به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

سایت «تابناک» با طرح این موضوع نوشت: چند روز پیش بود که انتخاب پروین فرشچی به عنوان سفیر جدید کشورمان در فنلاند، بدون سابقه دیپلماتیک، بدون سابقه مدیریت امور سیاسی و حتی بدون سابقه پژوهشگری در حوزه روابط بین‌الملل و سیاست خارجی، موجی از انتقادها را علیه وزارت امور خارجه برانگیخت.

بیشتر بخوانید:

پروین فرشچی تابعیت و مجوز اقامت از هیچ کشور خارجی را ندارد

تک‌تابعیتی، نه دوتابعیتی!

  موارد متعددی وجود دارد که از این گونه انتصاب‌ها استفاده شده است؛ عموما هم به دلیل فشارهایی که از سمت مقامات بالا به وزارت امور خارجه وارد می‌شود تا فلان نفر را به سفارتی منصوب کنند! عموما، سفرایی که بدون تخصص از بیرون از وزارت خارجه، وارد سفارتخانه‌ها می‌شوند، این مقام را به عنوان‌ تشویق و کادو تحویل گرفته‌اند. بدین ترتیب که وزیر یا رئیس‌ سازمانی، معاونی یا مدیرکلی، پس از پایان دوره مسئولیت داخلی، متمایل می‌شود که چند سالی هم در خارج کشور، شغل پرپول بی‌دردسری داشته باشد.

هدیه دادن مقام سفارت به یکی از وابستگان مقامات بالا، فقط یکی از انگیزه‌های ورود افراد بدون تخصص و بدون تعهد به سفارتخانه‌های ایران است. گاهی دیگر مقامات بالا، می‌خواهند از «شر» یکی از افرادی که دارای رانت هستند و از سمت آن رانت به آنان فشار می‌آورند، راحت شوند، بنابراین برای خواباندن آن «شر»، فرد مورد نظر را به یکی از سفارتخانه‌های ایران به عنوان سفیر منصوب می‌کنند تا از شر رانت بالای سر فرد مورد نظر راحت شوند.

گاهی مقامات بالا، فردی را از کار برکنار می‌کنند، با وجود این، طرد کامل آن فرد هزینه دارد، در چنین مواقعی اولین پیشنهاد به رئیس‌جمهور این است که او را از مقابل چشمانت دور کن! این جمله معنایش این است که وی را به عنوان سفیر به خارج از کشور بفرست!

گاهی هم برخی مقامات که فرزندانشان در خارج از کشور تحصیل می‌کنند، به تدریج دوری‌شان برای والدین سخت و جانکاه می‌شود، هدف هم که خدمت باشد، داخل کشور و خارج کشور چندان تفاوتی ندارد؛ لذا برای نزدیکی به خانواده، سفیر می‌شوند! پس تحصیل فرزندان در کشور مورد نظر هم یکی از دلایل ورود افراد غیرمتخصص به وزارت امور خارجه به عنوان سفیر است!

در دولت جدید، مورد خارق‌العاده دیگری برای انتخاب سفیر هم اضافه شده است. در دولت جدید، وزارتخانه‌ها هر کدام باید سهمی در تحقق وعده‌های انتخاباتی ولو غیرکارشناسی، رئیس‌جمهور بر عهده بگیرند، وزارت امور خارجه هم گویا از این قاعده مستثنا نیست؛ سهم تحقق وعده انتصاب زنان غیرمتخصص در پست‌های دولتی هم گویا به این وزارتخانه سپرده شده است.

هم اکنون مخاطبان محترم، انتصاب سرکار خانم فرشچی را که نه سابقه مدیریت سیاسی و دیپلماتیک، نه سابقه آکادمیک و پژوهشی مرتبط دارد و نه یک توانایی خاص قابل ذکر که بتواند او را شایسته این سمت کند، پیش روی دارند! حالا خود قضاوت کنید چرا وی به وزارت امور خارجه وارد شده و اولین مأموریت او هم پست سفارت در یک کشور اروپایی است؟!