به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، حمید داودآبادی، رزمنده و نویسنده دفاع مقدس در مطلبی در شبکه های اجتماعی نوشت:

31 خرداد 1396، در برنامه راز، از فردی رونمایی شد که مدعی بود با گروگان های ایرانی احمد متوسلیان، سیدمحسن موسوی، تقی رستگار و کاظم اخوان همسلول بوده و حتی شاهد اعدام و شهادت آنان به دست فالانژها بوده است.

"عیسی ایوبی" مسیحی لبنانی، خبرنگار روزنامه الدیار، عضو حزب قومی اجتماعی سوری بوده است که اواخر سال 1361 در منطقه شرق مسیحی نشین بیروت که تحت سلطه فالانژیست های مارونی بوده، به اسارت درآمده است.

ایوبی که سال هاست ساکن فرانسه است، تیر ماه 1396 در مراسم بیست و پنجمین سالگرد اسارت 4 گروگان ایرانی حاضر شد و همان صحبت ها و خاطرات را بیان کرد.

اولین بار مرداد سال 1379 نام عیسی ایوبی رسانه ای شد ولی دیگر از او خبری نشد تا 12 سال بعد، یعنی تیر ماه 1391، سایت خبری "جریان آزاد ملی" لبنان طی گفت وگویی با او نوشت:
"ایوبی در آن زمان خبرنگار روزنامه الرای اردن بوده و درسال 1983 (1362) یعنی تقریبا یک ‌سال پس از ربوده‌ شدن دیپلماتهای ایران، به لبنان سفر کرد تا مصاحبه‌ای را با امین جمیل رئیس‌جمهوری وقت این کشور انجام دهد.

خودروی حامل ایوبی که درحال سفر به بیروت بود، توسط افراد ناشناس (که بعدا مشخص شد عناصر نیروهای لبنانی هستند) متوقف شده و وی به مقر اصلی این حزب در منطقه کرنتینا بیروت منتقل شد. ربایندگان ایوبی را به سلول‌هایی در زیرزمین منتقل کردند؛ در آن‌جا صدای شکنجه شدن بسیاری از افراد به گوش می‌رسید.

پس از چند روز فالانژها به سلول وی آمدند تا تحقیقاتی را انجام دهند، اما در آن وقت وضعیت جسمانی ایوبی بسیار بد بود، به شکلی که نمی‌توانست روی پای خود بایستد؛ بنابر این آنها ناچار شدند که به وسیله یک جیپ او را به یک بیمارستان ببرند که در بدو ورود به این بیمارستان هوشیاری نداشته و نفهمیده که اطرافش چه خبر است.

پس از این‌که این روزنامه‌نگار اردنی هوشیار شده، مشاهده کرده که چهارتن در یک اتاق همراه او هستند که نمی‌توانند به خوبی عربی صحبت کنند و یکی از آنها به هیچ‌وجه قادر به حرف ‌زدن به زبان عربی نبوده است.

این روزنامه‌نگار اردنی کم کم متوجه می‌شود که این چهارنفر دیپلماتهای ربوده‌ شده ایرانی هستند. به گفته وی، دلیل ‌اصلی بهبودی جسمی او رسیدگی بسیار خوب و خوش رفتاری این افراد بوده است.

ایوبی تقریبا چهار روز با این افراد هم اتاق بوده تا این‌که گروهی از حزب نیروهای لبنانی، چشم بسته همگی آنها را به نزدیکی دریا هدایت کردند؛ این منطقه در فاصله کم‌تر از ده دقیقه از کرنتینا واقع بوده است.
به روایت ایوبی، سپس این افراد شروع به تیراندازی کردند اما نوبت که به او می‌رسد، ایوبی را به داخل جیپ هدایت کرده و طوری وانمود می‌کنند که سایرین را کشته اما از کشتن وی صرف‌نظر می‌کنند؛ زمانی که او در جیپ بوده، همچنان صدای تیر به گوش می‌رسیده است.
ایوبی در پایان گفته که سپس مرا به بازداشتگاه منتقل کردند و پس از این حادثه دیگر به هیچ‌وجه شکنجه نشدم."

۱۳۷۳/۶/۱۲ سفارت‌ ایران در بیروت خواستار روشن ‌شدن سرنوشت 3 ایرانی ناپدید شده مقیم لبنان شد.
منابع وزارت ‌خارجه ‌لبنان اعلام کردند: «سفارت ‌ایران ‌در بیروت با ارسال یادداشتی کتبی به این وزارتخانه، خواستار روشن ‌شدن سرنوشت سه ‌تن از ایرانی‌هایی شد که درسال۱۹۸۲همزمان با ربوده ‌شدن چهار دیپلمات ایرانی، ناپدید شدند.»
منابع سفارت کشورمان در لبنان با تاکید بر این خبر، اعلام کردند که ایرانیان ناپدیدشده مقیم لبنان بوده و درسال۱۹۸۲در زمان اشغال بیروت ناپدید شده‌اند که از وزارت ‌خارجه ‌لبنان خواسته شده است اقدام‌های لازم را برای کشف‌ سرنوشت این اتباع ‌ایرانی به‌عمل‌آورد. درهمان ‌سال، چهار دیپلمات ایرانی به ‌هنگام ورود به بیروت، توسط نیروهای فالانژ ربوده شدند که با این تعداد، آمار رسمی ایرانیان ربوده‌ شده ‌در لبنان به 7 نفر می‌رسد.
روزنامه اطلاعات
گروگان های گمنام ایرانی

آیت‌الله "محمدعلی توسلی" متولد۴تیر۱۳۰۰در روستای "کله ‌بست" شهرستان بابلسر، از روحانیون مبارز و مجاهدی بود که عمدتاً در لبنان و سوریه فعالیت داشت و به تدریس علوم حوزوی، تفسیر قرآن، فقه و معارف‌اسلامی در جمع جوانان مسلمان می‌پرداخت.

سابقه رفاقت او با امام موسی صدر در نجف‌اشرف برمی گشت. ارتباط با مجلس اعلای ‌شیعیان لبنان، موجب شد تا در در منطقه "وادی ابوجمیل" لبنان مقیم شود و امامت جماعت مسجدی به نام امام حسین (ع) را در آن‌جا بپذیرد و با رزمندگان منطقه جبل‌عامل نیز به همکاری بپردازد.
فروردین۱۳۶۲شیخ توسلی به همراه دو ایرانی دیگر سوار بر خودرویی که راننده اش لبنانی بود، از جاده طرابلس به سمت بیروت در حرکت بودند که نیروهای فالانژ مسیحی جلوی ماشین را گرفته و پس از این که متوجه شدند 3 ایرانی از جمله یک روحانی وجود دارد، همه را به اسارت گرفتند. بنا بر اظهار برخی شواهد مختلف، آنها را به مقر "دار الحرب" (اتاق فرماندهی جنگ) حزب کتائب برده و مورد آزار و شکنجه قرار دادند.
دستگیری این روحانی سرشناس و محبوب به شدت مورد اعتراض مردم لبنان قرار گرفت. بسیاری از مردم سه هفته در سفارت ایران در بیروت تحصن کرده و خواستار پیگیری جدی برای آزادی وی شدند.

هرچه بزرگان شیعه لبنان از جمله شیخ "محمدمهدی شمس‌الدین" نائب‌رئیس مجلس ‌اعلای شیعیان و شیخ "عبدالامیر قبلان" مفتی مذهب جعفری لبنان تلاش کردند موفق به آزادسازی آنها نشدند. از آن تاریخ سرنوشت آنها در ابهام وجود دارد و هیچ نشان مشخصی از آنها در دست نیست.

چند سال بعد، وزارت امور خارجه ایران، طی نامه ای رسمی به خانواده شیخ توسلی، شهادت وی را اعلام کرد. بعدها سنگ مزار یادبودی برای او در حیاط مدرسه فیضیه بابل قرار داده شد.

آنچه مسلّم است، عیسی ایوبی نه با حاج احمد متوسلیان، که با شیخ محمد توسلی همسلول بوده است. ایوبی اظهار می داشت: "او کاملا به زبان عربی و قرآن مسلط بود و با من درباره دین اسلام بحث و گفت وگو می کرد." که می تواند مشخصه شیخ توسلی باشد که آن زمان 62 سال داشته و سال ها در لبنان و سوریه زندگی کرده بود و به زبان عربی آشنایی کامل داشت.