به گزارش مشرق، جان لوئیجی بوفون که امروز (شنبه) آخرین بازی دوران بازیگری‌اش را برای یوونتوس در هفته پایانی سری A‌ مقابل هلاس ورونا انجام می‌دهد، برای وداع با هواداران بانوی پیر پیامی احساسی «با عنوان 6 هزار و صد و یازده» در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام گذاشته است.

بوفون 40 ساله که هنوز تصمیم نگرفته می‌خواهد بازنشسته شود یا در تیمی دیگر به دوران بازیگری‌اش ادامه دهد، در این پیام نوشته است: «6111 لحظه پر از شور ناب، لذت، اشک، شکست و پیروزی‌ها. ممنونم از شما. ممنونم از تک‌تک شما. به خاطر هر کدام از شما بود که هر لحظه از زندگی من در پیراهن بیانکونری خاص شد؛ زندگی‌ای که پوست دوم من بوده است، پوستی که آن را پوشیدم، عاشقش بودم و به آن احترام می‌گذاشتم و پوستی که برایم ارزشمند بود و با تمام وجودم از آن محافظت کردم، تا سرحد توانم و البته با تمام شور و اشتیاقی که همیشه همراه من بوده است. با رسیدن فردا (امروز)، یک سفر به پایان می‌رسد. یک کتاب که ما آن را با هم نوشتیم بسته می‌شود، با کلی احساس، با بی‌نهایت احساس و ناگزیر یک سفر جدید آغاز می‌شود، یک کتاب جدید. این داستان باید آغاز شود.

بوفون در ادامه پیام خود نوشته است: یوونتوس هر کسی که به آن بیاید و از آن جدا شود، همیشه یوونتوس خواهد ماند و باز هم به نوشتن صفحات مهم در این کتاب ادامه خواهد داد و این ماجرا تا ابد ادامه خواهد داشت، چون این باشگاه DNA بی‌نظیری دارد که مانندش نیست؛ نمی‌تواند تکرار شود و فوق‌العاده است. یووه یک خانواده است، خانواده من و من هرگز دست از عشق ورزیدن، قدردانی و خطاب کردن آن به عنوان خانه‌ام نخواهم کشید چون این خانواده به من خیلی چیزها داده است؛ همه چیز داده است، قطعاً‌چیزهایی بیشتر از آنچه من به آن داده‌ام. ناچاراً یک داستان جدید آغاز خواهد شد، یک کتاب جدید برای من که یاد خواهم گرفت با نگاهی متفاوت آینده را ببینم، برای من که شروع به آغاز چالش‌های جدید می‌کنم که زندگی به من پیشنهاد می‌کند و می‌داند این آدم کنجکاو نمی‌خواهد دست از احساس کردن این بازی بکشد، آدمی که چالش‌های زیادی را تجربه کرده، گاهی آنها را برده، گاهی باخته اما همیشه دانسته که هر انسانی از آنچه در گذشته بوده، متفاوت است.

سنگربان ایتالیایی بانوی پیر پیام خود را اینگونه به پایان می‌رساند: من با دوچرخه خودم را به استادیوم می‌رساندم. آن موقع خیلی جوان بودم و فردا می‌خواهم به شیوه‌ای مشابه قدم زنان از استادیوم خارج شوم تا بتوانم لحظه لحظه را به چشم ببینم و درد جدایی، لذت بدرودها و منقلب شدن را احساس کنم. همچنین می‌خواهم درک کنم که هرگز از جایی که آن را خانه‌ام می‌نامم، خیلی دور نخواهم بود، هرگز! و می‌خواهم به هم‌تیمی‌ها و دوستانی که هرگز یادم نمی‌رود آنها را برادر خطاب کنم، قدردانی کنم! «فینو آلا فینه» (شعار یوونتوسی‌ها به معنای تا پایان) همیشه از آن ماست. جان لوئیجی بوفون.»