به گزارش مشرق، «محمد اسماعیلی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
چنانچه پیش از اجرایی شدن تحریم‌های۹۰روزه امریکا «طرف ایرانی»مجموعه از اقداماتی را–که در ادامه به آن اشاره خواهد شد-برای تغییر محاسبات هیئت حاکمه امریکا سازماندهی و اجرا نکند، ایالات متحده به سمت گزاره «به‌روزرسانی شش قطعنامه گذشته شورای امنیت»گام بر خواهد داشت.
بیشتر بخوانید:
دستورکار «حفظ توافق به هر قیمت» نگران‌کننده است
وزارت خارجه کشورمان علاوه بر وظایف خود باید طرف اروپایی را نیز به انجام وظایف آنها وادار کند. مادامی‌که نوع- کیفیت عکس‌العمل دولت به «نقض»برجام و«خروج»امریکا از آن ، طبق روال۳۳ماه اخیر باشد، ایالات متحده دایره اقدامات ضد ایرانی خود با بهره‌گیری از حفره‌های حقوقی متن برجام را توسعه داده و تنها به خروج از برجام اکتفا نمی‌کند.
برآورد دستگاه محاسبه‌سنج امریکا از تفکر حاکم بر دستگاه دیپلماسی آن است که می‌تواند با تفسیر مفاد برجام ، آن را در هر سطح و مرتبه‌ای نقض ، «شروط جدید»به آن اضافه و بعد از تحقق شروط دوباره به این توافق ملحق شود؛ حال مادامی‌که دولت نتواند فضای روانی حاکم بر طرف مقابل(اعم از امریکا و اروپا) را تغییر دهد ، نه تنها عایدی از برجام حاصل نمی‌شود بلکه امریکا دامنه و گستره اقدامات خود را تا مرزهای شورای امنیت سازمان ملل ارتقا خواهد داد.
دولت و دستگاه دیپلماسی کشور باید مجموعه اقداماتی را در دو سطح دنبال کنند تا در یک مقطع زمانی کوتاه‌مدت، ذهنیت هیئت حاکمه امریکا مبنی بر اینکه« طرف ایرانی برجام را به هر قیمت حفظ خواهد کرد» تغییر دهد.
این دو سطح شامل، ۱-تلاش شخص رئیس جمهور و وزیر امور خارجه جهت بی اعتبارسازی اقدامات بعدی امریکا با بهره‌گیری از«رویه سازی حقوقی»می‌باشد و۲-«وادار کردن اروپا به استفاده از ابزارها و اختیارات حقوقی مندرج در قوانین اتحادیه اروپا و برخی سازمان‌های بین‌المللی جهت بلااثر کردن تحریم‌های۹۰ و۱۸۰روزه امریکا».
۱-ایالات متحده تنها به اعمال تحریم‌های جدید بعد از۹۰و۱۸۰روزه بسنده نخواهد کرد و جهت ترمیم چهره بین‌المللی خود مجموعه اسنادی را به عنوان «اسناد نقض برجام و قطعنامه۲۲۳۱توسط ایران»گردآوری و در لایه‌ای دیگر شش قطعنامه گذشته را به‌روزرسانی و در فرایند جدید حضور ایران ذیل فصل هفتم منشور را تثبیت کند.
«ناقض برجام معرفی کردن ایران» و«به‌روزرسانی شش قطعنامه گذشته ضد ایرانی»می‌تواند تنها یک زنجیره از مجموعه اقداماتی باشد که امریکا در روزهای آتی به دنبال آن است. در چنین شرایطی شخص وزیر امور خارجه باید با «نامه‌نگاری حقوقی»با وزرای خارجه کشورهای۱-۵، خواهان برگزاری کمیسیون مشترک برجام و صدور بیانیه رسمی با محوریت«اقرار»فرانسه، آلمان، انگلیس، روسیه و چین به نقض برجام توسط امریکا شود. ظریف در ادامه باید خواستار رسیدگی به نقض برجام در گام سوم(هیئت سه نفره)و گام چهارم(شورای امنیت) مندرج در برجام و تصمیم‌گیری این دو مرجع درباره نقض برجام شود.
وزیر امور خارجه باید در ادعانامه حقوقی از اروپایی ها، روسیه و چین درخواست کند موضع گیری خود در بیانیه کمیسیون مشترک را قطعی، شفاف، مکتوب و علنی بیان کنند که چنین اقدام پیش دستانه طبق حقوق بین الملل قدرت مانورهای بعدی امریکا را محدود و مانع افزایش هزینه‌های طرف ایرانی می‌شود.
رئیس‌جمهور نیز باید خطاب به سران کشورهای چین ، روسیه، آلمان، فرانسه و انگلیس، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، دبیرکل سازمان ملل و رئیس دوره‌ای جنبش عدم تعهد از آنها درخواست کند نسبت به رفتار امروز امریکا مواضع قطعی، مکتوب و شفاف اتخاذ کنند.
درخواست رسمی ایران از روسیه جهت بازگرداندن۳۶۰کیلوگرم اورانیوم غنی سازی شده و تعیین ضرب الاجل اعضای۱-۵جهت خارج شدن ایران از پروتکل الحاقی وNPT معادله حقوقی را طبق حقوق بین الملل به نفع ایران تاحدودی تغییر خواهد داد.
رویکرد فعلی چنانچه اتخاذ شود، دستاوردی مهم نظیر «راستی‌آزمایی اراده سیاسی اروپایی‌ها جهت، الف-انجام تعهدات وب-مقابله با امریکا»، «مانع سازی جهت تحقق اهداف امریکا از جمله به روز رسانی شش قطعنامه گذشته»و«رویه سازی حقوقی برای مقابله با اقدمات خصمانه امریکا در دوران پساخروج این کشور با محوریت اجماع سازی»را در پی خواهد داشت.
۲-همانطور که بارها اشاره شده است اروپایی‌ها تاکنون از اجرای تعهدات دهگانه خود در پیوست ۲برجام سرباز زده‌اند وهیچ‌گاه اراده سیاسی-اقتصادی لازم برای عادی سازی روابط تجاری-اقتصادی با ایران را نداشته‌اند بااین حال اروپایی‌ها می‌توانند با مجموعه اقداماتی، اشتیاق طرف ایرانی را برای ادامه برجام افزایش دهند.
الف-«بر اساس اساسنامه سازمان تجارت جهانی(wto)اروپایی‌ها می‌توانند علیه ایالات متحده نسبت به قوانین ثانویه این کشور در مراجع بین‌المللی طرح دعوا کنند. »، ب- «وضع قانونی مشابه در اتحادیه اروپا مشابه با آنچه در دهه ۹۰میلادی (در مخالفت با امریکا جهت اعمال تحریم‌های اعمال شده علیه کوبا و لیبی)صورت گرفت، با عنوان مخالفت با قوانین ثانویه امریکا علیه ایران و در حمایت از بهبود روابط میان اروپا با ایران»، ج « تاسیس یک مرکز بیمه ای در اروپا جهت ایجاد مصونیت برای حمایت از شرکت‌هایی که با طرف ایرانی همکاری می‌کنند با هدف پرداخت جریمه‌ها و تحریم‌های امریکایی علیه این شرکت ها»، چ- «ایجاد خط اعتباری میان دولت‌های اروپا با ایران که بر اساس آن شرکت‌های اروپایی ازمحل این اعتبار با ایران معامله و در مقابل ایران به سیستم بانکی آنها متعهد خواهد شد»، ج– تشکیل دفتر اروپایی مشابه «اوفک» با هدف حمایت از تجارت و سرمایه گذاری در ایران و تضمین سیاست‌های اروپا در حمایت از کشورمان می‌تواند عملیاتی شود.
تضمین از طرف اروپایی باید«عینی»، «قابل اجرا»و«رسمی ومکتوب»باشد ونه«شفاهی»، «کلی»و«مبهم»، کمااینکه طرف ایرانی قبل از موعد ۹۰روزه نخست ترامپ برای اعمال تحریم‌های جدید، باید از اروپا بخواهد اقداماتی نظیرآنچه در پاراگراف قبل به آن اشاره شد را پیش از پایان۹۰روزه ترامپ، عملیاتی کنند. تعیین ضرب‌الاجل این‌چنینی توسط ایران از فرصت سوزی اروپا جلوگیری و موج تحریمی امریکا را تا حدودی خنثی می‌کند.
