سرویس جهان مشرق - سالروز یوم النکبة (۱۵ می سال ۱۹۴۸ مصادف با ۲۶ اردیبهشت ۱۳۲۷) همواره به عنوان یکی از بزرگترین تراژدی‌های انسانی منطقه توسط مردم فلسطین و بسیاری از ملت‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد و سالیانه تظاهرات‌ها و راهپیمایی‌هایی در محکومیت رژیم صهیونیستی و موجودیت ننگین این رژیم برگزار می‌شود.

هفتاد سال از اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی می‌گذرد و این رژیم هیچ زمانی نبوده که به فکر کشتار، ایجاد تفرقه و تجزیه در میان کشورهای اسلامی نباشد. مراسم سالروز یوم النکبه اما در سال جاری از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. اهمیت این مراسم را می‌توان از برگزاری مجموعه راهپیمایی‌های موسوم به بازگشت متوجه شد که از بیش از یک ماه پیش در اقصی نقاط فلسطین اشغالی آغاز شده و همچنان ادامه دارد.

اهمیت بیش از پیش سالروز اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی، طرح آمریکایی - صهیونیستی برای به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت رژیم اسرائیل و انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به این شهر مقدس اسلامی است که تحت عنوان طرحی بزرگ‌تر موسوم به معامله قرن برای حذف آرمان فلسطین و با پوشش و حمایت و سکوت رژیم‌های عربی حاشیه خلیج فارس در حال اجرا است.

** نگاهی گذرا به یوم‌النکبة

روز نکبت یکی از شوم‌ترین و سیاه‌ترین روزهای تاریخ معاصر است. در ۲۶ اردیبهشت یکی از فاجعه‌بارترین و خونین‌ترین طرح‌های استعماری و ضد بشری پس از کشتار و آوارگی صدها هزار مسلمان بی‌گناه فلسطین، طی سال‌ها به نتیجه رسید و رژیم نامشروعی که برای بشریت دستاوردی جز قتل و ترور و رنج و مصیبت نداشت، اعلام موجودیت کرد.

در ۲۶ اردیبهشت ۱۳۲۷ شمسی (۱۵ می ۱۹۴۸ میلادی) موجودیت رژیم اسرائیل دقیقاً به شیوه شکل‌گیری آمریکا اعلام شد. همانگونه که تشکیل آمریکا با ورود مهاجران اروپایی و قتل و کشتار بومیان آغاز شد، رژیم صهیونیستی نیز با کشتار مسلمانان و در سرزمینی متعلق به ساکنان آن (فلسطین) تأسیس شد، با این تفاوت که رژیم جدید هرگز روی آرامش به خود ندید.

گرچه رژیم صهیونیستی در ۱۳۲۷ یک روز پس از خروج آخرین سرباز انگلیسی از فلسطین تشکیل شد اما این اقدام زمینه‌ها و ریشه‌هایی داشت که به نیم قرن قبل از روز اعلام تشکیل این رژیم بازمی‌گردد.

پس از برپایی نخستین کنگره صهیونیسم در سال ۱۲۷۵ در شهر بال سوئیس و تصویب تشکیل دولت یهود در سرزمین فلسطین، مهاجرت صهیونیست‌ها به این سرزمین تحت حمایت استعمار توسط سازمان جهانی صهیونیسم آغاز گردید. چهار سال پس از این تاریخ، سازمان جهانی صهیونیسم با هدف تسریع در روند مهاجرت یهودیان شرکتی تحت عنوان صندوق ملی یهود تشکیل داد تا برای سکنی گزیدن یهود در فلسطین زمین بخرد. زمینهای خریداری شده توسط این صندوق به عنوان دارایی غیرقابل انتقال مردم یهود محسوب می‌شد. پس از پایان جنگ جهانی اول مهاجران یهودی به سمت فلسطین روانه شدند و آژانس یهود برای هماهنگ سازی وتسریع در روند مهاجرت یهودیان تشکیل شد.

با روی کار آمدن هیتلر در آلمان نازیسم بهانه‌ای شد تا روند مهاجرت یهودیان به فلسطین شدت یابد به گونه‌ای که شمار یهودیان مهاجر ساکن در فلسطین تا سال ۱۳۲۷ به طرز فزاینده‌ای افزایش یافت. در حالی که تنها ۱۲ درصد از خاک اشغالی فلسطین در تصرف یهودیان بود. از این زمان خشونت‌ها و وحشیگری‌های یهودیان آغاز شد. جنبش عزالدین قسام در این دوران آغاز شد که توسط انگلیسی‌ها سرکوب شد. در سال ۱۳۲۶ قطعنامه‌ای صادر شد و فلسطین به دو بخش یهودی و فلسطینی تقسیم شد. بلافاصله پس از قطعنامه ۱۸۱ کشتارهای خونین گروههای ترور صهیونیستی آغاز شد. از سال ۱۳۲۶ تا اردیبهشت ۱۳۲۷ چند کشتار وسیع در بلده الشیخ سعسع، الجلیل، قطار قاهره – حیفا، دیریاسین و ناصرالدین توسط گروههای ترور صهیونیستی از جمله هاگانا اشترون انجام گرفت که در این قتل‌عام ها تعداد زیادی از فلسطینی‌ها اعم از مرد و زن و پیر و جوان کشته شدند. تنها در کشتار دیریاسین که توسط دو گروه ایرگون و اشترون انجام شد، ۲۵۴ تن از افراد غیرنظامی کشته شدند.

صهیونیست‌ها یک روز بعد از خروج سربازان انگلیسی از فلسطین تشکیل رژیم صهیونیستی را اعلام کردند. فلسطینی‌ها این روز را روز نکبت نامیدند و از آن پس روز نکبت به عنوان مفهومی از رژیم اسرائیل در جهان شهرت یافت، چرا که رژیم صهیونیستی قبل از تأسیس و بعد از تأسیس حاصلی جز نکبت و مصیبت و کشتار و ترور برای بشریت بخصوص مسلمانان نداشته است.

** مرحله سرنوشت‌ساز تاریخ فلسطین

شهرک‌نشینان صهیونیست و نظامیان رژیم صهیونیستی از دیشب به بهانه جشن‌های هفتادمین سال موجودیت رژیم صهیونیستی به محوطه مسجدالاقصی یورش برده و آن را مورد هتک حرمت قرار دادند. در این اقدام بیش از هزار شهرک نشین صهیونیست با پوشش گسترده نیروهای نظامی صهیونیستی از درب غربی مسجد الاقصی وارد مسجد الاقصی شدند. در حالی که پیش از این در بدترین شرایط، حمله صهیونیست‌ها به مسجدالاقصی با ۲۰۰ نفر انجام می‌شد، اما جسارت صهیونیست‌ها به حدی رسیده که در اتفاق دیروز بیش از ۱۵۰۰ صهیونیست شرکت داشتند و در اقدامی شنیع به رقص و پایکوبی در محوطه این مسجد مقدس دست زدند.

تحولات امروز عرصه فلسطین تنها مرتبط با سالروز یوم النکبة نیست، از مدت‌ها پیش راهپیمایی‌های بزرگ بازگشت در سراسر فلسطین برگزار می‌شود. این راهپیمایی‌ها در اعتراض به توطئه آمریکایی – عربی - صهیونیستی در انتقال سفارت آمریکا به قدس صورت می‌گیرد. همزمان با این راهپیمایی‌ها، ماه مبارک رمضان آغاز می‌شود که همواره به عنوان چالشی برای رژیم صهیونیستی مطرح بوده است. امروز اردوگاه موافقان و مخالفان آرمان فلسطین به شدیدترین وجه در برابر یکدیگر صف‌آرایی کرده‌اند. همزمانی این مناسبت‌های سیاسی و مذهبی، بستر مناسبی را برای تحرکات مردمی فلسطینی‌ها ایجاد کرده و در صورت استفاده درست ملت فلسطین از این فرصت، رژیم صهیونیستی را در چالشی عمیق قرار می‌دهد.

تحولات فلسطین در مرحله‌ای سرنوشت‌ساز قرار دارد که می‌تواند آینده فلسطین اشغالی را رقم بزند. در صورتی که رژیم صهیونیستی بتواند بر خشم مردمی فلسطینی‌ها و ملت‌های منطقه پیروز شود، گام بزرگی در پیشبرد طرح‌های سلطه طلبانه خود در قدس اشغالی برداشته و روند انتقال سفارت کشورهای دیگر اروپایی به قدس تا حد زیادی تسریع می‌شود، اما خشم ملت‌های منطقه می‌تواند این معادله را به هم زده و از این آسیب به عنوان بهترین فرصت برای اعلام خشم عمومی ضد رژیم صهیونیستی و متحدان آن استفاده کند.

امروز دوست از دشمن شناخته شده و ملت فلسطین می‌دانند که رژیم‌های رسمی عربی و تشکیلات خودگردان فلسطین نه تنها نمی‌توانند هیچ دستاوردی برای احقاق حقوق آنها داشته باشند، بلکه به یکی از موانع جدی پیشبرد مطالبات آنها تبدیل شده‌اند.

جارد کوشنر داماد یهودی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و دختر ترامپ در رأس هیئتی متشکل از ۳۰۰ شخصیت رسمی آمریکایی دیروز وارد قدس شدند تا در جشن انتقال سفارت آمریکا به تل‌آویو شرکت داشته باشد. ترامپ نیز قرار است فردا از طریق یک پیام تصویری ساختمان سفارت را افتتاح کند.

** آتش انتفاضه ملت فلسطین دامن توطئه‌های غربی را می‌گیرد

تحلیلگران اما اعتقاد دارند آتشی که راهپیمایی‌های بازگشت طی ماههای گذشته برافروخته، در سالروز نکبت و اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی ادامه خواهد داشت و زبانه‌های آن طی جمعه‌های آینده ارکان موجودیت اسرائیل را به لرزه در خواهد آورد. ملت فلسطین راه درست خود و دوستان و دشمنان خود را شناخته‌اند. آنها دیگر در نتیجه اطمینان‌بخشی های مزدوران وابسته به رژیم صهیونیستی از مطالبات خود دست بر نخواهد داشت.

پایداری ملت فلسطین گرچه تاکنون به تحمل مصیبت‌های سه جنگ متوالی در نوار غزه انجامیده، اما قطعاً ساده‌تر از پذیرش ننگ و عار قیمومیت رژیم صهیونیستی و در نهایت اخراج کامل از سرزمین‌های مادری است. ملت فلسطین امروز می‌داند که راهی غیر از مقاومت مسلحانه و کنار گذاشتن راهکارهای مسالمت‌آمیز ندارد.

تجربه سال گذشته مردم فلسطین در به شکست کشاندن طرح اسرائیل برای نصب درب‌های الکترونیک در ورودی‌های مسجد الاقصی نشان داد که آنها می‌توانند با مقاومت در برابر کابینه رژیم صهیونیستی به پیروزی دست پیدا کنند و مطالبات خود را به این رژیم اشغالگر تحمیل کنند.

راهپیمایی‌های بازگشت در صورتی که بهترین نحو مورد استفاده قرار گیرد، می‌تواند یک قدرت استراتژیک گسترده برای ملت فلسطین ایجاد کرده و ماهیت درگیری‌ها با دشمن صهیونیستی را تعریف کند، درگیری‌هایی که تنها مربوط به تشکیل دولت یا شهر قدس یا ماهیت مرزهای دو دولت نیست، بلکه مربوط به اشغالگری صهیونیست‌ها در تمامی سرزمین فلسطین و تشکیل دولتی متحد بدون چشم پوشی از ذره‌ای از خاک فلسطین است.