمرکز توان نظامی، اقتصادی و جمعیتی این رژیم در نقاط مشخص این مساحت محدود، در حال حاضر ظرف کمتر از چند ساعت تنها با توان موشکی خود محو اسرائیل را رقم خواهد زد. البته این توان با ورود توان همپیمانان منطقه ای اش در مرزهای پیرامونی فلسطین اشغالی، کارآمدی مضاعفی پیدا خواهد کرد. به همین دلیل رژیم صهیونیستی توطئه علیه توان نظامی ایران را در دستور کار قرار داده است. تلاش رژیم صهیونیستی در باره ایجاد جو نگرانی از توافق هسته ای ایران با 1+5 وتوان موشکی ایران در همین چارچوب تعریف می شود.

حوزه اقتصادی:

جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی روابط اقتصادی ندارند. لذا این رژیمتلاش می کند دیگران را عیله ایران بسیج کند. در این حوزه رژیم صهیونیستی فعال است اما ایران به دلیل شرایط بین المللی و حجم تحریم های اقتصادی، سیاست بازدارندگی را دنبال می کند. سیاست اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولیدات داخلی در همین چارچوب از سوی نظام مطرح شده است. سیاستی که اجرای درست آن می تواند موجب تقویت جایگاه ایران و شکست تلاش های صهیونیست ها گردد.

حوزه بین المللی:

در عرصه بین المللی تا پیش از امضاء توافق هسته ای، دست اسرائیل برای پیشبرد سیاست های ضد ایرانی باز بوده و ایران محدود شده بود. اما با توافق هسته ای این محدودیت تا حد زیادی برداشته شده است. هر چند انتظاری که از توافق هسته ای خصوصا در ابعاد اقتصادی وجود داشت، محقق نشد. به همین دلیل است که خانم انگلا مرکل، صدراعظم آلمان و ایمانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه به امریکا می روند و تلاش می کنند تا امریکا به این توافق پایبند باشد. موضوعی که مطلوب اسرائیل نیست. نتانیاهو با توجه به نفوذ لابی های صهیونیستی در امریکا و شخص جرالد کوشنر، داماد دونالد ترامپ که اساسا یک اسرائیلی است، با فشار به ترامپ تلاش دارد تا ایران را به محدودیت و انزوای سابق بازگرداند. اما تحولات بین المللی نشان می دهد این انزوا شکسته شده است و امکان بازگشت آن نیز اساسا متصور نیست. در حال حاضر روسیه، چین و اتحادیه اروپا تا حد زیادی در کنار ایران فعال شده اند. البته رژیم صهیونیستی هم در عرصه بین الملل بشدت فعال است تا ایران مجدا منزوی شود. نمایش های تکراری نتانیاهو در سازمان ملل و کنگره امریکا و اخیرا هم شوی اسناد هسته ای ایران و مطرح کردن برد موشک های ایران در همین چارچوب ارزیابی می شود.

برایند این چهار حوزه تقابلی نشان می دهد که ایران در تقابل با اسرائیل دست برتر را دارد و این رژیم توان درگیری با جمهوری اسلامی ایران را ندارد اما تلاش دارد دیگران را به عرصه درگیری با ایران بکشاند و هزینه این درگیری را خود پرداخت نکند. تحلیلگران حمله به پایگاه T4 سوریه که به شهادت چندین نفر از نیروهای ایرانی منجر شد را در همین راستا تعریف می کنند. اما ایران نشان داد که در این حوزه نیز از هوشمندی بالاتری برخوردار است و با توجه به شرایط و تحولات میدانی در سوریه و عراق و لبنان، پاسخ به این حمله را به دولت سوریه و البته در زمان مقتضی واگذار کرد با این تاکید که اسرائیل پاسخ این اقدام خود را حتما بسختی دریافت خواهد و در آن تردیدی نداشته باشد.